Aleksander Adam Karcz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 64 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Aleksander Adam
|given-name=Aleksander Adam
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Aleksander Karcz.jpg
|birth_date=24 grudnia 1939
|birth_date=24 grudnia 1939
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|fields=energochemiczne przetwórstwo węgla i gazownictwa
|death_date=2 sierpnia 2022
|awards=Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal KEN
|fields=technologia chemiczna, karbochemia, technologia paliw
|function=ProdziekanInstytutu Energochemii i Fizykochemii Sorbentów (1979-1984), Prodziekan Wydziału Energochemii Węgla o Fizyki Sorbentów (1993-1995), Prodziekan Wydziału Paliw i Energii (1995-1996)
|faculty=Wydział Energetyki i Paliw
|awards=Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|honorAGH=Profesor Honorowy AGH
|honorAGH=Profesor Honorowy AGH
}}
}}{{Funkcja
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów
|Rok_od=1979
|Rok_do=1984
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan ds. Ogólnych
|Stanowisko=Prodziekan ds. Ogólnych
|Jednostka=Wydział Paliw i Energii
|Jednostka=Wydział Paliw i Energii
|Rok_od=1995
|Rok_do=1996
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów
|Rok_od=1993
|Rok_od=1993
|Rok_do=1996
|Rok_do=1995
}}
}}
Dyscyplina/specjalności: energochemiczne przetwórstwo węgla i gazownictwa
Prof. dr hab. inż. '''Aleksander Adam Karcz''' (1939-2022)
 
Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, karbochemia, technologia paliw


== Nota biograficzna ==  
== Nota biograficzna ==  
Urodził się 24 grudnia 1939 roku w Krakowie.  
Urodził się 24 grudnia 1939 roku w Krakowie. Zmarł 2 sierpnia 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
 
W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga. Następnie rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Koksownictwa i Gazownictwa na [[Wydział Metalurgiczny|Wydziale Metalurgicznym]] AGH. Na tym samym Wydziale w 1968 roku na podstawie pracy "Kryteria oceny własności wytrzymałościowych wąskosortowanego koksu metalurgicznego", napisanej pod kierunkiem profesora  Franciszka Byrtusa, uzyskał stopień doktora.
 
W 1975 roku na podstawie rozprawy "Nowe zasady komponowania mieszanek węglowych przeznaczonych do produkcji koksu" uzyskał stopień doktora habilitowanego.
 
W 1991 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 2002 roku otrzymał tytuł profesora.  


W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga. Następnie rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Koksownictwa i Gazownictwa na [[Wydział Metalurgiczny|Wydziale Mtalurgicznym]] AGH. Na tym samym Wydziale w 1968 roku obronił doktorat, a w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W latach siedemdziesiątych odbył dwa kilkumiesięczne staże w Moskiewskim Instytucie Technologii Chemicznej im. Mendelejewa oraz w Akademii Górniczej we Freibergu.  
Od 1989 roku aż do października 2007 roku kierował tą Katedrą Technologii Paliw.


W 1991 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 2002 roku profesora zwyczajnego.
W latach 1979–1984 pełnił funkcję Prodziekana [[Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów|Instytutu Energochemii Wegla i Fizykochemii Sorbentów]] AGH, a latach 1993–1995 był prodziekanem Instytutu Energochemii i Fizykochemii Sorbentów, następnie w latach 1995-1996 prodziekanem Wydziału Paliw i Energii.


Od chwili utworzenia w 1974 roku obecnego Wydziału Energetyki i Paliw pracował w Katedrze Technologii Paliw (wcześniej: Katedra Energochemicznego Przetwórstwa Węgla), a od 1989 roku aż do października 2007 roku kierował tą Katedrą. W latach 1979–1984 pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Dydaktyki, a w latach 1993–1996 funkcję Prodziekana Wydziału ds. Ogólnych. Przez wiele lat brał aktywny udział w pracach Senatu AGH.  
Przez wiele lat brał aktywny udział w pracach Senatu AGH.


Ponadto poza macierzystą uczelnią Profesor pełnił wiele znaczących funkcji – był m.in. Przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu, członkiem Komitetu Karbochemii PAN oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych.
Ponadto poza macierzystą uczelnią Profesor pełnił wiele znaczących funkcji – był m.in. Przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu, członkiem Komitetu Karbochemii PAN oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych, członkiem Zespołu Dydaktycznego Chemii przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, członkiem Rady Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN w Krakowie, członkiem Sekcji Gazownictwa Rady Naukowej Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, członkiem redakcji czasopism „Karbo” i „Nowoczesne Gazownictwo”, wieloletnim przewodniczącym Rady Programowej Ogólnokrajowej Konferencji „Koksownictwo” oraz członkiem Komitetu Naukowego Konferencji pt. „Zagadnienia surowców energetycznych i energii w gospodarce krajowej".


