Edward Görlich
| Edward Görlich | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Görlich | ||||||||||||||||
| Imię / imiona | Edward | ||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr | ||||||||||||||||
| Data urodzenia | 1914 | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 2009 | ||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geochemia, analiza chemiczna i elektrochemia, krystalochemia i chemia krzemianów, stan szklisty | ||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor AGH w latach 1971–1973 | ||||||||||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | ||||||||||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1995 | ||||||||||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za zasługi dla AGH | ||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Medal 10-lecia (1955), Złoty Krzyż Zasługi (1956), Srebrna Odznaka Miasta Krakowa (1965), Krzyż Kawalerski (1967), Złota Odznaka Miasta Krakowa (1972), Medal KEN (1974), nagrody MOiSW (1967–1973), wielokrotny laureat nagród Rektora AGH za prace naukowo-dydaktyczne i za całokształt działalności organizacyjnej i dydaktycznej | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Prof. zw. dr Edward Görlich (1914–2009)
Specjalność: geochemia, analiza chemiczna i elektrochemia, krystalochemia i chemia krzemianów, stan szklisty
Urodził się 26 lipca 1914 roku w Krakowie, tam też zmarł 8 lipca 2009 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ (1947), dr UJ (1951), prof. nadzw. (1959), prof. zw. (1969). Całe swoje życie związał z Akademią; zast. prof. (1952), prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1954), kierownik Katedry Chemii Krzemianów (1960–1972), dziekan Wydziału Ceramicznego (1960–1964), dyrektor Instytutu Inżynierii Materiałowej (1971), prorektor AGH (1971–1973), przewodniczący Komitetu Redakcyjnego wyd. „Nauka dla wszystkich” (1964–2002).
Jeden ze współtwórców Wydziału Ceramicznego i jedynej w Polsce Katedry Chemii Krzemianów. Stworzył polską szkołę chemii krzemianów. Z jego inicjatywy powstał w Polsce pierwszy Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki i pierwszy kierunek studiów „Inżynieria Materiałowa”.
Autor ponad 120 publikacji naukowych i kilku monografii, w tym pierwszego w Polsce podręcznika chemii krzemianów. Jeden z pierwszych zajmował się krystalochemią krzemianów, a szczególnie minerałów ilastych. Członek Czynny PAU; wicedyrektor Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego (1995–2000); członek 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959; członek Komitetu Hutnictwa PAN. Wiceprzewodniczący Konwentu Seniorów AGH (2002–2003), przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji pracowników Wydziału (1990–1993), wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Materiałów Budowlanych SITPChem (1958–1960).
Humanista, znawca sztuki, a w szczególności archeologii językowej. Hobby: językoznawstwo porównawcze, kosmologia. Uprawiał czynnie turystykę górską, pływał.
W 1995 r. Senat AGH w uznaniu zasług dla AGH uhonorował go godnością Doktora honoris causa.
Członek czynny PAU; wicedyrektor Wydziału III 1995–2000; czł. 5 Komisji Nauk O/K PAN od 1959 r.; czł. Komitetu Hutnictwa PAN; czł. 6 Rad Naukowych uczelnianych i przemysłowych; czł. Konwentu Seniorów AGH od 1984 r. i wiceprzewodniczący 2002–2003; przewodniczący Społecznej Komisji Etycznej ds. integracji i pracowników Wydziału 1990–1993; czł. NOT 1958–1980 i wiceprzewodniczący Sekcji Przemysłu Mineralnego i Mat. Budowlanych SITPChem oraz czł. Zarządu Głównego 1958–1960; czł. honorowy Pol. Tow. Ceramicznego; czł. Komitetu „Kraków 2000”.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1995 nr 17. s. 6–9
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2004 nr 132/133. s. 13
- Dziennik Polski 2009 nr 161 (11–12 VII 2009). s. A10 (nekrologi)
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice : Helion, cop. 2004. S. 102