Bogdan Dżegniuk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 18: Linia 18:
Dyscyplina/specjalności: geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych
Dyscyplina/specjalności: geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych


== Nota biograficzna ==
Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.


== Nota biograficzna ==
W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II [[Wydział Geologiczno-Mierniczy|Wydziale Geologiczno-Mierniczym]] u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych [[Wydział Geodezji Górniczej|Wydziału Geodezji Górniczej]].


W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych.


Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.  
Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.


Absolwent AGH w Krakowie (1951).  
W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu  Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku.  


W 1963 roku uzyskał stopień doktora na AGH, a następnie w 1975 — dr hab. Od 1988 profesor (tytuł).
W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.


Profesor Katedry Ochrony Terenów Górniczych, Geoinformatyki i Geodezji Górniczej AGH. Przed emeryturą pełnił stanowiska: kierownik Zakładu Badań Górotworu na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1976–1992; wicedyrektor Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.
Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.  


Wychowawca wielu pokoleń geodetów górniczych.
Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi.  


Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi; liczne projekty badawcze zostały wdrożone w przemyśle górniczym.
W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.


Należał do następujących organizacji: PAN — członek Komitetu Górnictwa, SITG.
Autor około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów.


Autor 58 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów. Wypromował 4 doktorów.
Wypromował 4 doktorów.  


Członek Komitetu Górnictwa PAN oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagroda Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], Nagrodę Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy I stopnia


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
http://bpp.agh.edu.pl/autor/dzegniuk-bogdan-03558
 
https://badap.agh.edu.pl/autor/dzegniuk-bogdan-003558


== Źródła do biogramu ==  
== Źródła do biogramu ==  
====Książki====
====Książki====
* Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
* Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 45-46, [foto]
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]  
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]  


====Artykuły====
====Artykuły====
* ''Dziennik Polski'' 2009, nr 67 (20 III 2009), s. A11 [nekr.]  
* ''Dziennik Polski'' 2009, nr 67 (20 III 2009), s. A11 [nekr.]  
* ''Dziennik Polski'' 2009, nr 71 (25 III 2009), s. A10 [nekr.]  
* ''Dziennik Polski'' 2009, nr 71 (25 III 2009), s. A10 [nekr.]  
   
   
{{DEFAULTSORT:Dżegniuk, Bogdan }}
{{DEFAULTSORT:Dżegniuk, Bogdan }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 07:33, 7 kwi 2023

Bogdan Dżegniuk
Bogdan Dzegniuk.jpg
Nazwisko Dżegniuk
Imię / imiona Bogdan
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 9 lipca 1923
Miejsce urodzenia Tczew
Data śmierci 16 marca 2009
Dyscyplina/specjalności geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych
Pełnione funkcje wicedyrektor Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej AGH
Wydział Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Bogdan Dżegniuk (1923–2009)

Dyscyplina/specjalności: geodezja, geodezja górnicza, ochrona terenów górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 9 lipca 1923 roku w Tczewie. Zmarł 16 marca 2009 roku i został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim.

W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Mierniczym AGH. Już w czasie studiów - od 1948 roku - był asystentem w Katedrze Geodezji i Miernictwa Górniczego II Wydziale Geologiczno-Mierniczym u prof. Tadeusza Kochmańskiego, a od 1956 roku adiunktem w Katedrze Geodezji Wyższej i Obliczeń Geodezyjnych Wydziału Geodezji Górniczej.

W 1963 roku na podstawie pracy "Ochrona wyrobisk górniczych przy pomocy opisu przejścia niecki przez górotwór", napisanej pod kierunkiem prof. T. Kochmańskiego uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

Następnie w 1975 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1976 roku powołany został na stanowisko kierownika Zakładu Badań Górotworu Deformacji Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej, którym kierował do 1992 roku.

W 1988 roku otrzymał tytuł profesora.

Był wicedyrektorem Instytutu Geodezji Inżynieryjnej i Przemysłowej.

Prowadził zajęcia dydaktyczne z zakresu szkód górniczych, geodezji i miernictwa górniczego. Posiadał umiejętność jasnego przekazywania wiedzy studentom zyskując ich uznanie. Jako wybitny specjalista z zakresu szkód górniczych współpracował z wieloma placówkami zagranicznymi.

W 1993 roku przeszedł na emeryturę. Dalej był bardzo aktywny, szczególnie w zakresie współpracy z przemysłem górniczym oraz kształceniem młodej kadry naukowej. Do końca pracy zawodowej związany z Wydziałem Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.

Autor około 60 publikacji (w tym jednej książki) oraz 2 patentów.

Wypromował 4 doktorów.

Członek Komitetu Górnictwa PAN oraz Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Nagrodę Ministra, Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa Katowickiego”, Dyrektor Górniczy I stopnia

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/dzegniuk-bogdan-003558

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 26, [foto]
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 45-46, [foto]
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 79, [foto]

Artykuły

  • Dziennik Polski 2009, nr 67 (20 III 2009), s. A11 [nekr.]
  • Dziennik Polski 2009, nr 71 (25 III 2009), s. A10 [nekr.]