Prof. Karcz ma bogaty dorobek w obszarze dydaktyki. Przez wiele lat w sposób bardzo efektywny organizował proces dydaktyczny na Wydziale Energetyki i Paliw, współtworząc plany studiów i programy nauczania, inicjując wprowadzanie nowych przedmiotów, a także modernizując posiadaną bazę dydaktyczną i badawczą. Opracował programy i kierował studiami podyplomowymi z zakresu energochemicznego przetwórstwa węgla. Był opiekunem stu kilkunastu prac magisterskich i inżynierskich oraz promotorem sześciu prac doktorskich.  
Prof. Karcz przez wiele lat w sposób bardzo efektywny organizował proces dydaktyczny na Wydziale Energetyki i Paliw, współtworząc plany studiów i programy nauczania, inicjując wprowadzanie nowych przedmiotów, a także modernizując posiadaną bazę dydaktyczną i badawczą. Opracował programy i kierował studiami podyplomowymi z zakresu energochemicznego przetwórstwa węgla.  


Dorobek naukowy prof. Karcza jest bardzo bogaty (10 wdrożeń, 8 patentów, kilkanaście projektów badawczych, przeszło 70 opracowań i ekspertyz dla przemysłu, 116 publikacji krajowych i zagranicznych oraz 10 książek i podręczników) i dotyczy problemów o istotnym znaczeniu aplikacyjnym, przy czym obszar zainteresowań naukowych Profesora obejmuje badania z zakresu technologii energochemicznego przetwórstwa węgla i gazownictwa oraz czystych technologii węglowych.
Opiekun ponad 100 prac magisterskich i inżynierskich. Promotor 6 prac doktorskich.  


Należy podkreślić bardzo silną więź prof. Karcza z przemysłem, o czym świadczą przyznane mu w dowód uznania wyróżnienia. Współpraca z przemysłem koncentrowała się głównie na branży koksochemicznej, gdzie oprócz prowadzonych prac badawczych i wdrożeniowych był konsultantem w największych polskich koksowniach. Profesor współpracował z wieloma ośrodkami, organizacjami i towarzystwami naukowymi w kraju i za granicą. Jest znany w krajach o dobrze rozwiniętym przemyśle koksowniczym, tj. w Niemczech, Czechach, Rosji i Ukrainie.
Autor około 120 publikacji, 10 wdrożeń, 8 patentów, kilkanaście projektów badawczych, przeszło 70 opracowań i ekspertyz dla przemysłu.


Był członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych, członkiem Zespołu Dydaktycznego Chemii przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyzszego i Techniki, wieloletnim przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu.
Dorobek naukowy dotyczył problemów o istotnym znaczeniu aplikacyjnym, przy czym obszar zainteresowań naukowych Profesora obejmuje badania z zakresu technologii energochemicznego przetwórstwa węgla i gazownictwa oraz czystych technologii węglowych.
 
Twórca wielu wdrożeń, patentów i ekspertyz dla przemysłu. Jego działalność naukowa obejmuje badania z zakresu technologii energochemicznego przetwórstwa węgla i gazownictwa oraz czystych technologii węglowych. Był pionierem w zakresie stosowania metod matematycznych dla potrzeb prognozowania jakości koksu. Ponadto w jego dorobku znajdują się też prace poświęcone problematyce kinetyki procesów pirolizy i zgazowania węgla, restrukturyzacji przemysłu koksowniczego, techniczno-ekonomicznej oceny przedsięwzięć modernizacyjnych w branży paliwowej, technicznych aspektów przesyłu gazu ziemnego, procesów przygotowania węgla do koksowania. Przewodniczył Radzie Konsultacyjnej przy realizacji 5-letniego projektu "Inteligentna Koksowania" o dużym znaczeniu dla rozwoju i modernizacji polskiego przemysłu koksochemicznego. W latach 1979-1981 uczestniczył w uruchomieniu Koksowni SRS w Annabie (Algieria).
 
Współpraca Profesora z przemysłem koncentrowała się głównie na branży koksochemicznej, gdzie oprócz prowadzonych prac badawczych i wdrożeniowych był konsultantem w największych polskich koksowniach. Profesor współpracował z wieloma ośrodkami, organizacjami i towarzystwami naukowymi w kraju i za granicą. Jest znany w krajach o dobrze rozwiniętym przemyśle koksowniczym, tj. w Niemczech, Czechach, Rosji i Ukrainie. W latach siedemdziesiątych odbył dwa kilkumiesięczne staże w Moskiewskim Instytucie Technologii Chemicznej im. Mendelejewa oraz w Akademii Górniczej we Freibergu.
 
