Bogdan Dżegniuk: Różnice pomiędzy wersjami

Bogdan Dżegniuk
Nazwisko	Dżegniuk
Imię / imiona	Bogdan
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	9 lipca 1923
Miejsce urodzenia	Tczew
Data śmierci	16 marca 2009
Dyscyplina/specjalności	geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych
Pełnione funkcje	wicedyrektor Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej AGH
Wydział	Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Aktualna wersja na dzień 07:33, 7 kwi 2023

Prof. dr hab. inż. Bogdan Dżegniuk (1923–2009)

Dyscyplina/specjalności: geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.

W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II Wydziale Geologiczno-Mierniczym u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych Wydziału Geodezji Górniczej.

W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku.

W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.

Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.

Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi.

W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.

Autor około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów.

Wypromował 4 doktorów.

Członek Komitetu Górnictwa PAN oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy I stopnia

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/dzegniuk-bogdan-003558

Źródła do biogramu

Książki

Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 45-46, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2009, nr 67 (20 III 2009), s. A11 [nekr.]
Dziennik Polski 2009, nr 71 (25 III 2009), s. A10 [nekr.]

@@ Linia 24: / Linia 24: @@
 W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej]].
-W 1963 roku uzyskał stopień doktora na AGH, a następnie w 1975 — dr hab. Od 1988 profesor (tytuł).
+W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych.
-Profesor Katedry Ochrony Terenów Górniczych, Geoinformatyki i Geodezji Górniczej AGH. Przed emeryturą pełnił stanowiska: kierownik Zakładu Badań Górotworu na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1976–1992; wicedyrektor Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.
+Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.
-Wychowawca wielu pokoleń geodetów górniczych.
+W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu  Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku.
-Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi; liczne projekty badawcze zostały wdrożone w przemyśle górniczym.
+W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.
-Należał do następujących organizacji: PAN — członek Komitetu Górnictwa, SITG.
+Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.
-Autor 58 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów. Wypromował 4 doktorów.
+Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi.
-///////////////////
+W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.
-	, a w 1946 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum w Miechowie. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym Akademii Górniczej. Dyplom magistra inżyniera uzyskał 1 kwietnia 1951 roku.
-W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych. Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu  Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku. W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.   Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej. Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi. Liczne publikacje, prace naukowo-badawcze opublikowane i nieopublikowane świadczą o wysokiej randze naukowej, wiele z nich zostało wdrożone w przemyśle górniczym. W sumie jest autorem około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów. Wypromował 4 doktorów. Był wychowawcą wielu pokoleń geodetów górniczych. W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska
-	Był członkiem Polskiej Akademii Nauk - Komitet Górnictwa oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
-W uznaniu zasług otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra, Złota Odznakę „Zasłużony dla województwa katowickiego” oraz tytuł Dyrektor Górniczy I stopnia.
+Autor około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów.
+Wypromował 4 doktorów.
+Członek Komitetu Górnictwa PAN oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy
+[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagrodę Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy I stopnia
 ==== Bibliografia publikacji ====
@@ Linia 63: / Linia 57: @@
 * Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
+* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 45-46, [foto]
 * Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]