Piotr Czaja: Różnice pomiędzy wersjami

Piotr Czaja
Nazwisko	Czaja
Imię / imiona	Piotr
Tytuły / stanowiska	Prof. dr. hab. inż.
Data urodzenia	6 maja 1948
Miejsce urodzenia	Roztoka ;
Dyscyplina/specjalności	górnictwo, geologia inżynierska, budownictwo podziemne, geotechnika, materiałoznawstwo, technologia materiałów inżynierskich, metody górnicze w ochronie zabytków
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii (2008-2012, 2012-2016) ; ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 09:23, 30 sie 2019

Prof. dr. hab. inż. Piotr Czaja (1948-)biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:górnictwo, geologia inżynierska, budownictwo podziemne, geotechnika, materiałoznawstwo, technologia materiałów inżynierskich, metody górnicze w ochronie zabytków

Nota biograficzna

Urodził się 6 maja 1948 roku w Roztoce koło Limanowej. W latach 1962-1967 uczęszczał do Technikum Górnictwa Odkrywkowego w Krakowie, gdzie w 1967 roku uzyskał maturę z pierwszą lokatą i został przyjęty bez egzaminów na na Wydział Górniczy AGH. Studia ukończył w 1973 roku i 1 maja 1973 roku rozpoczął pracę, jako asystent stażysta w Zakładzie Budownictwa Podziemnego Instytutu Projektowania i Budowy Kopalń Wydziału Górniczego. W 1982 roku na podstawie pracy "Zagadnienie budowy filarów sztucznych w kopalniach rud Zn-Pb metodą dwuetapowego betonowania", napisanej pod kierunkiem prof. Zbigniewa Strzeleckiego uzyskał stopień doktora. W latach 1984-1994 był kierownikiem Studium Kształcenia Kadr Górniczych dla Potrzeb Handlu Zagranicznego. W 2002 roku na podstawie pracy „Analiza nośności segmentowej obudowy szybów upodatnionej materiałem nieliniowo sprężystym” uzyskał stopień doktora habilitowanego. W roku 2006 uzyskał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego AGH. Latach 2002-205 i 2005-2008 był prodziekanem, a w latach 2008-2012 i 2012-2016 dziekanem Wydziału Górniczego. W tym czasie był członkiem Senatu AGH i członkiem Senackiej Komisji ds. Budżetu. Funkcje tę pełnił przez osiem lat (dwie kadencje 2008-2016), równolegle pełnił też funkcję Dziekana Ogólnopolskiego Konwentu Dziekanów Wydziałów kształcących na kierunku Górnictwo i Geologia, będąc jednocześnie członkiem Konwentów Dziekanów kształcących na kierunkach „budownictwo” i „Inżynieria środowiska”.

W 2012 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

W karierze zawodowej przechodził wszystkie stanowiska podnosząc systematycznie kwalifikacje na Studiach Podyplomowych i stażach przemysłowych, krajowych i zagranicznych m. in. w Niemczech, Japonii, na Węgrzech i Szwecji.

Od 1976 roku był członkiem zespołu prof. Zbigniewa Strzeleckiego zajmującego się ratowaniem zabytkowych miast: Jarosławia, Sandomierza, Kłodzka i Opatowa oraz Zamku Krzyżackiego w Malborku, a także Smoczej Jamy pod Zamkiem Królewskim na Wawelu. W 1973 roku był współzałożycielem w AGH studenckiego Koła Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, którego był prezesem przez 10 lat.

W 2016 roku został przewodniczącym Stowarzyszenia Wychowanków AGH.

Autor około 200 publikacji, 4 książek, 8 opatentowanych wynalazków i 11 zgłoszeń patentowych, wielu prac naukowych dla przemysłu, w tym ponad 150 projektów technicznych zostało zrealizowanych w przemyśle.

/////////////////////////////

////////////////////////////

Od 2003 roku członek Sekcji T-12A,

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Odznaka Zasłużony dla Górnictwa RP, Honorowa Szpada Górnicza, Srebrna Odznaka Naczelnej Organizacji Technicznej

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

[Skład Osobowy AGH... 1974/75]. Kraków 1975, s. 29
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 58, [foto]
Złota kronika niezwykłego rocznika 1967-1973 : w 50. rocznicę immatrykulacji na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, Kraków, 30 czerwca 2017. Red. J. Kuśnierz. Kraków 2017, s. 82-92, [foto]

