Wacław Olszak: Różnice pomiędzy wersjami

Wacław Olszak
Nazwisko	Olszak
Imię / imiona	Wacław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH	Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia	24 października 1902
Miejsce urodzenia	Karwina
Data śmierci	8 grudnia 1980
Miejsce śmierci	Udine (Włochy)
Dyscyplina/specjalności	teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Elektromechanicznego AG (1948-1950)
Wydział	Wydział Elektromechaniczny
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1969
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, a w szczególności teorii sprężystości i plastyczności
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Aktualna wersja na dzień 14:20, 2 cze 2023

Prof. dr hab. inż. Wacław Olszak (1902–1980)

Dyscyplina/specjalności: teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia

Nota biograficzna

Urodził się 24 października 1902 roku w Karwinie (obecnie Czechy), zmarł 8 grudnia 1980 roku w Udine (Włochy) i tam też został pochowany.

Studiował na Politechnice w Wiedniu, w Konserwatorium Wiedeńskim — wiolinistykę, a także fizykę na uniwersytecie w Paryżu. Studia uzupełniające odbył na Politechnice Warszawskiej. Dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1925 roku. Po studiach pracował jako projektant, konstruktor i kierownik wielu poważnych obiektów inżynierskich na terenie Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego.

W 1933 roku obronił na Politechnice Wiedeńskiej pracę doktorską Exzentrische Kreisrohre, ihre Vervendung u. Berechnung (Rury okrągłe ekscentryczne, ich zastosowanie i obliczenie).

Drugą pracę doktorską Sprężyste nieograniczone układy płaskie z otworami kołowymi w zastosowaniu do zagadnień blach płaskich oraz tunelowych i górniczych robót inżynierskich obronił w 1934 roku na Politechnice Warszawskiej.

W 1937 roku na podstawie rozprawy "Ustroje grubościenne w wykonaniu dotychczasowym a ulepszonym w zastosowaniu do budownictwa przeciwlotniczego oraz obudowy chodników i szybów górniczych", przedstawionej w Akademii Górniczej, uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1938-1939 docent Zakładu Inżynierii i Budownictwa na Wydziale Hutniczym, kierownik Katedry i Zakładu Wytrzymałości Materiałów Wydziału Elektromechanicznego (1949–1952), kierownik Katedry Budownictwa Stalbetowego i Stalowego na Wydziale Architektury Wydziałów Politechnicznych (1946–1952), przy której utworzył pierwszy w Polsce Zakład Naukowo-Badawczy dla Zagadnień Konstrukcji Wstępnie Sprężonych. W latach 1948-1950 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektromechanicznego.

W 1947 roku otrzymał tytuł profesora.

W 1952 roku przeszedł do pracy na Politechnice Warszawskiej. Powierzoną sobie Katedrę Wytrzymałości Materiałów przekształcił na pierwszą w kraju w pionie uczelni technicznych Katedrę Teorii Sprężystości i Plastyczności.

Od 1969 roku do końca życia był rektorem utworzonego wówczas przy jego współudziale Centre Internationale des Sciences Mechaniques w Udine we Włoszech, ośrodka odgrywającego ważną rolę w kształtowaniu nowych kierunków badań w dziedzinie nauk mechanicznych.

Autor ponad 350 prac z zakresu teorii plastyczności, teorii sprężystości, konstrukcji budowlanych, reologii. Stworzył polską szkołę teorii plastyczności.

Członek rzeczywisty i członek prezydium PAN, sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1957–1960), od 1959 r. członek Serbskiej Akademii Nauk i Academie des Sciences, Inscription et Belles Lettres w Tuluzie, oraz Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Doktor honoris causa Uniwersytetów w Liege (1963) i Uniw. w Tuluzie (1962), Politechnice w Wiedniu (1965), Akademii Górniczo-Hutniczej (1969), Uniw. Technicznego w Dreźnie (1970), Uniw. w Glasgow (1973), Politechniki Warszawskiej (1974), Uniw. w Fredericton (1975) i Politechniki Krakowskiej (1976).

