Stefan Jan Czarnocki: Różnice pomiędzy wersjami

Stefan Jan Czarnocki
Nazwisko	Czarnocki
Imię / imiona	Stefan Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	5 (17) kwietnia 1878
Miejsce urodzenia	Gajlańce
Data śmierci	6 stycznia 1947
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	geologia, badanie złóż kopalin użytecznych
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Geologiczno Mierniczego AG (1946–1947)
Wydział	Wydział Geologiczno-Mierniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Orderu Polonia Restituta

Wersja z 14:50, 9 sty 2024

Prof. dr hab. inż. Stefan Jan Czarnocki (1878–1947)

Dyscyplina/specjalności: geologia, badanie złóż kopalin użytecznych

Nota biograficzna

Urodził się 5 (17) kwietnia 1878 roku w Gajlańcach, w kręgu wileńskim. Zmarł 6 stycznia 1947 roku w Krakowie. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.

W 1897 roku rozpoczął studia w Instytucie Technologicznym w Charkowie. Następnie od 1898 roku studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu, który ukończył z odznaczeniem w 1906 roku uzyskując tytuł inżyniera górniczego.

Po ukończeniu studiów w latach 1907-1912 współpracownikiem Głównego Zarządu Górniczego w Petersburgu. W tym czasie został delegowany do pracy w Zagłębiu Dąbrowskim przy obliczaniu zasobów węgla. Zadanie to wykonał samodzielnie i opublikował pracę dotyczącą budowy geologicznej utworów węglowych. Wyniki tej pracy oraz podane w niej liczby zasobów weszły później do sprawozdania Międzynarodowego Kongresu Geologicznego w Toronto (1913 r.), zadaniem którego było ustalenie światowych zasobów węgla.

W latach 1912-1922 był pracownikiem etatowym Komitetu Geologicznego w Petersburgu. W pracy zajmował się głównie badaniami geologicznymi na obszarze tzw. Kubańskiego rejonu naftowego w północnym Kaukazie. Wykonał tam szereg ekspertyz geologicznych związanych z budową kolei, opracował mapy złóż kamiennych materiałów budowlanych Kaukazu i Krymu. W 1919 roku zajmował się organizacją Wydziału Górniczego Politechniki Północno-Kaukaskiej. Następnie był profesorem i dziekanem tegoż Wydziału.

W 1922 roku na zaproszenie Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie przyjechał do Polski i rozpoczął pracę w Instytucie. Od 1923 roku był naczelnikiem Wydziału Węglowego, a od 1933 roku Wydziału Węglowo-Naftowego. Jednocześnie w latach 1924-1933 był wicedyrektorem. W latach 1937-1938 był dyrektorem Instytutu. W pracy tej wykazał się dużym talentem organizacyjnym. Wtedy też Jego działalność naukowa związana była głównie z geologią Polskiego Zagłębia Węglowego. Temu też zagadnieniu poświęcona była praca „Polskie Zagłębie Węglowe w świetle badań geologicznych ostatnich lat dwudziestu (1914-1934)” opublikowana w 1935 roku.

25 stycznia 1925 roku uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej i od tego czasu, jako docent prowadził wykłady zlecone.

W lutym 1937 roku został kierownikiem Katedry Geologii Stosowanej Wydziału Górniczego Akademii Górniczej. Jednakże dopiero w maju 1938 roku przeszedł na stałe do pracy w AG w charakterze profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1938/1939 został prodziekanem Wydziału Górniczego.

Jako delegat PIG czterokrotnie uczestniczył z referatami w międzynarodowych kongresach naukowych poświęconych zagadnieniom stratygrafii karbonu, geologii i górnictwa. ..............................

25 stycznia 1925 roku uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej.