Senat AGH uchwałą z dnia 27 stycznia 2016 roku przyznał Mu tytuł Profesora Honorowego AGH za: "stworzenie systemu kształcenia w zakresie energochemicznego przetwórstwa węgla oraz Jego osobisty wkład w rozwój krajowego koksownictwa".


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal KEN. Za osiągnięcia dydaktyczne dwukrotnie nagrodzony został przez Ministra Szkolnictwa Wyższego i wielokrotnie przez Rektora AGH, posiada także odznaczenia resortowe, m.in. hutnicze i energetyczne.
[[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Złoty Medal z Wyróżnieniem na 46 Światowym Salonie Wynalazczości i Innowacji Technicznych EUREKA 97 (Bruksela), trzykrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotne nagrody Rektora AGH, Nagroda imienia prof. A. Hoborskiego, odznaczenia resortowe, m.in. hutnicze i energetyczne
 
==== Bibliografia publikacji ====


== Bibliografia ==
https://badap.agh.edu.pl/autor/karcz-aleksander-003205
 
== Źródła do biogramu ==


==== Książki ====
==== Książki ====


* Prof. Aleksander Karcz Profesorem Honorowym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 24 czerwca2016 r. Kraków 2016, 50 s.
* Prof. Aleksander Karcz Profesorem Honorowym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 24 czerwca 2016 r. Kraków 2016, 50 s.
* Technologia Paliw. Wyzwania i Szanse. Pod red. P. Burmistrza. Kraków 2016, s. 9-14
* Technologia Paliw : wyzwania i szanse. Praca zbiorowa pod red. P. Burmistrza. Kraków 2016, s. 9-14, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 140
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 140
==== Artykuły ====
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 180 (4 VIII 2022), s. 13 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 181 (5 VIII 2022), s. 27 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 182 (5-6 VIII 2022), s. 18 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 184 (9 VIII 2022), s. 13 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 185 (10 VIII 2022), s. 12 [nekr.]
* ''Dziennik Polski'' 2022, nr 186 (11 VIII 2022), s. 5 [nekr.]
* Karcz A.: Gdy coś znika, powstaje coś innego : wywiad z profesorem Aleksandrem Karczem.  Rozm. O. Ślizień. ''Biuletyn AGH'' 2021, nr 165, s. 10-11, [foto]
* [''Protokół z Posiedzenia Senatu AGH...'' 27.01.2016], s. 2, 14-16, 52
* Strugała A.: 70-lecie urodzin Profesora Aleksandra Karcza. ''Karbo : energochemia : ekologia'' 2009, nr 4, s. 188-189, [foto]
* Strugała A., Czerski G.: Jubileusz 70-lecia urodzin profesora Aleksandra Karcza. ''Biuletyn AGH'' 2009, nr 24, s. 14-16, [foto]
* Strugała A., Czerski G.: Tytuł Profesora Honorowego AGH dla prof. Aleksandra Karcza. ''Biuletyn AGH'' 2016, nr 104/105, s. 16-17, [foto]
* Tytuł Profesora Honorowego AGH dla prof. Aleksandra Karcza. ''Vivat Akademia : AGH'' 2017, nr 16, s. 14, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


* Aleksander Karcz : Kondolencje : Dziennik Polski - Nekrologi [online] [przeglądany 18.08.2022]. Dostępny w: https://www.nekrologi.net/kondolencje/aleksander-karcz/60093777
* Aleksander Karcz – Wikipedia, wolna encyklopedia[online] [przeglądany 18.08.2022]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aleksander_Karcz
* Energochemiczne przetwórstwo węgla [Dokument elektroniczny] : szanse i zagrożenia : Kraków 10 XII 2009 : materiały konferencyjne. Kraków 2009. 1 dysk optyczny (CD-ROM) s. 1-4 (po wybraniu opcji: Referaty)
* Informacje od dr. inż. Grzegorza Czerskiego
* Nagroda Hoborskiego / Święta Nauk Ścisłych w AGH [online] [przeglądany 13.01.2022]. Dostępny w: http://www.dni-hoborskiego.agh.edu.pl/fileadmin/default/templates/css/j/dnihoborskiego/system/2021/Nagroda_Hoborski_2021.pdf
* Olszewska D.: Wydział Energetyki i Paliw. ''Vivat Akademia : AGH'' [online]. 2018, nr 19, s. 28, [foto] [przeglądany 8.01.2019]. Dostępny w: http://vivat.agh.edu.pl/vivatpdf/vivat_019.pdf
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Profesora Honorowego AGH prof. Aleksandrowi Karczowi]. Kraków 2016, [foto]
* [Zaproszenie na uroczyste posiedzenie Senatu AGH poświęcone nadaniu godności Profesora Honorowego AGH prof. Aleksandrowi Karczowi]. Kraków 2016, [foto]
* Zmarł prof. Aleksander Karcz - AGH [online] [przeglądany 18.08.2022]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/aktualnosci/detail/zmarl-prof-aleksander-karcz


