Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir
| Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Ostoja-Sędzimir | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Jerzy | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1924
| ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia, chemia (elektrochemia, kinetyka chemiczna, fizykochemia procesów metalurgicznych, korozja)
| ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Medal KEN, Medal Staszica, honorowy medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów im. Tadeusza Sendzimira (2002) | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr hab. Jerzy Antoni Ostoja-Sędzimir (1924–)
Specjalność: metalurgia, chemia (elektrochemia, kinetyka chemiczna, fizykochemia procesów metalurgicznych, korozja)
Urodził się 26 października 1924 roku w Kartuzach. Jest związany z Akademią Górniczo-Hutniczą od 1946 r. tj. od drugiego roku studiów, kiedy to podjął pracę jako asystent wolontariusz. Ukończył studia na AGH w 1950 roku. W 1952 roku został absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1957 roku uzyskał stopień doktora, w 1961 roku stopień doktora habilitowanego, w 1969 roku tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1978 roku tytuł profesora zwyczajnego.
Przebieg pracy zawodowej na Akademii Górniczo-Hutniczej: p.o. kierownika Zakładu Chemii Fizycznej i Elektrochemii 1954–1957, kierownik Zakładu 1957–1995, prodziekan 1956–1960, 1964–1968, dziekan 1981–1985.
Staże: stypendysta British Council w Cambridge University, Department of Metallurgy 1959–1960.
Członek Komitetu Metalurgii PAN (wiceprzewodniczący 1989–1992), Polskiego Towarzystwa Chemicznego (przewodniczący Krakowskiego Oddziału — lata siedemdziesiate), Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych w Gliwicach (przewodniczący — 2 kandencje — lata osiemdzisiąte), Rady Naukowej Instytutu Metalurgii i Inżynierii Materiałowej) PAN (3 kadencje), Komitetu Redakcyjnego „Hydrometallurgy” 1978–, Rady Programowej czasopisma „Rudy i Metale Nieżelazne” (przewodniczący 1992–).
Badania: wytrącanie metali metalami; kinetyka i mechanizm korozji Fe, Zn, Cu; roztwory amoniakalne w hydrometalurgii miedzi; elektrochemiczna rafinacja miedzi, rafinacja srebra; kinetyka reakcji Fe z ciekłym cynkiem, fizykochemiczne metody badawcze.
Działalność pozanaukowa: członek „Solidarności” 1981–1992
Autor i współautor licznych prac oraz autor patentów. Promotor prac doktorskich.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 21. s. 12–13
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2003 nr 113. s. 14
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 386–387, portr.