Stanisław Gołąb
| Stanisław Gołąb | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Gołąb | ||||||||||||
| Imię / imiona | Stanisław | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr | ||||||||||||
| Data urodzenia | 26 lipca 1902 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Travnik (Bośnia) | ||||||||||||
| Data śmierci | 30 kwietnia 1980 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | matematyka (geometria różniczkowa) | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Górniczego AG (1948–50) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Geodezji Górniczej | ||||||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1969 | ||||||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla rozwoju matematyki, a w szczególności teorii obiektów geometrycznych i geometrii różniczkowej | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr Stanisław Gołąb (1902–1980)
Specjalność: matematyka (geometria różniczkowa)
Życiorys
Urodził się 26 lipca 1902 r. w miejscowości Travnik (Bośnia). Zmarł 30 kwietnia 1980 r. w Krakowie.
Ukończył Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego, studia uzupełniające odbył w Holandii, Rzymie, Oxfordzie i Pradze.
W latach 1922–24 zastępca asystenta w Katedrze Matematyki na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie, następnie młodszy asystent i starszy asystent (1924–34), adiunkt w latach 1934–39, prof. tytularny (1939).
Aresztowany wraz z profesorami AG i UJ w listopadzie 1939 r. przebywał w obozach koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau. W 1940 r. powrócił do Krakowa . Od 1943 r. brał udział w tajnym nauczaniu w AG i UJ.
Po wojnie zastępca profesora (1945–46), prof. nadzw. (1946–48), prof. zwycz. (1948–55), kierownik Katedry Matematyki I Wydziału Geodezji Górniczej (z przerwami od 1945 do 1962 r.).
Pracownik naukowy Państwowego Instytutu Matematyki w Warszawie, pracownik Katedry Geometrii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W latach 1955–62 prof. Katedry Matematyki I w wymiarze 1/2 etatu, następnie, do 1970 r., wykłady zlecone. Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1946–48, Dziekan Wydziału w latach 1948–50. W 1972 r. przeszedł na emeryturę.
Autor 250 publikacji, w tym 14 książek, skryptów, podręczników i 1 monografii. Promotor 26 prac doktorskich.
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 51
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 100
- Słownik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. S. 62–63, portr.