Arkadiusz Puchała
| Arkadiusz Puchała | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Puchała | ||||||||
| Imię / imiona | Arkadiusz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 25 maja 1928 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Piotrowice Śląskie | ||||||||
| Data śmierci | 23 kwietnia 1974 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Katowice | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | elektrotechnika (maszyny elektryczne, systemy elektromechaniczne, metody matematyczne w analizie systemów) | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej (1969–1972) | ||||||||
| Wydział | Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
| ||||||||
| |||||||||
Prof. dr hab. inż. Arkadiusz Puchała (1928–1974)
Specjalność: elektrotechnika (maszyny elektryczne, systemy elektromechaniczne, metody matematyczne w analizie systemów)
Nota biograficzna
Urodził się 25 maja 1928 roku w Piotrowicach Śląskich. Zmarł 23 kwietnia 1974 roku w Katowicach i tam też został pochowany, na Ligocie. Studia wyższe odbył na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej, gdzie następnie, w 1955 roku, rozpoczął pracę jako asystent.
W 1960 roku uzyskał stopień doktora. W 1961 rozpoczął pracę w Akademii Górniczo-Hutniczej w Katedrze Maszyn i Pomiarów Elektrycznych na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej. W 1965 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1972 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. W latach 1969–1974 pełnił funkcję kierownika Zakładu Dynamiki Maszyn i Systemów Elektromechanicznych, a w latach 1969–1972 prodziekana Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej.
Działalność naukowa prof. Puchały koncentrowała się na następujących zagadnieniach: studia metod matematycznych i ich przydatność w zakresie teorii transformatorów i maszyn elektrycznych; syntetycznej teorii dynamicznych modeli matematycznych maszyn elektrycznych dla stanów nieustalonych i niesymetrycznych; teorii systemów elektromechanicznych; teorii drgań elektromechanicznych.
Wspólnie z prof. Władysławem Kołkiem przyczynił się do powstania nieoficjalnego pojęcia „Krakowska Szkoła Maszyn Elektrycznych”. W swoim dorobku ma ponad 50 publikacji naukowych krajowych i zagranicznych. Był autorem lub współautorem ponad 150 ekspertyz i opracowań naukowych dla przemysłu oraz kilka patentów. Był promotorem 7 prac doktorskich, recenzentem wielu doktoratów i habilitacji.
Był członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego.
Odznaczenia i nagrody
Nagroda Ministra Oświaty i Szkolnictwa II stopnia, 4-krotnie Nagroda Rektora AGH
Bibliografia
- Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki. Kraków 1999. S. 13–14
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 111. s. 18
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 292
- SME 2006 : XLII International Symposium on Electrical Machines : Cracow, Poland, July 3–6, 2006 : conference proceedings. Kraków 2006. S. 27–30, portr.
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 18. Warszawa 2007. S. 125–127