Bohdan Dziunikowski
| Bohdan Dziunikowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Dziunikowski |
| Imię / imiona | Bohdan |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 4 lutego 1930 |
| Miejsce urodzenia | Jaworzno |
| Data śmierci | 22 lutego 2012 |
| Dyscyplina/specjalności | techniczna fizyka jądrowa |
| Pełnione funkcje | kierownik Zakładu Analiz Radiometrycznych w Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej AGH (1972–1982) |
| Wydział | Międzyresortowy Instytut Fizyki i Techniki Jądrowej
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi |
Prof. dr hab. inż. Bohdan Dziunikowski (1930–2012)
Dyscyplina/specjalności: techniczna fizyka jądrowa
Nota biograficzna
Urodził się 4 lutego 1930 roku w Jaworznie. Zmarł 22 lutego 2012 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1953 roku ukończył studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Następnie już w maju tego roku rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, które ukończył w 1957 roku zostając magistrem inżynierem geologii. Z Akademią pozostał związany zawodowo do końca 2000 roku, czyli momentu przejścia na emeryturę.
W listopadzie 1955 roku profesor L. Jurkiewicz zaproponował mu stanowisko asystenta w Zakładzie Fizyki Ogólnej Katedry Fizyki Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa AGH.
W 1963 roku na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej na podstawie pracy "Radiometryczna analiza rud cynkowo-ołowiowych" uzyskał doktorat.
Był kierownikiem Zakładu Analiz Radiometrycznych w Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej (1972-1982).
W latach 60-tych odbył staże naukowe we Francji i Wielkiej Brytanii. Wkrótce po powrocie ze stażu w Wielkiej Brytanii wyjechał do Wiednia na zaproszenie Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA), dla której zresztą prowadził dwa projekty badawcze, gdzie wziął udział w spotkaniu wąskiego między-narodowego grona ekspertów w zakresie rentgenowskiej analizy fluorescencyjnej.
Po powrocie do kraju kontynuował prace nad doskonaleniem opracowanych metod radiometrycznych, jak również nad ich praktycznym wdrożeniem, jako rutynowych metod w laboratoriach analitycznych.
Zwieńczeniem tych prac była rozprawa habilitacyjna "Problemy wykorzystania radioizotopowych źródeł promieniowania gamma i X w analizie materiałów przemysłowych", przedstawiona Radzie Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w listopadzie 1971 roku. W latach następnych nadal pracował nad zagadnieniami matrycy w radiometrycznych metodach analitycznych, przede wszystkim w radioizotopowej rentgenowskiej analizie fluorescencyjnej jak, również nad różnymi zastosowaniami tej metody.
W latach 1972-1982 był kierownikiem Zakładu Analiz Radiometrycznych w Międzyresortowym Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej AGH. Powierzono mu dbanie o całość nauczania fizyki w Instytucie Fizyki i Techniki Jądrowej i w latach 1976–1980 był przewodniczył Radzie Dydaktycznej Instytutu, a w okresie 1979–1988, przez 3 kolejne kadencje, był zastępcą dyrektora Instytutu ds. dydaktyki.
W 1982 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1992 roku otrzymał tytuł profesora.
Autor około 80 publikacji, w tym kilku skryptów i książek, 9 patentów oraz wielu opracowań dla przemysłu.
Promotor 3 prac doktorskich.
Był też konsultantem naukowym kilku zakładów produkcyjnych stosujących jego metody analityczne.
Ekspert ds. pomocy technicznej ONZ dla krajów rozwijających się. Jak ekspert IAEA delegowany do Australii, Indonezji, Zairu, Wybrzeża Kości Słoniowej, na Kubę.
Członek międzynarodowego komitetu redakcyjnego czasopisma „Nukleonika”, Rady Naukowej Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej, Polskiego Towarzystwa Fizycznego.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Krzyż Zasługi, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH i Ministra, czterokrotnie był laureatem nagrody Państwowej Rady ds. Pokojowego Wykorzystania Energii Atomowej, Nagroda im. prof. Władysława Taklińskiego „za wybitne zasługi w zakresie dydaktyki”
Bibliografia publikacji
https://badap.agh.edu.pl/autor/dziunikowski-bohdan-001460
Źródła do biogramu
Książki
- Dziunikowski B.: Jesienne liście wspomnień. Jaworzno 2009, 128 s., [foto]
- Dziunikowski B.: Nieodwracalność czasu : garść wspomnień chłopca z Jaworzna. Jaworzno 2004, 104 s., [foto]
- Dziunikowski B.: Rozmyślania z Mufką. Jaworzno [2008], 134 s.
- Dziunikowski B.: Z Jaworzna do Kinszasy. Jaworzno 2006, 121 s., [foto]
- Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 41-43, [foto]
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 78, [foto]
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A-G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [1998], s. 367, [foto]
Artykuły
- Dziennik Polski 2012, nr 46 (24 II 2012), s. A12 [nekr.]
- Gazeta Wyborcza 2012, nr 81 (05 IV 2012), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 8 [nekr.]
- Gazeta Wyborcza 2012, nr 46 (24 II 2012), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 13 [nekr.]
- Gazeta Wyborcza 2012, nr 48 (27 II 2012), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 12 [nekr.]
- Gazeta Wyborcza 2012, nr 49 (28 II 2012), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 9 [nekr.]
- Niewodniczański J.: Wspomnienie o Bohdanie Dziunikowskim (1930-2012). Biuletyn AGH 2012, nr 51, s. 21-24, [foto]
- Wspomnienie : Andrzej Zuber, 28 listopada 1933 - 27 lutego 2011 : Bohdan Dziunikowski, 4 lutego 1930 - 22 lutego 2012. Biuletyn AGH 2012, nr 52, s. 34, [foto]