{{DEFAULTSORT:Karcz, Aleksander Adam}}
{{DEFAULTSORT:Karcz, Aleksander Adam}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 17:10, 28 lut 2023

Aleksander Adam Karcz
Aleksander Karcz.jpg
Nazwisko Karcz
Imię / imiona Aleksander Adam
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH Profesor Honorowy AGH
Data urodzenia 24 grudnia 1939
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 2 sierpnia 2022
Dyscyplina/specjalności technologia chemiczna, karbochemia, technologia paliw
Pełnione funkcje ProdziekanInstytutu Energochemii i Fizykochemii Sorbentów (1979-1984), Prodziekan Wydziału Energochemii Węgla o Fizyki Sorbentów (1993-1995), Prodziekan Wydziału Paliw i Energii (1995-1996)
Wydział Wydział Energetyki i Paliw


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanInstytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów19791984
ProdziekanInstytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów19931995
Prodziekan ds. OgólnychWydział Paliw i Energii19951996

Prof. dr hab. inż. Aleksander Adam Karcz (1939-2022)

Dyscyplina/specjalności: technologia chemiczna, karbochemia, technologia paliw

Nota biograficzna

Urodził się 24 grudnia 1939 roku w Krakowie. Zmarł 2 sierpnia 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1962 roku ukończył Wydział Metalurgiczny Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, uzyskując tytuł magistra inżyniera metalurga. Następnie rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Koksownictwa i Gazownictwa na Wydziale Metalurgicznym AGH. Na tym samym Wydziale w 1968 roku na podstawie pracy "Kryteria oceny własności wytrzymałościowych wąskosortowanego koksu metalurgicznego", napisanej pod kierunkiem profesora Franciszka Byrtusa, uzyskał stopień doktora.

W 1975 roku na podstawie rozprawy "Nowe zasady komponowania mieszanek węglowych przeznaczonych do produkcji koksu" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1991 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 2002 roku otrzymał tytuł profesora.

Od 1989 roku aż do października 2007 roku kierował tą Katedrą Technologii Paliw.

W latach 1979–1984 pełnił funkcję Prodziekana Instytutu Energochemii Wegla i Fizykochemii Sorbentów AGH, a latach 1993–1995 był prodziekanem Instytutu Energochemii i Fizykochemii Sorbentów, następnie w latach 1995-1996 prodziekanem Wydziału Paliw i Energii.

Przez wiele lat brał aktywny udział w pracach Senatu AGH.

Ponadto poza macierzystą uczelnią Profesor pełnił wiele znaczących funkcji – był m.in. Przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu, członkiem Komitetu Karbochemii PAN oraz członkiem Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych, członkiem Zespołu Dydaktycznego Chemii przy Ministerstwie Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, członkiem Rady Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN w Krakowie, członkiem Sekcji Gazownictwa Rady Naukowej Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, członkiem redakcji czasopism „Karbo” i „Nowoczesne Gazownictwo”, wieloletnim przewodniczącym Rady Programowej Ogólnokrajowej Konferencji „Koksownictwo” oraz członkiem Komitetu Naukowego Konferencji pt. „Zagadnienia surowców energetycznych i energii w gospodarce krajowej".

Prof. Karcz przez wiele lat w sposób bardzo efektywny organizował proces dydaktyczny na Wydziale Energetyki i Paliw, współtworząc plany studiów i programy nauczania, inicjując wprowadzanie nowych przedmiotów, a także modernizując posiadaną bazę dydaktyczną i badawczą. Opracował programy i kierował studiami podyplomowymi z zakresu energochemicznego przetwórstwa węgla.

Opiekun ponad 100 prac magisterskich i inżynierskich. Promotor 6 prac doktorskich.

Autor około 120 publikacji, 10 wdrożeń, 8 patentów, kilkanaście projektów badawczych, przeszło 70 opracowań i ekspertyz dla przemysłu.

