Kazimierz Bisztyga: Różnice pomiędzy wersjami

Kazimierz Bisztyga
Nazwisko	Bisztyga
Imię / imiona	Kazimierz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	22 stycznia 1922
Miejsce urodzenia	Myślenice
Data śmierci	8 stycznia 2010
Dyscyplina/specjalności	automatyka napędu elektrycznego
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej (1972-1975), Dziekan Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki AGH (1975–1978)
Wydział	Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki ;
Odznaczenia i nagrody	Państwowa Nagroda II stopnia, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”

Wersja z 10:29, 9 lis 2022

Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Bisztyga (1922–2010)

Dyscyplina/specjalności: automatyka napędu elektrycznego

Nota biograficzna

Urodził się 22 stycznia 1922 roku w Myślenicach. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W latach 1934-1940 uczęszczał do Gimnazjum i Liceum w Myślenicach o kierunku humanistycznym. W 1941 roku rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki, uzyskując w 1943 roku dyplom technika elektryka. W maju 1943 roku rozpoczął pracę technika w warsztatach remontowych maszyn elektrycznych w Krakowskim Oddziale Firmy Siemens.

W czerwcu 1944 roku, za działalność w Armii Krajowej, został aresztowany i osadzony w obozie w Płaszowie, a później w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.

Po wyzwoleniu, w czerwcu 1945 roku, rozpoczął studia na na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej, które ukończył w 1950 roku.

Już w trakcie studiów, w 1948 roku został zaangażowany do pracy w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Maszyn Elektrycznych w Katowicach.

Z AGH związany od 1952 roku. Początkowo pracował jako starszy asystent w Zakładzie i Katedrze Elektryfikacji Urządzeń Hutniczych Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa. Następnie w latach 1952–1967 był adiunktem, w latach 1967–1974 docentem, a od 1974 roku profesorem nadzwyczajnym. W 1984 roku otrzymał tytuł profesora.

Specjalizował się w dziedzinie napędów elektrycznych oraz ich automatyki. dobre poznanie zalet, jak i wad silników prądu przemiennego było bezpośrednią zachętą do zajęcia się niezwykle racjonalnym sposobem regulacji ich prędkości obrotowej, tj. regulacją częstotliwościową. Rezultatem tych prac była praca "Niektóre zagadnienia teorii silnika asynchronicznego przy częstotliwości zasilania mniejszej od 10 Hz", napisana pod kierunkiem profesora Jana Manitiua, na podstawie której w 1961 roku uzyskał stopień doktora.

W 1967 roku na podstawie rozprawy "

W latach 1969-1972 prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, następnie w latach 1972-1975 dziekan tego Wydziału, w latach 1975-1978 dziekan Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki. Dyrektor Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych (1981–1992). W roku akademickim 1986/1987 był kierownikiem studiów podyplomowych w zakresie zastosowania techniki mikrokomputerowej w sterowaniu.

Autor lub współautor 50 prac z zakresu teorii napędu elektrycznego, problematyki zakłóceń wnoszonych do systemu energetycznego przez napędy. Współautor książek i pięciu skryptów dla studentów AGH.

Przewodniczący Rady Oddz. Izby Rzeczoznawców SEP, członek zespołu ekspertów Ministerstwa Edukacji Narodowej. Członek Stowarzyszenia Elektryków Polskich (Głównej Komisji Rewizyjnej) oraz Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej.

Odznaczenia i nagrody

Państwowa Nagroda II stopnia (zespołowo), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, dwie indywidualne i siedem zespołowych nagród resortowych, osiemnaście odznaczeń regionalnych oraz resortowych

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/bisztyga-kazimierz-05995

Źródła do biogramu

Książki

Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 97
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 56-57
Mitkowski W.: Kronika Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki AGH. Kraków 2002, s. 65-70, [foto]
[Skład Osobowy AGH... 1952/53]. Kraków 1953, s. 128
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 28. Red. B. Hynowski. Warszawa 2019, s. 18-20, [foto]
Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 2. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2019, s. 9-14, [foto]
100 lat Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich : 1919-2019. Oprac. J. Strzałka. Kraków 2019, s 40, [foto]
Twarze Wydziału w latach 1952-2012. Red. J. Kajdański, M. Czekaj. [Kraków] 2012, s. 11-17, [foto]
Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki [AGH] : [w 45 lecie Wydziału 1952-1997]. Kraków 1999, s. 11, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 27

