Włodzimierz Stanisław Stępiński: Różnice pomiędzy wersjami

Włodzimierz Stanisław Stępiński
Nazwisko	Stępiński
Imię / imiona	Włodzimierz Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr inż.
Data urodzenia	12 maja 1898
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	3 kwietnia 1988
Miejsce śmierci	Katowice
Dyscyplina/specjalności	przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Górniczego (1954–1956)
Wydział	Wydział Górniczy ; ;

Aktualna wersja na dzień 09:09, 6 gru 2019

Prof. dr inż. Włodzimierz Stanisław Stępiński (1898–1988)

Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin

Nota biograficzna

Urodził się 12 maja 1898 roku w Krakowie. Zmarł w Katowicach 3 kwietnia 1988 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom 1930). Doktor 1959, zastępca profesora 1952, profesor nadzwyczajny 1954, profesor zwyczajny 1964.

Pracował w Kopalni Rud Cynku i Ołowiu „Orzeł Biały” (1927–1937), Zakładzie Przeróbki i Huty Tlenku Cynku „Orzeł Biały” (1938–1939), Zakładach Hutniczych Szopienice (1938–1939). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. W czasie wojny pracował w Fabryce Porcelany „Ćmielów” (1940–1941) oraz w Filharmonii w Krakowie jako muzyk — wiolonczelista (1941–1945). Po wojnie pracował w zarządach przedsiębiorstw przemysłowych.

W 1950 roku rozpoczął pracę na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH jako wykładowca kontraktowy, w latach 1952–54 zastępcą profesora, profesorem nadzwyczajnym (1954–68), kierownikiem Katedry Przeróbki Mechanicznej Kopalń Wydziału Górniczego (1952–68). W latach 1953–54 był prodziekanem Wydziału Górniczego, a w latach 1954–56 dziekanem Wydziału. W latach 1957–62 był kierownikiem pracowni przeróbki mechanicznej Zakładu Mechaniki Górotworu PAN. W 1968 roku przeszedł na emeryturę.

Był rzeczywistym, głównym twórcą specjalności Przeróbka Mechaniczna Kopalin na Wydziale Górniczym AGH.

Autor 8 podręczników (2 książki i 6 skryptów), kilku rozdziałów tomu 5 „Poradnika Górnika”, około 40 publikacji, w tym 5 w czasopismach zagranicznych.

Promotor około 200 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich oraz 12 prac doktorskich.

Był cenionym specjalistą w dziedzinie przeróbki rud, znanym w kraju i za granicą. Współpracował z przemysłem jako członek rad naukowych i innych ciał doradczych, branżowych instytutów naukowo-badawczych i jednostek projektowych m.in. Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, oraz zjednoczeń — m.in. Zjednoczenia Przemysłu Metali Nieżelaznych „Metale” w Katowicach, członkiem Państwowej Komisji Miedziowej, powołanej do opracowania programu zagospodarowania odkrytego w latach 60. złoża rud miedzi w okręgu legnicko-głogowskim. Brał udział w licznych naukowych oraz naukowo-technicznych konferencjach i zjazdach krajowych i zagranicznych.

Odznaczenia i nagrody

Liczne nagrody i odznaczenia za zasługi dla nauki, przemysłu i uczelni.

Źródła do biogramu

Książki

Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 174
Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 198-200, [foto]
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 52, 53, 54, 60, 66, 67, 70, 93, 118, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 338-339, [foto]
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 627 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Jaros J.: "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników (4). Przegląd Górniczy 1991, T. 45, nr 12, s. 31
Poborski J.: Wspomnienia starego inżyniera górniczego z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 10-11, s. 16-17
[Stępiński Włodzimierz Stanisław 1898-1988] : krótki życiorys. Przegląd Górniczy 1989, nr 11-12, s. 31
Sztaba K.: Wspomnienia : profesor Włodzimierz Stępiński 1898-1988. IM Inżynieria Mineralna 2001, nr 2, s. 50-51, [foto]

