Bogdan Dżegniuk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 22: Linia 22:
Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.  
Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.  


W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II [[Wydział Geologiczno-Mierniczym|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej]].  
W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej]].  


W 1963 roku uzyskał stopień doktora na AGH, a następnie w 1975 — dr hab. Od 1988 profesor (tytuł).
W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych.


Profesor Katedry Ochrony Terenów Górniczych, Geoinformatyki i Geodezji Górniczej AGH. Przed emeryturą pełnił stanowiska: kierownik Zakładu Badań Górotworu na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1976–1992; wicedyrektor Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.
Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.


Wychowawca wielu pokoleń geodetów górniczych.
W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu  Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku.  


Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi; liczne projekty badawcze zostały wdrożone w przemyśle górniczym.
W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.


Należał do następujących organizacji: PAN — członek Komitetu Górnictwa, SITG.
Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.  


Autor 58 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów. Wypromował 4 doktorów.
Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi.  


///////////////////
W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.
, a w 1946 roku zdał egzamin maturalny w Gimnazjum w Miechowie. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym Akademii Górniczej. Dyplom magistra inżyniera uzyskał 1 kwietnia 1951 roku.
 
 
 
 
 
W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych. Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego. W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu  Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku. W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.  Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej. Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi. Liczne publikacje, prace naukowo-badawcze opublikowane i nieopublikowane świadczą o wysokiej randze naukowej, wiele z nich zostało wdrożone w przemyśle górniczym. W sumie jest autorem około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów. Wypromował 4 doktorów. Był wychowawcą wielu pokoleń geodetów górniczych. W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska
Był członkiem Polskiej Akademii Nauk - Komitet Górnictwa oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.
W uznaniu zasług otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra, Złota Odznakę „Zasłużony dla województwa katowickiego” oraz tytuł Dyrektor Górniczy I stopnia.


Autor około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów.


Wypromował 4 doktorów.


Członek Komitetu Górnictwa PAN oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagrodę Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy I stopnia


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
Linia 63: Linia 57:


* Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
* Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 45-46, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]  
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]  



Aktualna wersja na dzień 07:33, 7 kwi 2023

Bogdan Dżegniuk
Bogdan Dzegniuk.jpg
Nazwisko Dżegniuk
Imię / imiona Bogdan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 9 lipca 1923
Miejsce urodzenia Tczew
Data śmierci 16 marca 2009
Dyscyplina/specjalności geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych
Pełnione funkcje wicedyrektor Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej AGH
Wydział Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Bogdan Dżegniuk (1923–2009)

Dyscyplina/specjalności: geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.

W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II Wydziale Geologiczno-Mierniczym u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych Wydziału Geodezji Górniczej.

W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku.

W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.

Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.

Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi.

W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.

Autor około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów.

Wypromował 4 doktorów.

Członek Komitetu Górnictwa PAN oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy I stopnia

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/dzegniuk-bogdan-003558

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 45-46, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2009, nr 67 (20 III 2009), s. A11 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2009, nr 71 (25 III 2009), s. A10 [nekr.]