Stanisław Włodzimierz Majewski

Stanisław Włodzimierz Majewski
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Majewski
Imię / imiona	Stanisław Włodzimierz
Tytuły / stanowiska	Inż.
Data urodzenia	1 listopada 1878
Miejsce urodzenia	Nowy Sącz
Data śmierci	29 czerwca 1955
Miejsce śmierci	Katowice
Dyscyplina/specjalności	historyk górnictwa i hutnictwa
Wydział	Wydział Górniczy

Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878–1955)

Specjalność: historyk górnictwa i hutnictwa

Życiorys

Urodził się 1 listopada 1878 r. w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 r. w Katowicach.

W latach 1899-1903 ukończył Wydział Górniczy i Hutniczy Akademii Górniczej w Leoben (Austria) oraz Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego. Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 r. założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 r. był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.

Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919–1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 r. pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.

W latach 1938–1939 oraz 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie. Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 r. do Katowic.

Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał, dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych, w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 r. był jej dyrektorem. Do 1950 r. był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 r. pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.

Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego. Autor kilku podręczników i skryptów m.in. podręcznik solnictwa, skrypt wykładów historii górnictwa. W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.

Bibliografia

Książki

• Słownik polskich pionierów techniki / pod red. Bolesława Orłowskiego. - Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1984. s. 130

Artykuły

• Stanisław Majewski / [oprac.] (dr Kipta) // Przegląd Geologiczny. - 1955, z. 11, s. 541