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |death_place=Katowice
 |fields=przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
-|function=Dziekan Wydziału Górniczego (1954–56)
+|function=Dziekan Wydziału Górniczego (1954–1956)
 |faculty=Wydział Górniczy
 |name=Włodzimierz Stanisław Stępiński
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
 |image_size=18269
-|alt=
+}}{{Funkcja
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
-}}
-{{Funkcja
 |Stanowisko=Dziekan
 |Jednostka=Wydział Górniczy
 |Rok_od=1954
 |Rok_do=1956
-}}
+}}{{Funkcja
-{{Funkcja
 |Stanowisko=Prodziekan
 |Jednostka=Wydział Górniczy
@@ Linia 60: / Linia 26: @@
 Prof. dr inż. '''Włodzimierz Stanisław Stępiński''' (1898–1988)
-Specjalność: przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
+Dyscyplina/specjalności: przeróbka mechaniczna kopalin, ekonomika przeróbki kopalin
+== Nota biograficzna ==
-== Życiorys ==
+Urodził się 12 maja 1898 roku w Krakowie. Zmarł w Katowicach 3 kwietnia 1988 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
-Urodził się 12 maja 1898 roku w Krakowie. Zmarł w Katowicach 3 kwietnia 1988 roku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
+Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom 1930). Doktor 1959, zastępca profesora 1952, profesor nadzwyczajny 1954, profesor zwyczajny 1964.
-Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom 1930). Doktor 1959, zastępca profesora 1952, profesor nadzwyczajny 1954, profesor zwyczajny 1964. Pracował w Kopalni Rud Cynku i Ołowiu „Orzeł Biały” (1927–1937), Zakładzie Przeróbki i Huty Tlenku Cynku „Orzeł Biały” (1938–1939), Zakładach Hutniczych Szopienice (1938–1939). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. W czasie wojny pracował w Fabryce Porcelany „Ćmielów” (1940–1941) oraz w Filharmonii w Krakowie jako muzyk — wiolonczelista (1941–1945). Po wojnie pracował w zarządach przedsiębiorstw przemysłowych.
+Pracował w Kopalni Rud Cynku i Ołowiu „Orzeł Biały” (1927–1937), Zakładzie Przeróbki i Huty Tlenku Cynku „Orzeł Biały” (1938–1939), Zakładach Hutniczych Szopienice (1938–1939). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939. W czasie wojny pracował w Fabryce Porcelany „Ćmielów” (1940–1941) oraz w Filharmonii w Krakowie jako muzyk — wiolonczelista (1941–1945). Po wojnie pracował w zarządach przedsiębiorstw przemysłowych.
-W 1950 roku rozpoczął pracę w AGH. W latach 1950–52 był wykładowcą kontraktowym, w latach 1952–54 zastępcą profesora, profesorem nadzwyczajnym (1954–68), kierownikiem Katedry Przeróbki Mechanicznej Kopalń (1952–68). W latach 1953–54 był prodziekanem [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]], a w latach 1954–56 dziekanem Wydziału. W latach 1957–62 był kierownikiem pracowni przeróbki mechanicznej Zakładu Mechaniki Górotworu PAN. W 1968 roku przeszedł na emeryturę.
+W 1950 roku rozpoczął pracę na [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] AGH jako wykładowca kontraktowy, w latach 1952–54 zastępcą profesora, profesorem nadzwyczajnym (1954–68), kierownikiem Katedry Przeróbki Mechanicznej Kopalń [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] (1952–68). W latach 1953–54 był prodziekanem Wydziału Górniczego, a w latach 1954–56 dziekanem Wydziału. W latach 1957–62 był kierownikiem pracowni przeróbki mechanicznej Zakładu Mechaniki Górotworu PAN. W 1968 roku przeszedł na emeryturę.
 Był rzeczywistym, głównym twórcą specjalności Przeróbka Mechaniczna Kopalin na Wydziale Górniczym AGH.
-Autor 8 podręczników (2 książki i 6 skryptów), kilku rozdziałów tomu 5 „Poradnika Górnika”, około 40 publikacji, w tym 5 w czasopismach zagranicznych. Promotor około 200 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich oraz 12 prac doktorskich.
+Autor 8 podręczników (2 książki i 6 skryptów), kilku rozdziałów tomu 5 „Poradnika Górnika”, około 40 publikacji, w tym 5 w czasopismach zagranicznych.
-Był cenionym specjalistą w dziedzinie przeróbki rud, znanym w kraju i za granicą. Współpracował z przemysłem jako członek rad naukowych i innych ciał doradczych, branżowych instytutów naukowo-badawczych i jednostek projektowych m.in. Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, oraz zjednoczeń — m.in. Zjednoczenia Przemysłu Metali Nieżelaznych „Metale” w Katowicach, członkiem Państwowej Komisji Miedziowej, powołanej do opracowania programu zagospodarowania odkrytego w latach 60. złoża rud miedzi w okręgu legnicko-głogowskim. Brał udział w licznych naukowych oraz naukowo-technicznych konferencjach i zjazdach krajowych i zagranicznych.
+Promotor około 200 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich oraz 12 prac doktorskich.
-== Odznaczenia i nagrody ==
+Był cenionym specjalistą w dziedzinie przeróbki rud, znanym w kraju i za granicą. Współpracował z przemysłem jako członek rad naukowych i innych ciał doradczych, branżowych instytutów naukowo-badawczych i jednostek projektowych m.in. Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, oraz zjednoczeń — m.in. Zjednoczenia Przemysłu Metali Nieżelaznych „Metale” w Katowicach, członkiem Państwowej Komisji Miedziowej, powołanej do opracowania programu zagospodarowania odkrytego w latach 60. złoża rud miedzi w okręgu legnicko-głogowskim. Brał udział w licznych naukowych oraz naukowo-technicznych konferencjach i zjazdach krajowych i zagranicznych.
+==== Odznaczenia i nagrody ====
 Liczne nagrody i odznaczenia za zasługi dla nauki, przemysłu i uczelni.
-== Bibliografia ==
+== Źródła do biogramu ==
+====Książki====
+* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 174
+* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 2019. Oprac. H. Sieński. Kraków 2019, s. 198-200, [foto]
+* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999, s. 52, 53, 54, 60, 66, 67, 70, 93, 118, [foto]
+* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 338-339, [foto]
+* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 627 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
-Źródło:
+====Artykuły====
-* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). S. 174
+* Jaros J.: "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników (4). ''Przegląd Górniczy'' 1991, T. 45, nr 12, s. 31
-* Inżynieria Mineralna 2001 nr 2. s. 50–51, portr.
+* Poborski J.: Wspomnienia starego inżyniera górniczego z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1994, nr 10-11, s. 16-17
-* Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. S. 118
+* [Stępiński Włodzimierz Stanisław 1898-1988] : krótki życiorys. ''Przegląd Górniczy'' 1989, nr 11-12, s. 31
+* Sztaba K.: Wspomnienia : profesor Włodzimierz Stępiński 1898-1988. ''IM Inżynieria Mineralna'' 2001, nr 2, s. 50-51, [foto]
 {{DEFAULTSORT:Stępiński, Włodzimierz Stanisław}}
-[[Category:Uczeni]]
+[[Category:Biogramy]]