Izydor Stella-Sawicki
| Izydor Stella-Sawicki | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Stella-Sawicki | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Izydor | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 5 kwietnia 1881 | ||||||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Lwów | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 19 grudnia 1957 | ||||||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | budownictwo, konstrukcje żelbetowe, geodezja | ||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1938-1939) | ||||||||||||||||
| Wydział | Wydział Geodezji Górniczej
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr inż. Izydor Stella-Sawicki (1881–1957)
Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelbetowe, geodezja
Życiorys
Urodził się 5 kwietnia 1881 roku we Lwowie, zmarł 19 grudnia 1957 roku w Krakowie.
Ukończył Politechnikę Lwowską, tutaj w latach 1903–1904 pracował jako asystent w Katedrze Budowy Mostów i Statyki Konstrukcji Budowlanych. W latach 1911–1914 był docentem Krajowej Szkoły Ogrodniczej we Lwowie.
Od 1921 r. docent Akademii Górniczej, a od 1922 r. zastępca prof., następnie od 1922 r. prof. nadzw., a od 1936 r. prof. zw. budownictwa i inżynierii, dziekan Wydziału Hutniczego AG 1938-1939.
6 listopada 1939 r. wraz z profesorami uczelni krakowskich aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen.
Po powrocie do 1945 r. pracował jako dziekan i profesor Wydziału Mierniczego w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. Po wojnie aktywnie uczestniczył w organizacji Politechniki Krakowskiej. Od 1945 r. objął ponownie obowiązki profesora na Wydziale Elektromechanicznym AG pełniąc równocześnie kierownictwo Katedry Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów PK. Zorganizował na AG Oddział Geodezyjny Wydziałów Politechnicznych, który w 1951 r. po połączeniu z Oddziałem Miernictwa Górniczego pozwolił utworzyć samodzielny Wydział Geodezji Górniczej Akademii o dwóch specjalnościach: geodezji górniczej i geodezji inżynieryjno-przemysłowej.
Był prekursorem budownictwa żelbetowego w Polsce, współpracował przy wydaniu „Podręcznika Inżynierskiego”, wydał wiele podręczników z zakresu budownictwa.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 187–190