Zofia Orman: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 43 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
|family-name=Orman
|family-name=Orman
|given-name=Zofia
|given-name=Zofia
|honorific-prefix=Prof. nadzw. dr inż.
|honorific-prefix=Prof. dr inż.
|image=Zofia Orman.jpg
|image=Zofia Orman.jpg
|birth_date=1919
|birth_date=18 stycznia 1919
|function=Kierownik Zakładu Metalurgii Metali Lekkich
|birth_place=Leżajsk
|faculty=Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
|death_date=10 kwietnia 2023
|fields=metalurgia, metalurgia metali nieżelaznych
|function=Prodziekan Wydziału Metali Nieżelaznych (1981-1984)
|faculty=Wydział Metali Nieżelaznych
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
|name=Zofia Orman
|name=Zofia Orman
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Metali Nieżelaznych
|Rok_od=1981
|Rok_do=1984
}}
}}
Prof. nadzw. dr inż. '''Zofia Orman''' (1919–) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''
Prof. dr inż. '''Zofia Orman''' (1919–2023)


Dyscyplina/specjalności: metalurgia, metalurgia metali nieżelaznych


== Nota biograficzna ==


Urodziła się 18 stycznia 1919 roku w Leżajsku. Zmarła 10 kwietnia 2023 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


Dyscyplina/specjalności:
18 stycznia 2019 roku pani profesor Zofia Orman obchodziła jubileusz 100-lecia urodzin.


== Nota biograficzna ==
Od 12 roku życia mieszkała w Krakowie. W 1937 roku ukończyła VII Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Adama Mickiewicza w Krakowie. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Hutniczym AG. Do wybuchu wojny zaliczyła 4 semestry. W okresie wojny brała udział w tajnym nauczaniu, przygotowując uczniów do tajnej matury.


Urodziła się 18 stycznia 1918 roku w Leżajsku.  
Po zakończeniu wojny kontynuowała studia na AG, uzyskując w 1946 roku z wyróżnieniem dyplom magistra inżyniera metalurga (pod nazwiskiem Maślanka). Na ostatnim semestrze była zatrudniona w charakterze młodszego asystenta w Zakładzie Metalografii [[Wydział Hutniczy|Wydziału Hutniczego]] u prof. Władysława Łoskiewicza.


Ukończyła studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1946 r.). Była młodszym asystentem w Katedrze Metalografii AG w latach 1946–47.
Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 roku w Zakładach Metalurgicznych w Trzebinii (wówczas „Huta Cynku”). Pracowała tam w oddziale badawczym, zajmując się opracowaniem produkcji tlenku aluminium, otrzymywaniem magnezu, jak i elektrolizą aluminium. Następnie pracowała Pracowała w Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach i jego oddziale w Skawinie.


Pracowała w Zakładach Cynkowych w Trzebini, Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach i jego oddziale w Skawinie.
W 1951 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach na stanowisku Kierownika Zakładu Elektrometalurgii.


W AGH pracowała jako docent od 1956 r. W latach 1967–69 była kierownikiem Kateddry Metali Nieżelaznych, w 1969 r. kierownikiem Zakładu Metalurgii Metali Lekkich. Pracę doktorską obroniła w 1954 r., w 1973 r. została profesorem nadzwyczajnym.
W 1954 roku obroniła pracę doktorską na AGH.


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
W 1955 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Metali Lekkich w Skawinie na stanowisku Kierownika Zakładu Metalurgii Aluminium.
Urodziłam się 18 stycznia 1918 r. w Leżajsku. Mój ojciec Piotr Maślanka był nauczycielem gimnazjalnym, a matka Helena nauczycielką. Od 12 roku życia mieszkałam w Krakowie, kończąc tam gimnazjum i zdając maturę w 1937 r. w VII Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. Adama Mickiewicza w Krakowie. W tym samym roku rozpoczęłam studia na Wydziale Hutniczym AGH. Do wybuchu wojny zaliczyłam 4 semestry. W okresie wojny brałam udział w tajnym nauczaniu, przygotowując uczniów do tajnej matury.


