Zygmunt Kawecki

Zygmunt Kawecki
Nazwisko	Kawecki
Imię / imiona	Zygmunt
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	11 kwietnia 1919
Miejsce urodzenia	Wieliczka
Data śmierci	10 listopada 2003
Dyscyplina/specjalności	budowa maszyn górniczych, mechanizacja kopalń, transport linowy
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH (1967-1969)
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1993
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne osiągnięcia w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza w zakresie maszyn górniczych oraz w uznaniu zasług w rozwoju Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH
Odznaczenia i nagrody	Nagroda Państwowa III st. (1951), Krzyż Armii Krajowej (1944), Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1965), Złoty Krzyż Zasługi (1956), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999), Krzyż Partyzancki, Medal Komisji Edukacji Narodowej (1995), Zasłużony dla KGHM — Polska Miedź (1976), Zasłużony Nauczyciel PRL (1982), Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia (1999).

Prof. zw. dr hab. inż. Zygmunt Kawecki (1919–2003)

Specjalność: budowa maszyn górniczych, mechanizacja kopalń, transport linowy

Życiorys

Urodził się 11 kwietnia 1919 roku w Wieliczce, zmarł 10 listopada 2003 roku. Ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej (1948); doktorat (1959), habilitacja (1961), prof. (tytuł — 1969), prof. zw. (tytuł — 1974). Doktor honoris causa AGH (1993).

W latach 1940–1944 był pracownikiem Biura Technicznego Kopalni Soli w Wieliczce. Z Akademią związany od lutego 1945 r., początkowo jako młodszy asystent w Katedrze Maszynoznawstwa 1, następnie z-ca profesora (1955–1962), docent (1962–1969), profesor (1969), kierownik Zakładu Urządzeń Szybowych (1955–1972), dyrektor Instytutu Maszyn Górniczych Przeróbczych i Automatyki (1972–1982), kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górnictwa Podziemnego (1972–1982), w latach 60-tych dwukrotnie prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych. Współorganizator a w latach 1995–2001 przewodniczący Konwentu Seniorów AGH. W roku 1982 roku przeszedł na emeryturę.

Współpracował z licznymi polskimi jednostkami resortowymi. Członek Komitetu Górnictwa PAN (1977–1981), organizator i przewodniczący Sekcji Mechanizacji Górnictwa (1977–1981). Honorowy członek Międzynarodowej Organizacji badania Trwałości Lin OIPEEC. Był delagatem Polski do Komitetu Studiów Linowych Międzynarodowej Organizacji Transportu Linowego OITAF. Aktywnie uczestniczył w pięciu światowych kongresach OITAF.

Opublikował ok. 200 prac (książki i artykuły, patenty) z zakresu mechanizacji kopalń. Był promotorem kilkunastu prac doktorskich.

Odznaczenia i nagrody

Nagroda Państwowa III st. (1951), Krzyż Armii Krajowej, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1965), Złoty Krzyż Zasługi (1956), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1976), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999), Krzyż Partyzancki, Medal Komisji Edukacji Narodowej (1995), Zasłużony dla KGHM — Polska Miedź (1976), Zasłużony Nauczyciel PRL (1982), Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia (1999).

Źródło:

Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Ed. 3. Warszawa 1993. S. 283–284
BIP AGH 1996 nr 25. s. 18
BIP AGH 1994 nr 5. s. 18
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 145
Badania magnetyczne lin stalowych : 60 lat rozwoju metody w AGH. Kraków 2006. S. 72–74