Edward Görlich
| Edward Görlich | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Görlich | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Edward | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr | ||||||||||||||||
| Tytuły honorowe AGH | Doktor Honoris Causa AGH | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 26 lipca 1914 | ||||||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 8 lipca 2009 | ||||||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geochemia, elektrochemia, krystalochemia, chemia krzemianów, analiza chemiczna | ||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor ds. Ogólnych (1969–1973) | ||||||||||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | ||||||||||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1995 | ||||||||||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla AGH | ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr hab. Edward Görlich (1914–2009)
Dyscyplina/specjalności: geochemia, elektrochemia, krystalochemia, chemia krzemianów, analiza chemiczna
Nota biograficzna
Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Przed wojną ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, później studiował tam geologię. W czasie okupacji pracował w Ostdeutsche Chemische Werke GmbH (Krakowskie Zakłady Sodowe Solvay) jako laborant, gdzie uczestniczył w opracowaniu podstaw produkcji półtorawęglanu sodowego. Prowadził ćwiczenia z analizy chemicznej dla studentów farmacji UJ w Tajnym Uniwersytecie.
W 1947 roku uzyskał dyplom magistra filozofii w zakresie chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ.
Stopnie i tytuły naukowe: dr "scientiarum naturalium" UJ (1951), docent (1954), prof. nadzw. (1959), prof. zw. (1969).
Całe swoje życie związał z Akademią: pracował na AG od 1945 roku. Zastępca profesora (1952). W latach 1945-1960 w Katedrze Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologicznego AGH. Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960–1972), dziekan Wydziału Ceramicznego (1960–1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971–1973).
Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”.
Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych.
Członek czynny Polskiej Akademii Nauk; wicedyrektor Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995–2000); członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959; członek Komitetu Hutnictwa PAN. Od 1984 roku członek, a w latach 2002-2003 wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH. Przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990–1993). Członek NOT 1958–1980. Wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem (1958–1960) oraz członek Zarządu Głównego 1958–1960. Członek honorowy Polskiego Towarzystwa Ceramicznego. Członek Komitetu „Kraków 2000”. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego serii wydawniczej „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).
W 1995 roku Senat AGH w uznaniu zasług dla AGH uhonorował go godnością doktora honoris causa.
Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia, turystyka górska, pływanie.
Odznaczenia i nagrody
Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrna Odznaka Miasta Krakowa, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złota Odznaka Miasta Krakowa, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrody MOiSW, wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej.
Źródła do biogramu
Książki
- Edward Görlich. W: Mandecki A.: Alfabet wspomnień o ludziach nauki i wydarzeniach minionych. Kraków 2015, s. 163
- Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 252
- Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 58, 105, [foto]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 102
Artykuły
- Bielański A. [et al.]: Kim jest profesor Edward Görlich. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 7-8
- Chłopek J.: Jubileusz Profesora Edwarda Görlicha. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004, nr 132/133, s. 13, [24], [foto]
- Dziennik Polski 2009, nr 161 (11–12 VII 2009), s. A10 [nekr.]
- Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 9
- Handke M.: Dorobek naukowy [Edwarda Görlicha]. Szkło i Ceramika 1995, nr 4, s. 20-22, [foto]
- Jubileusz Profesora Edwarda Görlicha. Materiały Ceramiczne 2004, t. 56, nr 3, s. 117
- Kryś-Dyja A.: Kim jest profesor Edward Görlich. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 7-8
- Mrowec S.: Edward Görlich - niezwykła osobowość. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 17, s. 6, [foto]
- Mrowec S.: Edward Görlich - niezwykła osobowość. Szkło i Ceramika 1995, nr 4, s. 22-23
- Podrzucki C.: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 90, s. 7-8
- [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 19.04.1995], s. 1, 6
- Stoch L.: Profesor Edward Görlich twórca oryginalnych koncepcji naukowych, 1914-2009. Materiały Ceramiczne 2012, t. 64, nr 1, s. 142-152, [foto]
- Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa AGH prof. dr Edwardowi Görlichowi 14 czerwca 1995. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995, nr 18, s. 2, [foto]