Dorobek naukowy dotyczył problemów o istotnym znaczeniu aplikacyjnym, przy czym obszar zainteresowań naukowych Profesora obejmuje badania z zakresu technologii energochemicznego przetwórstwa węgla i gazownictwa oraz czystych technologii węglowych.

Twórca wielu wdrożeń, patentów i ekspertyz dla przemysłu. Jego działalność naukowa obejmuje badania z zakresu technologii energochemicznego przetwórstwa węgla i gazownictwa oraz czystych technologii węglowych. Był pionierem w zakresie stosowania metod matematycznych dla potrzeb prognozowania jakości koksu. Ponadto w jego dorobku znajdują się też prace poświęcone problematyce kinetyki procesów pirolizy i zgazowania węgla, restrukturyzacji przemysłu koksowniczego, techniczno-ekonomicznej oceny przedsięwzięć modernizacyjnych w branży paliwowej, technicznych aspektów przesyłu gazu ziemnego, procesów przygotowania węgla do koksowania. Przewodniczył Radzie Konsultacyjnej przy realizacji 5-letniego projektu "Inteligentna Koksowania" o dużym znaczeniu dla rozwoju i modernizacji polskiego przemysłu koksochemicznego. W latach 1979-1981 uczestniczył w uruchomieniu Koksowni SRS w Annabie (Algieria).

Współpraca Profesora z przemysłem koncentrowała się głównie na branży koksochemicznej, gdzie oprócz prowadzonych prac badawczych i wdrożeniowych był konsultantem w największych polskich koksowniach. Profesor współpracował z wieloma ośrodkami, organizacjami i towarzystwami naukowymi w kraju i za granicą. Jest znany w krajach o dobrze rozwiniętym przemyśle koksowniczym, tj. w Niemczech, Czechach, Rosji i Ukrainie. W latach siedemdziesiątych odbył dwa kilkumiesięczne staże w Moskiewskim Instytucie Technologii Chemicznej im. Mendelejewa oraz w Akademii Górniczej we Freibergu.

Senat AGH uchwałą z dnia 27 stycznia 2016 roku przyznał Mu tytuł Profesora Honorowego AGH za: "stworzenie systemu kształcenia w zakresie energochemicznego przetwórstwa węgla oraz Jego osobisty wkład w rozwój krajowego koksownictwa".

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Medal z Wyróżnieniem na 46 Światowym Salonie Wynalazczości i Innowacji Technicznych EUREKA 97 (Bruksela), trzykrotnie Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, wielokrotne nagrody Rektora AGH, Nagroda imienia prof. A. Hoborskiego, odznaczenia resortowe, m.in. hutnicze i energetyczne

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/karcz-aleksander-003205

Źródła do biogramu

Książki

  • Prof. Aleksander Karcz Profesorem Honorowym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków, 24 czerwca 2016 r. Kraków 2016, 50 s.
  • Technologia Paliw : wyzwania i szanse. Praca zbiorowa pod red. P. Burmistrza. Kraków 2016, s. 9-14, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 140

Artykuły

  • Dziennik Polski 2022, nr 180 (4 VIII 2022), s. 13 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2022, nr 181 (5 VIII 2022), s. 27 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2022, nr 182 (5-6 VIII 2022), s. 18 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2022, nr 184 (9 VIII 2022), s. 13 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2022, nr 185 (10 VIII 2022), s. 12 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2022, nr 186 (11 VIII 2022), s. 5 [nekr.]
  • Karcz A.: Gdy coś znika, powstaje coś innego : wywiad z profesorem Aleksandrem Karczem. Rozm. O. Ślizień. Biuletyn AGH 2021, nr 165, s. 10-11, [foto]
  • [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... 27.01.2016], s. 2, 14-16, 52
  • Strugała A.: 70-lecie urodzin Profesora Aleksandra Karcza. Karbo : energochemia : ekologia 2009, nr 4, s. 188-189, [foto]
  • Strugała A., Czerski G.: Jubileusz 70-lecia urodzin profesora Aleksandra Karcza. Biuletyn AGH 2009, nr 24, s. 14-16, [foto]
  • Strugała A., Czerski G.: Tytuł Profesora Honorowego AGH dla prof. Aleksandra Karcza. Biuletyn AGH 2016, nr 104/105, s. 16-17, [foto]
  • Tytuł Profesora Honorowego AGH dla prof. Aleksandra Karcza. Vivat Akademia : AGH 2017, nr 16, s. 14, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Aleksander_Adam_Karcz&oldid=76317”