Artykuły

Inne

stan na dzień 28.07.2019

@@ Linia 40: / Linia 40: @@
 == Nota biograficzna ==
-Urodził się 6 maja 1948 roku w Roztoce koło Limanowej. W latach 1962-1967 uczęszczał do Technikum Górnictwa Odkrywkowego w Krakowie, gdzie w 1967 roku uzyskał maturę z pierwszą lokatą i został przyjęty  bez egzaminów na  na Wydział Górniczy AGH. Studia ukończył w 1973 roku i 1 maja 1973 roku rozpoczął pracę, jako asystent stażysta w Zakładzie Budownictwa Podziemnego Instytutu Projektowania i Budowy Kopalń [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. W 1982 roku na podstawie pracy "Zagadnienie budowy filarów sztucznych w kopalniach rud Zn-Pb metodą dwuetapowego betonowania", napisanej pod kierunkiem prof. Zbigniewa Strzeleckiego uzyskał stopień doktora. W latach 19983-1992 był kierownikiem Studium Kształcenia Kadr Górniczych dla Potrzeb Handlu Zagranicznego. W 2002 roku na podstawie pracy „Analiza nośności segmentowej obudowy szybów upodatnionej materiałem nieliniowo sprężystym” uzyskał stopień doktora habilitowanego. W roku 2006 uzyskał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego AGH. Latach 2002-205 i 2005-2008 był prodziekanem, a w latach 2008-2012 i 2012-2016 dziekanem Wydziału Górniczego. W 2012 roku  otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.
+Urodził się 6 maja 1948 roku w Roztoce koło Limanowej. W latach 1962-1967 uczęszczał do Technikum Górnictwa Odkrywkowego w Krakowie, gdzie w 1967 roku uzyskał maturę z pierwszą lokatą i został przyjęty  bez egzaminów na  na Wydział Górniczy AGH. Studia ukończył w 1973 roku i 1 maja 1973 roku rozpoczął pracę, jako asystent stażysta w Zakładzie Budownictwa Podziemnego Instytutu Projektowania i Budowy Kopalń [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]]. W 1982 roku na podstawie pracy "Zagadnienie budowy filarów sztucznych w kopalniach rud Zn-Pb metodą dwuetapowego betonowania", napisanej pod kierunkiem prof. Zbigniewa Strzeleckiego uzyskał stopień doktora. W latach 1984-1994 był kierownikiem Studium Kształcenia Kadr Górniczych dla Potrzeb Handlu Zagranicznego. W 2002 roku na podstawie pracy „Analiza nośności segmentowej obudowy szybów upodatnionej materiałem nieliniowo sprężystym” uzyskał stopień doktora habilitowanego. W roku 2006 uzyskał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego AGH. Latach 2002-205 i 2005-2008 był prodziekanem, a w latach 2008-2012 i 2012-2016 dziekanem Wydziału Górniczego. W tym czasie był członkiem Senatu AGH i członkiem Senackiej Komisji ds. Budżetu. Funkcje tę pełnił przez osiem lat (dwie kadencje 2008-2016), równolegle pełnił też funkcję Dziekana Ogólnopolskiego Konwentu Dziekanów Wydziałów kształcących na kierunku Górnictwo i Geologia, będąc jednocześnie członkiem Konwentów Dziekanów kształcących na kierunkach „budownictwo” i „Inżynieria środowiska”.
+W 2012 roku  otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.
+W karierze zawodowej przechodził wszystkie stanowiska podnosząc systematycznie kwalifikacje na Studiach Podyplomowych i stażach przemysłowych, krajowych i zagranicznych m. in. w  Niemczech, Japonii, na Węgrzech i Szwecji.
+Od 1976 roku był członkiem zespołu prof. Zbigniewa Strzeleckiego zajmującego się ratowaniem zabytkowych miast: Jarosławia, Sandomierza, Kłodzka i Opatowa oraz Zamku Krzyżackiego w Malborku, a także  Smoczej Jamy pod Zamkiem Królewskim na Wawelu. W 1973 roku  był współzałożycielem w AGH studenckiego Koła Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, którego był prezesem przez 10 lat.
 W 2016 roku został przewodniczącym Stowarzyszenia Wychowanków AGH.
-/////////////////////////////
+Autor około 200 publikacji, 4 książek, 8 opatentowanych wynalazków i 11 zgłoszeń patentowych, wielu prac naukowych dla przemysłu, w tym ponad 150 projektów technicznych  zostało zrealizowanych w przemyśle.
+/////////////////////////////
-Piotr Czaja specjalizuje się w budownictwie podziemnym i technologii materiałów inżynierskich. W tym zakresie prowadzi liczne badania naukowe oraz prowadzi zajęcia dydaktyczne. Po roku 1991 wyspecjalizował się także w zagadnieniach likwidacji kopalń podziemnych w szczególności likwidacji szybów górniczych. Jest autorem 189 publikacji 4 książek, 8 opatentowanych wynalazków i 11 zgłoszeń patentowych. Wiele prac naukowych dla przemysłu w tym ponad 150 projektów technicznych  zostało zrealizowanych w przemyśle.