Artykuły

Cieśla A.: 60 lat Wydziału Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki. Biuletyn AGH 2012, nr 54-55, s. 28-29, [foto]
Cieśla A.: Profesor Kazimierz Bisztyga. Maszyny Elektryczne : zeszyty problemowe 2010, nr 87, s. 5-8, [foto]
Cieśla A.: Profesor Kazimierz Bisztyga 1922-2010 : (wspomnienie). Biuletyn AGH 2010, nr 26, s. 18-19, [foto]
Działalność naukowa, dydaktyczna i badawcza prof. dr hab. inż. Kazimierza Bisztygi. Elektrotechnika : kwartalnik AGH 1992, T. 11, z. 4, s. 471-472, [foto]
Dziekani i Prodziekani Wydziału [EAIiB AGH]. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 111, s. 18
Dziennik Polski 2010, nr 10 (13 I 2010), s. A11 [nekr.]
Gazeta Wyborcza 2010, nr 10 (13 I 2010), [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 8 [nekr.]
Profesor Kazimierz Bisztyga patron 2022 roku Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Biuletyn AGH 2022, nr 173-174, s. 8-9, [foto]
Strzałka J.: Hołd środowiska dla wybitnego inżyniera. Budowlani : Biuletyn Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa 2022, nr 1, s.20-21, [foto]
Zygmunt H.: Profesor dr hab. inż. Kazimierz Bisztyga : wybitni elektrycy. Jakość i Użytkowanie Energii Elektrycznej 1997, T. 3, z. 1, s. 89-91, [foto]

@@ Linia 11: / Linia 11: @@
 |faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki
 |awards=Państwowa Nagroda II stopnia, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
-|name=Kazimierz Bisztyga
-|image_size=9889
 }}
 {{Funkcja
@@ Linia 40: / Linia 38: @@
 Urodził się 22 stycznia 1922 roku w Myślenicach. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
-Studiował na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej; doktorat AGH (1961), habilitacja AGH (1966), prof. nadzw. (1974), prof. zw. (1984).
+W latach 1934-1940 uczęszczał do Gimnazjum i Liceum w Myślenicach o kierunku humanistycznym. W 1941 roku rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki, uzyskując w 1943 roku dyplom technika elektryka. W maju 1943 roku rozpoczął pracę technika w warsztatach remontowych maszyn elektrycznych w Krakowskim Oddziale Firmy Siemens.
+W czerwcu 1944 roku, za działalność w Armii Krajowej, został aresztowany i osadzony w obozie w Płaszowie, a później w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie.
+Po wyzwoleniu, w czerwcu 1945 roku, rozpoczął studia na na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej, które ukończył w 1950 roku.
+Już w trakcie studiów, w 1948 roku został zaangażowany do pracy w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Maszyn Elektrycznych w Katowicach.
+Z AGH  związany od 1952 roku. Początkowo pracował jako starszy asystent w Zakładzie i Katedrze Elektryfikacji Urządzeń Hutniczych [[Wydział Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa]].  Następnie w latach 1952–1967 był adiunktem, w latach 1967–1974 docentem, a od 1974 roku profesorem nadzwyczajnym.
+W 1984 roku otrzymał tytuł profesora.
+Specjalizował się w dziedzinie napędów elektrycznych oraz ich automatyki. dobre poznanie zalet, jak i wad silników prądu przemiennego było bezpośrednią zachętą do zajęcia się niezwykle racjonalnym sposobem regulacji ich prędkości obrotowej, tj. regulacją częstotliwościową. Rezultatem tych prac była praca "Niektóre zagadnienia teorii silnika asynchronicznego przy częstotliwości zasilania mniejszej od 10 Hz", napisana pod kierunkiem profesora Jana Manitiua, na podstawie której w 1961 roku uzyskał stopień doktora.
+W 1967 roku na podstawie rozprawy "
-Z AGH  związany od 1952 roku. Początkowo pracował w Katedrze i Zakładzie Elektryfikacji Urządzeń Hutniczych  [[Wydział Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziału Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa]], jako st. asystent, następnie adiunkt (1952–1967), docent (1967–1974), profesor (od 1974 roku).
 W latach 1969-1972 prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej, następnie w latach 1972-1975 dziekan tego Wydziału, w latach 1975-1978 dziekan [[Wydział Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki|Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki]]. Dyrektor Instytutu Automatyki Napędu i Urządzeń Przemysłowych (1981–1992). W roku akademickim 1986/1987 był kierownikiem studiów podyplomowych w zakresie zastosowania techniki mikrokomputerowej w sterowaniu.