Odznaczenia i nagrody

Medal Fermata Academie des Inscriptions et Belles Lettres w Tuluzie, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Medal Niepodległości, Krzyż Wielki austriackiego orderu „Litteris et Artibus”, Srebrny Medal Czechosłowackiej AN, Krzyż Wielki bułgarskiego Orderu Cyryla i Metodego, wiele innych nagród państwowych

Źródła do biogramu

Książki

Biogramy uczonych polskich : materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 4 : Nauki techniczne. Oprac. A. Śródka, P. Szczawiński. Wrocław 1988, s. 255-261, [foto]
Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 699
Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 63-64, 217, [foto]
Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 228 Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 230-231, [foto]
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ...1938/39], Kraków 1938, s. 63
[Skład Osobowy Akademii Górniczej ...1947/48], Kraków 1947, s. 8
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 20. Red. nacz. J. Piłatowicz. Warszawa 2009, s.111-115
Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 155-156
Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 3 : M-R. Warszawa 1997, s. 295-298, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 258
Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. Red. J. Kajtoch. Kraków 1994, s. 27, [foto]
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970. s. 92, 148, 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Artykuły

Bolewski A.: Osiągnięcia Akademii Górniczej w Krakowie w okresie 1919-1939 : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1996, nr 6-7, s. 5-8
Bolewski A.: Udział Polaków z Zaolzia w powstaniu i życiu Akademii Górniczej w Krakowie. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1998, nr 49, s. 12-13, [foto]
Doktorzy honoris causa wypromowani przez Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 108, s. 10
Engel Z. W.: Półwiecze działalności Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002, nr 108, s. 6-10
Germain P.: Wacław Olszak (1902-1980). Nauka Polska 1983, nr 5, s. 143-147
Janowski J.: Dział Informacyjny Wydziału Metalurgicznego AGH za okres 50-lecia Wydziału 1922 - 1972 r. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 367. [Seria] Metalurgia i Odlewnictwo 1973, z. 51, s. 277-339
Kajfasz S.: Wacław Olszak. Nauka Polska 1965, nr 2, s. 42-49, [foto]
Karwat B.: Pamiętajmy o naszych nauczycielach. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2010, nr 35. s. 24, [foto]
Kwieciński M.: O profesorze Wacławie Olszaku. Archiwum Inżynierii Lądowej 1980 T. 26, z. 3, s. I-IV
Sawczuk A.: Wacław Olszak 1902-1980. Nauka Polska. 1981, R. 29, nr 3-4, s. 211-215
Wykaz osób, które otrzymały doktoraty honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 |family-name=Olszak
 |given-name=Wacław
-|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
+|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
 |image=Waclaw_Olszak.jpg
 |birth_date=24 października 1902
@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 |death_place=Udine (Włochy)
 |fields=teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia
-|function=Prodziekan Wydziału Elektromechanicznego (1948-1950)
+|function=Prodziekan Wydziału Elektromechanicznego AG (1948-1950)
 |faculty=Wydział Elektromechaniczny
 |awards=Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
 |dhc_year=1969
 |dhc_reason=za zasługi dla rozwoju nauki w zakresie mechaniki ośrodków ciągłych, a w szczególności teorii sprężystości i plastyczności
+|honorAGH=Doktor Honoris Causa AGH
 |name=Wacław Olszak
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
 |image_size=46890
-|alt=
+}}{{Funkcja
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
-}}
-{{Funkcja
 |Stanowisko=Prodziekan
 |Jednostka=Wydział Elektromechaniczny
@@ Linia 55: / Linia 23: @@
 |Rok_do=1950
 }}
-{{Funkcja}}
+Prof. dr hab. inż. '''Wacław Olszak''' (1902–1980)
-Prof. zw. dr hab. inż. '''Wacław Olszak''' (1902–1980)
 Dyscyplina/specjalności: teoria plastyczności, teoria sprężystości, konstrukcje budowlane, reologia
 == Nota biograficzna ==
 Urodził się 24 października 1902 roku w Karwinie (obecnie Czechy), zmarł 8 grudnia 1980 roku w Udine (Włochy) i tam też został pochowany.
