Jerzy Bazan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 62: Linia 62:


Specjalność: metalurgia
Specjalność: metalurgia
== Życiorys ==


Urodził się 2 lutego 1920 roku w Mohylewie, zmarł 26 października 1981 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Urodził się 2 lutego 1920 roku w Mohylewie, zmarł 26 października 1981 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.


W 1938 r. ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.). Pracował w hucie „Kościuszko” w Chorzowie; pracę doktorską obronił w Moskiewskim Instytucie Stali 1954, profesor 1972.
W 1938 r. rozpoczął studia na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.). Pracę doktorską obronił w Moskiewskim Instytucie Stali w 1954. Profesura w r. 1972.


Zastępca profesora, a potem docent w Katedrze Przeróbki Plastycznej Metali Wydziału Metalurgicznego AGH 1954–1962, kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych 1962–1969, dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa 1969–, prodziekan Wydziału Metalurgicznego 1955–1956, dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych 1972–1978.
Pracę na Akademii Górniczo=Hutniczej rozpoczął jako młodszy asystent w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów (1946-1948). W l. 1948-1951 był kierownikiem Walcowni Huty Kościuszko. Zastępca profesora, a w latach 1954-1962 docent Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Wydziału Metalurgicznego AGH. Od 1962 do 1969 kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, później dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa (1969-1987).  Był prodziekanem Wydziału Metalurgicznego (1955-1956), pełnomocnikiem Rektora ds. młodzieży (1960-1962), przewodniczącym Senackiej Komisji ds. pomocniczych pracowników Nauki (1962-1969) oraz dziekanem Wydziału Metali Nieżelaznych (1972-1978).


Zakres badań naukowych: teoria przeróbki plastycznej metali, w szczególności walcowania i ciągnienia, kompleksowe badania nad opracowaniem konstrukcji unikalnych walcarek, projektowanie walcarek i badania technologii produkcji rur o rozwiniętej powierzchni.
Zakres badań naukowych: teoria przeróbki plastycznej metali, w szczególności walcowania i ciągnienia, kompleksowe badania nad opracowaniem konstrukcji unikalnych walcarek, projektowanie walcarek i badania technologii produkcji rur o rozwiniętej powierzchni.
Linia 74: Linia 76:


Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego 1955–1981, przewodniczący Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Hutnictwa PAN 1962–1969, członek Rady Naukowej Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach.
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego 1955–1981, przewodniczący Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Hutnictwa PAN 1962–1969, członek Rady Naukowej Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach.
== Odznaczenia i nagrody ==
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Zasłużonego Nauczyciela PRL]], [[Medal XXX-lecia PRL]], Złota Odznaka Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego, Srebrna Odznaka za pracę społeczną dla Miasta Krakowa
== Bibliografia ==


Źródło:
Źródło:

Wersja z 13:43, 7 sie 2014

Jerzy Bazan
Jerzy Bazan.jpg
Nazwisko Bazan
Imię / imiona Jerzy
Tytuły / stanowiska Prof. nadzw. dr inż.
Data urodzenia 2 lutego 1920
Miejsce urodzenia Mohylew
Data śmierci 26 października 1981
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności metalurgia
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych (1972–1978)
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zasłużonego Nauczyciela PRL, Medal XXX-lecia PRL
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metalurgiczny19551956
DziekanWydział Metali Nieżelaznych19721978


Prof. nadzw. dr inż. Jerzy Bazan (1920–1981)

Specjalność: metalurgia

Życiorys

Urodził się 2 lutego 1920 roku w Mohylewie, zmarł 26 października 1981 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W 1938 r. rozpoczął studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (dyplom w 1948 r.). Pracę doktorską obronił w Moskiewskim Instytucie Stali w 1954. Profesura w r. 1972.

Pracę na Akademii Górniczo=Hutniczej rozpoczął jako młodszy asystent w Katedrze Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów (1946-1948). W l. 1948-1951 był kierownikiem Walcowni Huty Kościuszko. Zastępca profesora, a w latach 1954-1962 docent Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Wydziału Metalurgicznego AGH. Od 1962 do 1969 kierownik Katedry Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, później dyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa (1969-1987). Był prodziekanem Wydziału Metalurgicznego (1955-1956), pełnomocnikiem Rektora ds. młodzieży (1960-1962), przewodniczącym Senackiej Komisji ds. pomocniczych pracowników Nauki (1962-1969) oraz dziekanem Wydziału Metali Nieżelaznych (1972-1978).

Zakres badań naukowych: teoria przeróbki plastycznej metali, w szczególności walcowania i ciągnienia, kompleksowe badania nad opracowaniem konstrukcji unikalnych walcarek, projektowanie walcarek i badania technologii produkcji rur o rozwiniętej powierzchni.

Autor 50 publikacji i 15 patentów. Promotor 12 rozpraw doktorskich.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego 1955–1981, przewodniczący Sekcji Teorii Procesów Przeróbki Plastycznej Komitetu Hutnictwa PAN 1962–1969, członek Rady Naukowej Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zasłużonego Nauczyciela PRL, Medal XXX-lecia PRL, Złota Odznaka Zasłużony dla Rozwoju Województwa Katowickiego, Srebrna Odznaka za pracę społeczną dla Miasta Krakowa

Bibliografia

Źródło:

  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 13
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 19–20, portr.