Po zakończeniu wojny kontynuowałam dalej studia na AGH, uzyskując z wyróżnieniem dyplom inżyniera metalurga. Na ostatnim semestrze byłam zatrudniona w charakterze młodszego asystenta w Katedrze Metaloznawstwa u prof. Władysława Łoskiewicza.
W 1956 roku otrzymała tytuł naukowy docenta przyznany przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną.


Pracę zawodową rozpoczęłam w roku 1946 w Zakładach Metalurgicznych w Trzebinii (wówczas „Huta Cynku”). Pracowałam tam w oddziale badawczym, zajmując się opracowaniem produkcji tlenku aluminium, otrzymywaniem magnezu, jak i elektrolizą aluminium. W 1950 r. zawarłam związek małżeński z inż. Marianem Ormanem. W 1951 r. rozpoczęłam pracę w Instytucie Metali Nieżelaznychy w Gliwicach na stanowisku Kierownika Zakładu Elektrometalurgii. W roku 1954 obroniłam pracę doktorską na AGH.
W 1966 roku rozpoczęła pracę w AGH na stanowisku kierownika Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych [[Wydział Metali Nieżelaznych|Wydziału Metali Nieżelaznych]]. Kierowała do 1989 roku.  


W styczniu 1955 r. urodził się mój syn Leszek.
W 1973 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 roku otrzymała tytuł profesora.


W tym samym roku rozpoczełam pracę w Instytucie Metali Lekkich w Skawinie na stanowisku Kierownika Zakładu Metalurgii Aluminium. W 1956 r. otrzymałam tytuł naukowy docenta przyznany przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną.
W latach 1980 - 1989 była wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych Wydziału Metali Nieżelaznych.


W roku 1968 rozpoczełam pracę na AGH na stanowisku Kierownika Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych. Również w tym czasie zmieniono nazwę Katedra na Zakład. W tym charakterze pracowałam do emerytury, to jest do roku 1989. W roku 1973 otrzymałam tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 r. tytuł profesora zwyczajnego.
W latach 1981 - 1984 prodziekan Wydziału Metali Nieżelaznych


Jestem autorem lub współautorem 7 wydawnictw książkowych, jak i licznych publikacji w czasopismach naukowych. W roku 1979 r. otrzymałam Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Na emeryturę przeszła w 1989 roku.


Autorka lub współautorka 70 publikacji, w tym 7 książek oraz 5 patentów. Promotorka 8 doktoratów.


........................
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Polsce, członek Komisji Metalurgii Polskiej Akademii Nauk.
 


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


==== Bibliografia publikacji ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Zasłużony dla Miasta Skawiny, Zasłużony dla Miasta Konina, Zasłużony dla Miasta Krakowa,


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 53: Linia 64:
==== Książki ====
==== Książki ====


* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 133–134
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hurniczy. Kraków 1979, s. 109
* [Skład Osobowy AGH … 1969/70]. Kraków 1970, s. 100
* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 133-134
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 149, [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 1966/67]. Kraków 1967, s. 61
==== Artykuły ====
* [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 71, 72
 
* [Skład Osobowy AGH … 1982/83]. Kraków 1983, s. 73
 
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 260-261, [foto]


==== Inne ====
==== Inne ====


* Wspomnienia Profesorów AGH – Prof. dr hab.[online] [przeglądany 6.12.2018]. Dostępny w: https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-prof-dr-hab-/
* Jubileusz 100-lecia urodzin prof. Zofii Orman. [online] [przeglądany 22.01.2019]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/info/article/jubileusz-100-lecia-urodzin-prof-zofii-orman
 
* Nie żyje prof. Zofia Orman, najstarsza absolwentka AGH [online] [przeglądany 14.04.2022]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/pracownicy/odeszli/detail/nie-zyje-prof-zofia-orman-najstarsza-absolwentka-agh
 
* Prof. Zofia Orman : Kondolencje [online] [przeglądany 14.04.2022]. Dostępny w: https://www.nekrologi.net/kondolencje/prof-zofia-orman/60652193
==== Inne ====
* Setne urodziny prof. Zofii Orman, mieszkanki Radziszowa [online] [przeglądany 27.02.2023]. Dostępny w: https://dziennikpolski24.pl/setne-urodziny-prof-zofii-orman-mieszkanki-radziszowa/ar/13826692
 
