Zbigniew Wojciech Onderka: Różnice pomiędzy wersjami

Zbigniew Wojciech Onderka
Nazwisko	Onderka
Imię / imiona	Zbigniew Wojciech
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	31 lipca 1931
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	1 września 2015
Dyscyplina/specjalności	górnictwo, geologia, górnictwo odkrywkowe
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1975–1981)
Wydział	Wydział Górnictwa i Geoinżynierii ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Wersja z 11:51, 6 maj 2021

Prof. dr hab. inż. Zbigniew Wojciech Onderka (1931–2015)

Specjalność: górnictwo, geologia, górnictwo odkrywkowe

Nota biograficzna

Urodził się 31 lipca 1931 roku w Krakowie. Zmarł 1 września 2015 roku. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Bochni.

W 1955 roku ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, w 1971 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1980 roku tytuł profesora.

Przebieg pracy zawodowej: Zjednoczenie Kamieniołomów Drogowych, Zakład Doświadczalny Miękinia k. Krzeszowic 1955–1956; Główny Instytut Górnictwa: samodzielny pracownik naukowo-badawczy 1957–1970; AGH: adiunkt 1971–1972 na Wydziale Górniczym; docent 1973–1979; profesor nadzwyczajny 1980–1996; profesor zwyczajny od 1997 roku. Prodziekan Wydziału Górniczego 1975–1981; zastępca dyrektora Instytutu Górnictwa Odkrywkowego 1980–1983; kierownik Zakładu Techniki Strzelniczej 1972. Rzeczoznawca Zespołu Rzeczoznawców ZG SITG 1966–1985 oraz ZG SITPMB 1978–1985, rzeczoznawca Wyższego Urzędu Górniczego w zakresie techniki strzelniczej od 1995 roku.

W styczniu 2001 roku przeszedł na emeryturę.

Badania: bezpieczeństwo pracy w górnictwie przy stosowaniu materiałów wybuchowych; szkodliwe oddziaływanie robót strzelniczych na otoczenie kopalń, w szczególności szkód górniczych powodowanych przez fale parasejsmiczne, problemy fizyki detonacji oraz oddziaływania ładunków MW na otaczające środowisko skalne (wyznaczanie strefy spękań); szkodliwe oddziaływanie na otoczenie kopalń fal uderzeniowych i parasejsmicznych, opracowywanie metod minimalizujących te ujemne skutki strzelania.

Autor licznych prac, bardzo licznych ekspertyz, skryptów oraz podręczników i patentów. Promotor prac doktorskich. Współtwórca Górniczej Zapalarki Milisekundowej Explo 201.

Członek Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowych Sympozjów z zakresu Techniki Strzelniczej (1969–1980), Komitetu Organizacyjnego Krajowych Zjazdów Górnictwa Odkrywkowego (1965–1975) oraz Komisji Organizacyjnej Konferencji Naukowych z zakresu Techniki Strzelniczej (1985–2000).

Działalność pozanaukowa: członek Związku Harcerstwa Polskiego 1946–1950, 1957–1963, 1981–1985 (podharcmistrz).

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Srebrna i Złota odznaka „Zasłużony dla górnictwa”, Złota odznaka „Za zasługi dla Ziemi Tarnobrzeskiej” oraz „Dla Ziemi Krakowskiej”, nagrody Rektora AGH, Min. Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Naczelnej Organizacji Technicznej

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/onderka-zbigniew-01667

Źródła do biogramu

Książki

Górnictwo odkrywkowe w Akademii Górniczo-Hutniczej : jubileusz 40-lecia Katedry Górnictwa Odkrywkowego, 55-lecia Górnictwa Odkrywkowego w AGH pod honorowym patronatem J.M. Rektora AGH prof. dr hab. inż. Ryszarda Tadeusiewicza. Kraków 2004, s. 102, [foto]
Jubileusz 50-lecia Katedry Górnictwa Odkrywkowego : 1964-2014 [Wydział Górnictwa i Geoinżynierii - Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie]. Kraków 2014, s. 102, [foto]
Ludzie Wydziału Górniczego Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie AD 2001. Red.: T. Szponder, J. Płoszaj. Kraków 2001, s. 82-83, [foto]
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-1999. Kraków 1999, s. 116
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-2009 : od listopada 2002 roku Wydział Górniczy nosi nazwę Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii). Wyd. 2 popr. i poszerz. Kraków 2009, s. 91, 104, 106, 109, 113, 114, 116, 132, 151, 169
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 259, [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 365, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2015, nr 206 (4 IX 2015), s. A13 [nekr.]

@@ Linia 33: / Linia 33: @@
 W 1955 roku ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
-W 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, w 1971 roku stopień doktora habilitowanego,a w 1980 roku tytuł profesora.
+W 1965 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych, w 1971 roku stopień doktora habilitowanego, a w 1980 roku tytuł profesora.
 Przebieg pracy zawodowej: Zjednoczenie Kamieniołomów Drogowych, Zakład Doświadczalny Miękinia k. Krzeszowic 1955–1956; Główny Instytut Górnictwa: samodzielny pracownik naukowo-badawczy 1957–1970; AGH: adiunkt 1971–1972 na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]]; docent 1973–1979; profesor nadzwyczajny 1980–1996; profesor zwyczajny od 1997 roku. Prodziekan Wydziału Górniczego 1975–1981; zastępca dyrektora Instytutu Górnictwa Odkrywkowego 1980–1983; kierownik Zakładu Techniki Strzelniczej 1972. Rzeczoznawca Zespołu Rzeczoznawców ZG SITG 1966–1985 oraz ZG SITPMB 1978–1985, rzeczoznawca Wyższego Urzędu Górniczego w zakresie techniki strzelniczej od 1995 roku.