Stanisław Włodzimierz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 39 wersji utworzonych przez 8 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Stanisław Włodzimierz Majewski
|family-name=Majewski
| family-name = Majewski
|given-name=Stanisław Włodzimierz
| given-name = Stanisław
|honorific-prefix=Inż.
| additional-name = Włodzimierz
|birth_date=1 listopada 1878
| honorific-prefix = Inż.  
|birth_place=Nowy Sącz
| honorific-suffix =
|death_date=29 czerwca 1955
| native_name =
|death_place=Katowice
| native_name_lang =
|fields=historia górnictwa i hutnictwa
| image =
|faculty=Wydział Górniczy
| image_size =
|image=
| alt =
|name=Stanisław Włodzimierz Majewski
| caption =
| birth_date = 1878
| birth_place =  
| death_date = 1955
| death_place =  
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =
| fields = historyk górnictwa i hutnictwa
| function =  
| workplaces =  
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =
| awards =
| signature =
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =  
}}
}}
Inż.  '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878–1955)
Inż.  '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878-1955)


Specjalność: historyk górnictwa i hutnictwa
Dyscyplina/specjalności: historia górnictwa i hutnictwa


Urodził się w Nowym Sączu zmarł w Katowicach. Ukończył wydz. górniczy i hutniczy AG w Leoben, oraz wydz. filozoficzny Uniw. Lwowskiego. W latach 1919–1923 był naczelnikiem wydz. solnego w Min. Przemysłu i Handlu, następnie do przejścia na emeryturę w 1939 r. pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
== Nota biograficzna ==
Urodził się 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 roku w Katowicach.  


W latach 1938–1939 oraz w latach 1950–1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii na AG. Był wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 r. do Katowic.
W latach 1899-1904 studiował na Wydziale Górniczym i Hutniczym Akademii Górniczej w Leoben (Austria), ukończył też Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego.  


Publikował wiele artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, napisał też kilka podręczników i skryptów m.in. podręcznik solnictwa, skrypt wykładów historii górnictwa. Redagował miesięcznik „Technik”, „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace pozostały w maszynopisach.
Po zakończeniu studiów  pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.  


Źródło:
Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919-1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
* Słownik polskich pionierów techniki. s. 130
 
W latach 1938-1939 oraz 1950-1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.
 
Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.
 
Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.
 
Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, a także kilku podręczników i skryptów, m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa.
W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników.
Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”.
Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.
 
== Źródła do biogramu ==
 
==== Książki ====
 
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130
 
==== Artykuły ====
* Stanisław Majewski. [Oprac.] (dr Kipta). ''Przegląd Geologiczny'' 1955, z. 11, s. 541
* "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. ''Przegląd Górniczy'' 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396-397




{{DEFAULTSORT:Majewski, Stanisław Włodzimierz}}
{{DEFAULTSORT:Majewski, Stanisław Włodzimierz}}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 12:22, 1 mar 2023

Stanisław Włodzimierz Majewski
Nazwisko Majewski
Imię / imiona Stanisław Włodzimierz
Tytuły / stanowiska Inż.
Data urodzenia 1 listopada 1878
Miejsce urodzenia Nowy Sącz
Data śmierci 29 czerwca 1955
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności historia górnictwa i hutnictwa
Wydział Wydział Górniczy



Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878-1955)

Dyscyplina/specjalności: historia górnictwa i hutnictwa

Nota biograficzna

Urodził się 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 roku w Katowicach.

W latach 1899-1904 studiował na Wydziale Górniczym i Hutniczym Akademii Górniczej w Leoben (Austria), ukończył też Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego.

Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.

Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919-1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.

W latach 1938-1939 oraz 1950-1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.

Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.

Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.

Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, a także kilku podręczników i skryptów, m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa. W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.

Źródła do biogramu

Książki

  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284
  • Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130

Artykuły

  • Stanisław Majewski. [Oprac.] (dr Kipta). Przegląd Geologiczny 1955, z. 11, s. 541
  • "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. Przegląd Górniczy 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396-397
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Włodzimierz_Majewski&oldid=76357”