Stanisław Włodzimierz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Włodzimierz Majewski
Nazwisko	Majewski
Imię / imiona	Stanisław Włodzimierz
Tytuły / stanowiska	Inż.
Data urodzenia	1 listopada 1878
Miejsce urodzenia	Nowy Sącz
Data śmierci	29 czerwca 1955
Miejsce śmierci	Katowice
Dyscyplina/specjalności	historia górnictwa i hutnictwa
Wydział	Wydział Górniczy ; ;

Aktualna wersja na dzień 13:22, 1 mar 2023

Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878-1955)

Dyscyplina/specjalności: historia górnictwa i hutnictwa

Nota biograficzna

Urodził się 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 roku w Katowicach.

W latach 1899-1904 studiował na Wydziale Górniczym i Hutniczym Akademii Górniczej w Leoben (Austria), ukończył też Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego.

Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.

Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919-1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.

W latach 1938-1939 oraz 1950-1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.

Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.

Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.

Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, a także kilku podręczników i skryptów, m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa. W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.

Źródła do biogramu

Książki

Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284
Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130

Artykuły

Stanisław Majewski. [Oprac.] (dr Kipta). Przegląd Geologiczny 1955, z. 11, s. 541
"Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. Przegląd Górniczy 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396-397

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 |honorific-prefix=Inż.
 |birth_date=1 listopada 1878
-|image=
 |birth_place=Nowy Sącz
 |death_date=29 czerwca 1955
 |death_place=Katowice
-|fields=historyk górnictwa i hutnictwa
+|fields=historia górnictwa i hutnictwa
 |faculty=Wydział Górniczy
+|image=
 |name=Stanisław Włodzimierz Majewski
 }}
-Inż.  '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878–1955)
+Inż.  '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878-1955)
-Dyscyplina/specjalności: historyk górnictwa i hutnictwa
+Dyscyplina/specjalności: historia górnictwa i hutnictwa
 == Nota biograficzna ==
@@ Linia 23: / Linia 23: @@
 Po zakończeniu studiów  pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.
-Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919–1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
+Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919-1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
-W latach 1938–1939 oraz 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.
+W latach 1938-1939 oraz 1950-1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.
 Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.
-Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał, dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych, w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.
+Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.
-Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego oraz kilku podręczników i skryptów m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa.
+Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, a także kilku podręczników i skryptów, m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa.
 W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników.
 Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”.