Franciszek Byrtus
| Franciszek Byrtus | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Byrtus | ||||||||
| Imię / imiona | Franciszek | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 4 maja 1917 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Istebna | ||||||||
| Data śmierci | 25 marca 2007 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Cieszyn | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | energochemiczne przetwórstwo węgla, koksownictwo, gazownictwo | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Instytutu Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów AGH (1973-1979) | ||||||||
| Wydział | Instytut Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr inż. Franciszek Byrtus (1917–2007)
Specjalność: energochemiczne przetwórstwo węgla, koksownictwo, gazownictwo
Nota biograficzna
Urodził się 4 maja 1917 roku w Istebnej k. Wisły. Zmarł 25 marca 2007 roku w Cieszynie. Pochowany na cmentarzu w Istebnej.
W 1936 roku rozpoczął studia Na Wydziale Humanistycznym Akademii Górniczej. Będąc wyróżniającym się studentem został zatrudniony jako asystent w Katedrze Maszyn Hutniczych, Walcownictwa i Kuźnictwa Wydziału Hutniczego. Z powodu wojny studia zostały przerwane i kończył je w 1948 roku, uzyskując dyplom magistra inżyniera metalurga. W 1955 roku został mianowany docentem, dr — AGH 1963, prof. (tytuł) — 1967, prof. zw. (tytuł) — 1974.
Jeszcze przed uzyskaniem dyplomu rozpoczął pracę w Hutniczym Instytucie Badawczym w Gliwicach (obecny Instytut Metalurgii Żelaza). W latach 1947–1955 kierował Zakładem Techniki Cieplnej Instytutu Badawczego w Gliwicach a w latach 1955–1961 Zakładem Techniki Cieplnej w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu.
Od 1951 roku prowadził wykłady z koksownictwa na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1955 roku uzyskał stanowisko docenta etatowego w Katedrze Metalurgii Surówki. Organizował od podstaw i przez wiele lat kierował Katedrą Koksownictwa i Gazownictwa. W latach 1961–1965 pełnił funkcję Prodziekana ds. Studenckich Wydziału Metalurgicznego. Był współorganizatorem a w latach 1973–1979 Prodziekanem Instytutu Energochemii Węgla i Fizykochemii Sorbentów (na prawach Wydziału).
Członek Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej PAN, Komitetu Karbochemii PAN, Państwowej Rady Górnictwa, Rady Naukowej Instytutu Chemicznej Przeróbki Węgla i Instytutu Górnictwa Naftowego i Gazownictwa.
Był wybitnym nauczycielem i wychowawcą wielu pokoleń inżynierów, uczonym zasłużonym dla rozwoju przemysłu koksowniczego i gazowniczego w Polsce. Opublikował około 150 prac — w tym 5 książek — oraz 7 patentów. Był promotorem 22 prac doktorskich.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal KEN, honorowy członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego, srebrna odznaka ,,Za pracę społeczną dla Miasta Krakowa
Bibliografia
- Karbo-Energochemia-Ekologia 1997 nr 10. s. 349, portr.
- Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Warszawa 1984. S. 110
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4A : Ludzie nauki A–O. Warszawa 2003. S. 116
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 47
- Dziennik Polski 2006 nr 73 (27 III 2007). s. 13 [nekrologi]
- Dziennik Polski 2006 nr 74 (28 III 2007). s. 16 [nekrologi]
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2007 nr 168/169. s. 21