-Studiował na Politechnice w Wiedniu, w Konserwatorium Wiedeńskim — wiolinistykę, a także fizykę na uniwersytecie w Paryżu. Studia uzupełniające odbył na Politechnice Warszawskiej. Dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1925 roku. Po studiach pracował jako projektant, konstruktor i kierownik wielu poważnych obiektów inżynierskich na terenie Zagłębia Śląskiego i Dąbrowskiego. W 1933 roku obronił na Politechnice Wiedeńskiej pracę doktorską pt. ''Exzentrische Kreisrohre, ihre Vervendung u. Berechnung'' (Rury okrągłe ekscentryczne, ich zastosowanie i obliczenie). Drugą pracę doktorską pt. ''Sprężyste nieograniczone układy płaskie z otworami kołowymi w zastosowaniu do zagadnień blach płaskich oraz tunelowych i górniczych robót inżynierskich'' obronił w 1934 roku na Politechnice Warszawskiej.
+Studiował na Politechnice w Wiedniu, w Konserwatorium Wiedeńskim — wiolinistykę, a także fizykę na uniwersytecie w Paryżu. Studia uzupełniające odbył na Politechnice Warszawskiej. Dyplom inżyniera dróg i mostów uzyskał w 1925 roku. Po studiach pracował jako projektant, konstruktor i kierownik wielu poważnych obiektów inżynierskich na terenie Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego.
+W 1933 roku obronił na Politechnice Wiedeńskiej pracę doktorską ''Exzentrische Kreisrohre, ihre Vervendung u. Berechnung'' (Rury okrągłe ekscentryczne, ich zastosowanie i obliczenie).
+Drugą pracę doktorską ''Sprężyste nieograniczone układy płaskie z otworami kołowymi w zastosowaniu do zagadnień blach płaskich oraz tunelowych i górniczych robót inżynierskich'' obronił w 1934 roku na Politechnice Warszawskiej.
+W 1937 roku na podstawie rozprawy "Ustroje grubościenne w wykonaniu dotychczasowym a ulepszonym w zastosowaniu do budownictwa przeciwlotniczego oraz obudowy chodników i szybów górniczych", przedstawionej w Akademii Górniczej, uzyskał stopień doktora habilitowanego.
+W latach 1938-1939 docent Zakładu Inżynierii i Budownictwa na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]], kierownik Katedry i Zakładu Wytrzymałości Materiałów [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]] (1949–1952), kierownik Katedry Budownictwa Stalbetowego i Stalowego na Wydziale Architektury [[Wydziały Politechniczne|Wydziałów Politechnicznych]] (1946–1952), przy której utworzył pierwszy w Polsce Zakład Naukowo-Badawczy dla Zagadnień Konstrukcji Wstępnie Sprężonych. W latach 1948-1950 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektromechanicznego.
-W 1937 roku habilitował się na Akademii Górniczej. Związany z Akademią jako profesor wytrzymałości materiałów — docent Katedry Wytrzymałości Materiałów (1937–52), profesor zwyczajny (1947), Kierownik Katedry i Zakładu Wytrzymałości Materiałów [[Wydział Elektromechaniczny|Wydziału Elektromechanicznego]] (1947–52), kierownik Katedry Budownictwa Stalbetowego i Stalowego na Wydziale Architektury [[Wydziały Politechniczne|Wydziałów Politechnicznych]] (1946–52), przy której utworzył pierwszy w Polsce Zakład Naukowo-Badawczy dla Zagadnień Konstrukcji Wstępnie Sprężonych. W latach 1948-1950 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektromechanicznego.
+W 1947 roku otrzymał tytuł profesora.
-W 1952 r. przeszedł do pracy na Politechnice Warszawskiej. Powierzoną sobie Katedrę Wytrzymałości Materiałów przekształcił na pierwszą w kraju w pionie uczelni technicznych Katedrę Teorii Sprężystości i Plastyczności.
+W 1952 roku przeszedł do pracy na Politechnice Warszawskiej. Powierzoną sobie Katedrę Wytrzymałości Materiałów przekształcił na pierwszą w kraju w pionie uczelni technicznych Katedrę Teorii Sprężystości i Plastyczności.
 Od 1969 roku do końca życia był rektorem utworzonego wówczas przy jego współudziale Centre Internationale des Sciences Mechaniques w Udine we Włoszech, ośrodka odgrywającego ważną rolę w kształtowaniu nowych kierunków badań w dziedzinie nauk mechanicznych.
 Autor ponad 350 prac z zakresu teorii plastyczności, teorii sprężystości, konstrukcji budowlanych, reologii. Stworzył polską szkołę teorii plastyczności.