* Setne urodziny prof. dr hab. inż. Zofii Orman z Radziszowa [online] [przeglądany 27.02.2023]. Dostępny w: https://glos24.pl/setne-urodziny-prof-dr-hab-inz-zofii-orman-z-radziszowa
*
* Wspomnienia Profesorów AGH – Prof. dr hab.[online] [przeglądany 19.12.2018]. Dostępny w: https://100lat.agh.edu.pl/wspomnienia-profesorow-agh-prof-dr-hab-inz-zofia-orman/
 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 19.06.2017</span>'''''


{{DEFAULTSORT:Orman, Zofia}}
{{DEFAULTSORT:Orman, Zofia}}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 08:57, 14 kwi 2023

Zofia Orman
Zofia Orman.jpg
Nazwisko Orman
Imię / imiona Zofia
Tytuły / stanowiska Prof. dr inż.
Data urodzenia 18 stycznia 1919
Miejsce urodzenia Leżajsk
Data śmierci 10 kwietnia 2023
Dyscyplina/specjalności metalurgia, metalurgia metali nieżelaznych
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Metali Nieżelaznych (1981-1984)
Wydział Wydział Metali Nieżelaznych


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Metali Nieżelaznych19811984

Prof. dr inż. Zofia Orman (1919–2023)

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, metalurgia metali nieżelaznych

Nota biograficzna

Urodziła się 18 stycznia 1919 roku w Leżajsku. Zmarła 10 kwietnia 2023 roku. Pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

18 stycznia 2019 roku pani profesor Zofia Orman obchodziła jubileusz 100-lecia urodzin.

Od 12 roku życia mieszkała w Krakowie. W 1937 roku ukończyła VII Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Adama Mickiewicza w Krakowie. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Hutniczym AG. Do wybuchu wojny zaliczyła 4 semestry. W okresie wojny brała udział w tajnym nauczaniu, przygotowując uczniów do tajnej matury.

Po zakończeniu wojny kontynuowała studia na AG, uzyskując w 1946 roku z wyróżnieniem dyplom magistra inżyniera metalurga (pod nazwiskiem Maślanka). Na ostatnim semestrze była zatrudniona w charakterze młodszego asystenta w Zakładzie Metalografii Wydziału Hutniczego u prof. Władysława Łoskiewicza.

Pracę zawodową rozpoczęła w 1946 roku w Zakładach Metalurgicznych w Trzebinii (wówczas „Huta Cynku”). Pracowała tam w oddziale badawczym, zajmując się opracowaniem produkcji tlenku aluminium, otrzymywaniem magnezu, jak i elektrolizą aluminium. Następnie pracowała Pracowała w Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach i jego oddziale w Skawinie.

W 1951 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Metali Nieżelaznych w Gliwicach na stanowisku Kierownika Zakładu Elektrometalurgii.

W 1954 roku obroniła pracę doktorską na AGH.

W 1955 roku rozpoczęła pracę w Instytucie Metali Lekkich w Skawinie na stanowisku Kierownika Zakładu Metalurgii Aluminium.

W 1956 roku otrzymała tytuł naukowy docenta przyznany przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną.

W 1966 roku rozpoczęła pracę w AGH na stanowisku kierownika Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych Wydziału Metali Nieżelaznych. Kierowała do 1989 roku.

W 1973 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1983 roku otrzymała tytuł profesora.

W latach 1980 - 1989 była wicedyrektorem Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych Wydziału Metali Nieżelaznych.

W latach 1981 - 1984 prodziekan Wydziału Metali Nieżelaznych

Na emeryturę przeszła w 1989 roku.

Autorka lub współautorka 70 publikacji, w tym 7 książek oraz 5 patentów. Promotorka 8 doktoratów.

Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Polsce, członek Komisji Metalurgii Polskiej Akademii Nauk.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Zasłużony dla Miasta Skawiny, Zasłużony dla Miasta Konina, Zasłużony dla Miasta Krakowa,

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hurniczy. Kraków 1979, s. 109
  • Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 133-134
  • [Skład Osobowy AGH … 1966/67]. Kraków 1967, s. 61
  • [Skład Osobowy AGH … 1968/69]. Kraków 1969, s. 71, 72
  • [Skład Osobowy AGH … 1982/83]. Kraków 1983, s. 73
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 260-261, [foto]

Inne