Wilhelm Alojzy Staronka

Z Historia AGH
Wilhelm Alojzy Staronka
Wilhelm Staronka.jpg
Nazwisko Staronka
Imię / imiona Wilhelm Alojzy
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 22 maja 1883
Miejsce urodzenia Lwów
Data śmierci 21 marca 1958
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności chemia
Pełnione funkcje Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1932–1934)
Wydział Wydział Odlewnictwa


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
FunkcjeGdzieoddo
DziekanWydział Hutniczy19321934
ProdziekanWydział Hutniczy19341936


Prof. zw. dr hab. Wilhelm Alojzy Staronka (1883–1958)

Specjalność: chemia


Życiorys

Urodził się 22 maja 1883 r. we Lwowie. Zmarł 21 marca 1958 r. w Krakowie, tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studiował w latach 1902–1906 nauki matematyczno-przyrodnicze na UJ. W latach 1906–1908 pracował jako asystent w I Zakładzie Chemicznym UJ. W 1912 r. uzyskał doktorat na UJK we Lwowie. Od 1919 r. związany z AG, wówczas to Komitet Organizacyjny Akademii powołał go na stanowisko zast. profesora — chemii metali. W 1922 r. habilitował się na UJ. Otrzymał nominację na prof. nadzw., a w 1929 r. prof. zw. W latach 1932-1934 dziekan Wydziału Hutniczego, a w latach 1934-1936 prodziekan tego wydziału. 1939 r. wraz z profesorami wyższych uczelni aresztowany i więziony w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu. Po powrocie do Krakowa pracował w Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej. W 1945 r. powrócił na swe dawne stanowisko w Akademii.

Przetłumaczył z jęz. angielskiego podręcznik chemii nieorganicznej Smith-Kendalla, wydał skrypt dla studentów wydziałów metalurgicznych.


Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości, Srebrny Medal za Długoletnią Służbę


Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 6
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 184–186
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 17. Warszawa 2006. S. 144–146