Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir

Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir
Nazwisko	Ostoja-Sędzimir
Imię / imiona	Jerzy
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia	1924
Miejsce urodzenia	Kartuzy
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, chemia fizyczna, elektrochemia, korozja, hydrometalurgia, kinetyka chemiczna, fizykochemia procesów metalurgicznych
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych (1981–1984)
Wydział	Wydział Metali Nieżelaznych
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Metalurgiczny 1956 1960 Prodziekan Wydział Metalurgiczny 1964 1968 Dziekan Wydział Metali Nieżelaznych 1981 1984

Prof. zw. dr hab. Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir (1924–2018)

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, chemia fizyczna, elektrochemia, korozja, hydrometalurgia, kinetyka chemiczna, fizykochemia procesów metalurgicznych

Nota biograficzna

Urodził się 26 października 1924 roku w Kartuzach. Zmarł 8 marca 2018 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Jako student Jest związany z Akademią Górniczo-Hutniczą od 1946 roku tj. od drugiego roku studiów, kiedy to podjął pracę jako asystent młodszy wolontariusz przy Zakładzie Chemii Fizycznej i Elektrochemii Wydziału Hutniczego AG. W 1948 roku pracował już jako asystent młodszy.

W 1950 roku ukończył studia w AGH, a w 1952 roku został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od 1952 roku pracował jako adiunkt w Zakładzie Chemii Fizycznej Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii Wydziału Metalurgicznego.

W 1957 roku uzyskał stopień doktora, w 1961 roku stopień doktora habilitowanego, w 1969 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 roku tytuł profesora zwyczajnego.

Przebieg pracy zawodowej na Akademii Górniczo-Hutniczej: p.o. kierownika Zakładu Chemii Fizycznej i Elektrochemii 1954–1957, kierownik Zakładu 1957–1995, prodziekan 1956–1960, 1964–1968, dziekan 1981–1985.

Staże: stypendysta British Council w Cambridge University, Department of Metallurgy 1959–1960.

Członek Komitetu Metalurgii PAN (wiceprzewodniczący 1989–1992), Polskiego Towarzystwa Chemicznego (przewodniczący Krakowskiego Oddziału — lata siedemdziesiate), Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych w Gliwicach (przewodniczący — 2 kandencje — lata osiemdzisiąte), Rady Naukowej Instytutu Metalurgii i Inżynierii Materiałowej) PAN (3 kadencje), Komitetu Redakcyjnego „Hydrometallurgy” 1978–, Rady Programowej czasopisma „Rudy i Metale Nieżelazne” (przewodniczący 1992–).

Badania: wytrącanie metali metalami; kinetyka i mechanizm korozji Fe, Zn, Cu; roztwory amoniakalne w hydrometalurgii miedzi; elektrochemiczna rafinacja miedzi, rafinacja srebra; kinetyka reakcji Fe z ciekłym cynkiem, fizykochemiczne metody badawcze.

Działalność pozanaukowa: członek „Solidarności” 1981–1992

Autor i współautor licznych prac oraz autor patentów. Promotor prac doktorskich. ////////////////////////

profesora zwyczajnego Wydziału Metali Nieżelaznych.

Profesor był wybitnym specjalistą w dziedzinie elektrochemii, hydrometalurgii i korozji, związany z Akademią Górniczo-Hutniczą od początku swej drogi naukowej (1945 r.) do końca życia. Pełnił funkcję kierownika Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii na Wydziale Metali Nieżelaznych (w latach 1962–1995) oraz dziekana Wydziału (w latach 1981–1984).

Honorowy członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, członek Rady Seniorów AGH, przewodniczący Krakowskiego Oddziału PTChem (1975–1977), członek Rady Naukowej Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach oraz konsultant naukowy w szeregu instytutach badawczych przemysłu metali nieżelaznych. Redaktor w czasopismach „Hydrometallurgy” i „Rudy i Metale Nieżelazne”. Promotor szeregu prac doktorskich i autor wielu oryginalnych prac opublikowanych w renomowanych czasopismach z dziedziny elektrochemii, hydrometalurgii i korozji.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotą Odznaką za pracę społeczną dla miasta Krakowa.

Znakomity wykładowca ceniony przez wiele pokoleń młodzieży akademickiej i młodej kadry naukowej.

Rodzinie Zmarłego wyrazy głębokiego współczucia składają Dziekan i Rada Wydziału Metali Nieżelaznych oraz cała społeczność akademicka Akademii Górniczo-Hutniczej. Informacja o pogrzebie

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 15 marca 2018 r. o godz. 11.00 na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

//////////////////

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Staszica, honorowy medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sendzimira (2002)

Źródła do biogramu

Książki

• Sędzimir J.: Pięćdziesiąt lat w szkole wyższej. W miarę poważnie o poważnych sprawach. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 21, s. 12–13
• Wybrane z prasy. Gazeta Wyborcza 13.12.2002. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2003, nr 113, s. 14
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 386–387, portr.

Artykuły

• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 60-61
• [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1948/49]. Kraków 1948, s. 43-45
• [Skład Osobowy AGH … 1952/53]. Kraków 1953, s. 91

Inne

stan na dzień 20.02.2019