-Członek rzeczywisty i członek prezydium PAN, sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1957–1960), od 1959 r. członek Serbskiej Akademii Nauk i Academie des Sciences, Inscription et Belles Lettres w Tuluzie, oraz Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Doktor honoris causa Uniwersytetów w Liege (1963) i Uniw. w Tuluzie (1962), Politechnice w Wiedniu (1965), Akademii Górniczo Hutniczej (1969), Uniw. Technicznego w Dreźnie (1970), Uniw. w Glasgow (1973), Politechniki Warszawskiej (1974), Uniw. w Fredericton (1975) i Politechniki Krakowskiej (1976).
+Członek rzeczywisty i członek prezydium PAN, sekretarz naukowy Wydziału IV Nauk Technicznych PAN (1957–1960), od 1959 r. członek Serbskiej Akademii Nauk i Academie des Sciences, Inscription et Belles Lettres w Tuluzie, oraz Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie. Doktor honoris causa Uniwersytetów w Liege (1963) i Uniw. w Tuluzie (1962), Politechnice w Wiedniu (1965), Akademii Górniczo-Hutniczej (1969), Uniw. Technicznego w Dreźnie (1970), Uniw. w Glasgow (1973), Politechniki Warszawskiej (1974), Uniw. w Fredericton (1975) i Politechniki Krakowskiej (1976).
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-Medal Fermata Academie des Inscriptions et Belles Lettres w Tuluzie, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Wielki austriackiego orderu „Litteris et Artibus”, Srebrny Medal Czechosłowackiej AN, Krzyż Wielki bułgarskiego Orderu Cyryla i Metodego, wiele innych nagród państwowych.
+Medal Fermata Academie des Inscriptions et Belles Lettres w Tuluzie, [[Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski]], Medal Niepodległości, Krzyż Wielki austriackiego orderu „Litteris et Artibus”, Srebrny Medal Czechosłowackiej AN, Krzyż Wielki bułgarskiego Orderu Cyryla i Metodego, wiele innych nagród państwowych
+== Źródła do biogramu ==
-== Bibliografia ==
 === Książki ===
 * Biogramy uczonych polskich : materiały o życiu i działalności członków AU w Krakowie, TNW, PAU, PAN. Cz. 4 : Nauki techniczne. Oprac. A. Śródka, P. Szczawiński.  Wrocław 1988, s. 255-261, [foto]
 * Encyklopedia Krakowa. Kraków 2000, s. 699
-* Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. [AGH].   Kraków, czerwiec 2002. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 230-231, [foto]
+* Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 63-64,  217, [foto]
+* Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 228 Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 230-231, [foto]
+* [Skład Osobowy Akademii Górniczej ...1938/39], Kraków 1938, s. 63
 * [Skład Osobowy Akademii Górniczej ...1947/48], Kraków 1947, s. 8
 * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 20. Red. nacz. J. Piłatowicz. Warszawa 2009, s.111-115
@@ Linia 87: / Linia 69: @@
 * Śródka A.: Uczeni polscy XIX-XX stulecia. T. 3 : M-R. Warszawa 1997, s. 295-298, [foto]
 * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 258
-* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. [AGH]. Kraków 1994, s. 27, [foto]
+* Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : informator. Red. J. Kajtoch. Kraków 1994, s. 27, [foto]
-* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970. s. 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
+* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970. s. 92, 148, 625 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
 === Artykuły ===
 * Bolewski A.: Osiągnięcia Akademii Górniczej w Krakowie w okresie 1919-1939 : z kart historii. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1996, nr 6-7, s. 5-8
 * Bolewski A.: Udział Polaków z Zaolzia w powstaniu i życiu Akademii Górniczej w Krakowie. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 1998, nr 49, s. 12-13, [foto]
@@ Linia 95: / Linia 79: @@
 * Engel Z. W.: Półwiecze działalności Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2002, nr 108, s. 6-10
 * Germain P.: Wacław Olszak (1902-1980). ''Nauka Polska'' 1983, nr 5, s. 143-147
+* Janowski J.: Dział Informacyjny Wydziału Metalurgicznego AGH za okres 50-lecia Wydziału 1922 - 1972 r. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 367. [Seria] ''Metalurgia i Odlewnictwo'' 1973, z. 51, s. 277-339
 * Kajfasz S.: Wacław Olszak. ''Nauka Polska'' 1965, nr 2, s. 42-49, [foto]
 * Karwat B.: Pamiętajmy o naszych nauczycielach. ''Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH'' 2010, nr 35. s. 24, [foto]