W lutym 1937 roku objął Katedrę Geologii Stosowanej na Wydziale Górniczym AG, od maja 1938 roku jako profesor zwyczajny, a w roku akademickim 1938/1939 prodziekan Wydziału Górniczego. 6 listopada 1939 roku aresztowany przez Niemców podczas Sonderaktion Krakau i trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, skąd wyszedł w 1940 roku. Po powrocie do Krakowa uczestniczył w tajnym nauczaniu, przygotowując zarazem podręczniki akademickie. Po wojnie zorganizował i w latach 1946-1947 był dziekanem Wydziału Geologiczno-Mierniczego AG.

Członek Krakowskiego Towarzystwa Technicznego oraz Akademickiego Klubu Turystycznego

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Kawaler Krzyża Oficerskiego Orderu Polonia Restituta, Kawaler Orderu Polonia Restituta, Medal św. Stanisława 3. klasy

Źródła do biogramu

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 28

Paczyńska I.: Aktion gegen Universitäts-Professoren (Kraków, 6 listopada 1939 roku) i okupacyjne losy aresztowanych. Kraków 2019, s. 254, 290, 347, 671, 672, 705, 849
Rys historyczny Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. [Red. Z. Niedojadło et al.]. Kraków 2001, s. 29-31, 32-53
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1930/31]. Kraków 1930, s. 17
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1931/32]. Kraków 1931, s. 19
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1932/33]. Kraków 1932, s. 26
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1933/34]. Kraków 1933, s. 26
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1935/36]. Kraków 1935, s. 27
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1937/38]. Kraków 1937, s. 28
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ... 1938/39]. Kraków 1938, s. 30
[Skład Osobowy AGH ... 1946/47]. Kraków 1946, s. 14
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Red. nacz. Z. Skoczyński. Warszawa 2002, s. 42–44
Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. Bolesława Orłowskiego. Katowice 1986, s. 46
Stefan Czarnocki. W: Manecki A.: Alfabet wspomnień o ludziach nauki i wydarzeniach lat minionych. Kraków 2015, s. 156-157
Stefan Czarnocki. W: Manecki A.: Ludzie nauk o Ziemi i Kosmosie : z wydarzeniami lat minionych tle. Kraków 2023, s. 36-37
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-2019. Kraków 2019, s. 27, 44, 45, 48, 50, 51, 55, 59, 61, 194
Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 13, [foto]
Wyrok na Uniwersytet Jagielloński 6 listopada 1939. Pod red. L. Hajdukiewicza. Kraków 1989, s. 277-278, [foto]
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 55, 90, 92-94, 99, 100, 107, 122, 131, 134, 137, 140, 315, 335, 609, 620, 629, 655, 659 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 43-46, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

Aresztowani podczas aktion gegen Universitäts-Professoren 6 listopada 1939 roku : aresztowani naukowcy Wydziału Górniczego Akademii Górniczej. Alma Mater 2019, numer specjalny 212, s. 32, [foto]
Bolewski A.: Osiągnięcia Akademii Górniczej w Krakowie w okresie 1919-1939 : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 6-7, s. 5-8
Doktorowicz-Hrebnicki S.: Stefan Czarnocki (1878-1947) : przewodniczący Polskiego Towarzystwa Geologicznego w latach 1945-1947. Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1971, T. 41, z. 1, s. 44-47, [foto]
Jaros J.: "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników (3). Przegląd Górniczy 1988, T. 44, nr 11-12, s. 31
Kleczkowski A. S. : Geolodzy dla dobra Akademii Górniczo-Hutniczej (do 1949 roku Akademii Górniczej). Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2001, nr 96, s. 6-9
Tomczyk M.: 75. rocznica "Sonderaktion Krakau". Biuletyn AGH 2014, nr 83, s. 8-9, [foto]

Inne

Nominacje na wyższych uczelniach [s. 1] [online] [przeglądany 8.01.2024]. Dostępny w: https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/101429/edition/94469/content
Stefan Czarnocki - Państwowy Instytut Geologiczny - PIB [online] [przeglądany 8.01.2024]. Dostępny w: https://www.pgi.gov.pl/muzeum/kopalnia-wiedzy-1/10497-stefan-czarnocki.html
Stefan Czarnocki – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 8.01.2024]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Czarnocki

