Izydor Stella-Sawicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 61: Linia 61:




Urodził się 5 kwietnia 1881 roku we Lwowie, zmarł 19 grudnia 1957 roku w Krakowie. Ukończył Politechnikę Lwowską, tutaj w latach 1903–1904 pracował jako asystent w Katedrze Budowy Mostów i Statyki Konstrukcji Budowlanych. W latach 1911–1914 był docentem Krajowej Szkoły Ogrodniczej we Lwowie. Od 1921 r. docent Akademii Górniczej, a od 1922 r. zastępca prof., następnie od 1922 r. prof. nadzw., a od 1936 r. prof. zw. budownictwa i inżynierii, dziekan [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] AG 1938-1939. W 1939 r. wraz z profesorami uczelni krakowskich aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po powrocie do 1945 r. pracował jako dziekan i profesor Wydziału Mierniczego w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. Po wojnie aktywnie uczestniczył w organizacji Politechniki Krakowskiej. Od 1945 r. objął ponownie obowiązki profesora na [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziale Elektromechanicznym]] AG pełniąc równocześnie kierownictwo Katedry Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów PK. Zorganizował na AG Oddział Geodezyjny Wydziałów Politechnicznych, który w 1951 r. po połączeniu z Oddziałem Miernictwa Górniczego pozwolił utworzyć samodzielny [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydział Geodezji Górniczej]] Akademii o dwóch specjalnościach: geodezji górniczej i geodezji inżynieryjno-przemysłowej.
Urodził się 5 kwietnia 1881 roku we Lwowie, zmarł 19 grudnia 1957 roku w Krakowie. Ukończył Politechnikę Lwowską, tutaj w latach 1903–1904 pracował jako asystent w Katedrze Budowy Mostów i Statyki Konstrukcji Budowlanych. W latach 1911–1914 był docentem Krajowej Szkoły Ogrodniczej we Lwowie. Od 1921 r. docent Akademii Górniczej, a od 1922 r. zastępca prof., następnie od 1922 r. prof. nadzw., a od 1936 r. prof. zw. budownictwa i inżynierii, dziekan [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] AG 1938-1939. 6 listopada 1939 r. wraz z profesorami uczelni krakowskich aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po powrocie do 1945 r. pracował jako dziekan i profesor Wydziału Mierniczego w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. Po wojnie aktywnie uczestniczył w organizacji Politechniki Krakowskiej. Od 1945 r. objął ponownie obowiązki profesora na [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziale Elektromechanicznym]] AG pełniąc równocześnie kierownictwo Katedry Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów PK. Zorganizował na AG Oddział Geodezyjny Wydziałów Politechnicznych, który w 1951 r. po połączeniu z Oddziałem Miernictwa Górniczego pozwolił utworzyć samodzielny [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydział Geodezji Górniczej]] Akademii o dwóch specjalnościach: geodezji górniczej i geodezji inżynieryjno-przemysłowej.


Był prekursorem budownictwa żelbetowego w Polsce, współpracował przy wydaniu „Podręcznika Inżynierskiego”, wydał wiele podręczników z zakresu budownictwa.
Był prekursorem budownictwa żelbetowego w Polsce, współpracował przy wydaniu „Podręcznika Inżynierskiego”, wydał wiele podręczników z zakresu budownictwa.

Wersja z 13:28, 17 sty 2015

Izydor Stella-Sawicki
Izydor Stella-Sawicki.jpg
Nazwisko Stella-Sawicki
Imię / imiona Izydor
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia 5 kwietnia 1881
Miejsce urodzenia Lwów
Data śmierci 19 grudnia 1957
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności budownictwo, konstrukcje żelbetowe, geodezja
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1938-1939)
Wydział Wydział Geodezji Górniczej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Hutniczy19381939
ProrektorWydziały Politechniczne19451948
ProdziekanWydziały Politechniczne - Wydział Inżynierii19481950


Prof. zw. dr inż. Izydor Stella-Sawicki (1881–1957)

Specjalność: budownictwo, konstrukcje żelbetowe, geodezja


Życiorys

Urodził się 5 kwietnia 1881 roku we Lwowie, zmarł 19 grudnia 1957 roku w Krakowie. Ukończył Politechnikę Lwowską, tutaj w latach 1903–1904 pracował jako asystent w Katedrze Budowy Mostów i Statyki Konstrukcji Budowlanych. W latach 1911–1914 był docentem Krajowej Szkoły Ogrodniczej we Lwowie. Od 1921 r. docent Akademii Górniczej, a od 1922 r. zastępca prof., następnie od 1922 r. prof. nadzw., a od 1936 r. prof. zw. budownictwa i inżynierii, dziekan Wydziału Hutniczego AG 1938-1939. 6 listopada 1939 r. wraz z profesorami uczelni krakowskich aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po powrocie do 1945 r. pracował jako dziekan i profesor Wydziału Mierniczego w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie. Po wojnie aktywnie uczestniczył w organizacji Politechniki Krakowskiej. Od 1945 r. objął ponownie obowiązki profesora na Wydziale Elektromechanicznym AG pełniąc równocześnie kierownictwo Katedry Statyki Budowli i Wytrzymałości Materiałów PK. Zorganizował na AG Oddział Geodezyjny Wydziałów Politechnicznych, który w 1951 r. po połączeniu z Oddziałem Miernictwa Górniczego pozwolił utworzyć samodzielny Wydział Geodezji Górniczej Akademii o dwóch specjalnościach: geodezji górniczej i geodezji inżynieryjno-przemysłowej.

Był prekursorem budownictwa żelbetowego w Polsce, współpracował przy wydaniu „Podręcznika Inżynierskiego”, wydał wiele podręczników z zakresu budownictwa.


Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP


Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 187–190