@@ Linia 33: / Linia 33: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 5 (17) kwietnia 1878 roku w Gajlańcach. Zmarł 6 stycznia 1947 roku w Krakowie. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
+Urodził się 5 (17) kwietnia 1878 roku w Gajlańcach, w kręgu wileńskim. Zmarł 6 stycznia 1947 roku w Krakowie. Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
-Studiował w Instytucie Technologicznym w Charkowie, a następnie w Instytucie Górniczym w Petersburgu, gdzie w 1903 roku uzyskał tytuł inżyniera górniczego.
+W 1897 roku rozpoczął studia w Instytucie Technologicznym w Charkowie. Następnie od 1898 roku studiował w Instytucie Górniczym w Petersburgu, który ukończył z odznaczeniem w 1906 roku uzyskując tytuł inżyniera górniczego.
+Po ukończeniu studiów w latach 1907-1912 współpracownikiem Głównego Zarządu Górniczego w Petersburgu. W tym czasie został delegowany do pracy w Zagłębiu Dąbrowskim przy obliczaniu zasobów węgla. Zadanie to wykonał samodzielnie i opublikował pracę dotyczącą budowy geologicznej utworów węglowych. Wyniki tej pracy oraz podane w niej liczby zasobów weszły później do sprawozdania Międzynarodowego Kongresu Geologicznego w Toronto (1913 r.), zadaniem którego było ustalenie światowych zasobów węgla.
-Habilitował się na Akademii Górniczej.
+W latach 1912-1922 był pracownikiem etatowym Komitetu Geologicznego w Petersburgu. W pracy zajmował się głównie badaniami geologicznymi na obszarze tzw. Kubańskiego rejonu naftowego w północnym Kaukazie. Wykonał tam szereg ekspertyz geologicznych związanych z budową kolei, opracował mapy złóż kamiennych materiałów budowlanych Kaukazu i Krymu. W 1919 roku zajmował się organizacją Wydziału Górniczego Politechniki Północno-Kaukaskiej. Następnie był profesorem i dziekanem tegoż Wydziału.
+W 1922 roku na zaproszenie Państwowego Instytutu Geologicznego w Warszawie przyjechał do Polski i rozpoczął pracę w Instytucie. Od 1923 roku był naczelnikiem Wydziału Węglowego, a od 1933 roku Wydziału Węglowo-Naftowego. Jednocześnie w latach 1924-1933 był wicedyrektorem. W latach 1937-1938 był dyrektorem Instytutu. W pracy tej wykazał się dużym talentem organizacyjnym. Wtedy też Jego działalność naukowa związana była głównie z geologią Polskiego Zagłębia Węglowego. Temu też zagadnieniu poświęcona była praca „Polskie Zagłębie Węglowe w świetle badań geologicznych ostatnich lat dwudziestu (1914-1934)” opublikowana w 1935 roku.
+stycznia 1925 roku uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej i od tego czasu, jako docent prowadził wykłady zlecone.
+W lutym 1937 roku został kierownikiem Katedry Geologii Stosowanej [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] Akademii Górniczej. Jednakże dopiero w maju 1938 roku przeszedł na stałe do pracy w AG w charakterze profesora zwyczajnego. W roku akademickim 1938/1939 został prodziekanem Wydziału Górniczego.
+Jako delegat PIG czterokrotnie uczestniczył z referatami   w międzynarodowych kongresach naukowych poświęconych zagadnieniom stratygrafii karbonu, geologii i górnictwa.
+..............................
-Po studiach pracował w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. Później zajmował się organizacją Wydziału Górniczego Politechniki Północno-Kaukaskiej. Był profesorem i dziekanem tegoż wydziału. W 1922 roku przyjechał do Warszawy, gdzie został zatrudniony w Państwowym Instytucie Geologicznym.
 stycznia 1925 roku uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej.