Kazimierz Mamro: Różnice pomiędzy wersjami

Kazimierz Mamro
Nazwisko	Mamro
Imię / imiona	Kazimierz
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	5 lutego 1929
Miejsce urodzenia	Dziewin ;
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, metalurgia żelaza
Pełnione funkcje	Prorektor ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem (1972–1978)
Wydział	Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi

Wersja z 08:02, 2 lip 2018

Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Mamro (1929–)

biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: metalurgia, metalurgia żelaza

Nota biograficzna

Urodził się 5 lutego 1929 roku w Dziewinie koło Bochni.

Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej na Wydziale Metalurgicznym. Tytuł inżyniera otrzymał po obronie pracy dyplomowej w 1954 roku. W 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. W 1964 roku, na tym samym wydziale, otrzymał stopień doktora habilitowanego w zakresie metalurgii żelaza. W 1971 uzyskał tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1977 – profesora zwyczajnego.

W 1954 rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Metalurgii Stali Katedry Metalurgii Stali Wydziału Metalurgicznego AGH. W latach 1954-1965 pracował jako asystent i adiunkt, następnie jako docent w latach 1965–1971. W 1966 zostaje kierownikiem Zakładu Metalurgii Ogólnej w Katedrze Metalurgii Stali. W latach 1968–1999 kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH. Od 1967-1969 Prodziekan Wydziału Metalurgicznego. W latach 1962–1972 v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii, od 1972–1978 prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem. Od 1975-1978 pełnił funkcję I-ego Zastępcy Rektora AGH. Od 1978-1986 kierownik Studium Doktoranckiego Podstawy Procesów Metalurgii Żelaza. Od września 1999 roku na emeryturze. W latach 1959-1966 pracuje społecznie w Radzie Zakładowej Związku Nauczycielstwa Polskiego w AGH. Doradca wielu hut: „Jedność”, „Baildon”, „Łabędy” "Sędzimir"; członek w organizacjach rządowych, przemysłowych i naukowych, m.in.: Zespołu ds. Postępu Naukowo-Technicznego Komitetu Nauki i Techniki w Warszawie, Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej O/PAN, Krakowskiej Rady Nauki i Techniki, Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Technicznego, Komisji Nagród miasta Krakowa, IV Zespołu Ekspertów Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń w Warszawie, Rady Naukowej Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach.

Związany był z Klubem Sportowym Wisła jako sportowiec, działacz, Wiceprezes Rady Seniorów TS Wisła i Honorowy Członek.

Badania: teoria procesów metalurgii ekstrakcyjnej stopów żelaza, metalurgia pozapiecowej stali, modelowanie i wspomaganie komputerowe technologii metalurgicznej. Autor ponad 200 publikacji krajowych i zagranicznych, w tym 13 książek (6 podręczników i monografii). Autor i współautor 21 patentów oraz 5 zgłoszeń patentowych, z których 13 zostało wdrożonych w polskich hutach. Promotor kilkunastu prac doktorskich, w tym pięciu z zagranicy (Indie, Wenezuela, Egipt, Węgry, Bułgaria). Opiekun i kierownik kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Recenzent 16 prac doktorskich i habilitacyjnych oraz 7 wniosków na tytuł profesora.

Odznaczenia i nagrody

Srebrna i Złota Odznaka "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa", Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Oficerski Francuskiej Legii Honorowej, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrody resortowe, „Honorowy Medal Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów (SPWiR) im. Tadeusza Sendzimira”.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/mamro-kazimierz-02749

Źródła do biogramu

Książki

Ciągłe odlewanie stali : II międzynarodowa konferencja : seminarium szkoleniowe : Technologia, modelowanie, wady powierzchniowe i wewnętrzne wlewków : Krynica, 16–18 czerwca 2004 : materiały konferencyjne. Kraków 2004, s. 13–19, [foto]
Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. [Zespół red. Lidia Becela]. Warszawa 1984, s. 588
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. [Zespół red. Lidia Becela]. Warszawa 1989, s. 795
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Warszawa 1993, s. 434
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 220, [foto]
Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M-R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 76, [foto]
Złota Księga Nauki Polskiej 1999. Red. K. Pikoń, A. Sokołowska. Gliwice 1999, s. 208-209

Inne

Informacje od Kazimierza Mamro

stan na dzień 29.06.2018

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
 Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej na Wydziale Metalurgicznym. Tytuł inżyniera otrzymał po obronie pracy dyplomowej w 1954 roku. W 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora nauk technicznych. W 1964 roku, na tym samym wydziale, otrzymał stopień doktora habilitowanego w zakresie metalurgii żelaza. W 1971 uzyskał tytuł i stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1977 – profesora zwyczajnego.
-W latach 1954-1965 pracował na AGH jako asystent i adiunkt, następnie jako docent w latach 1965–1971. W 1966 zostaje kierownikiem Zakładu Metalurgii Ogólnej w Katedrze Metalurgii Stali.
+W 1954 rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Metalurgii Stali Katedry Metalurgii Stali [[Wydział Metalurgiczny|Wydziału Metalurgicznego]] AGH. W latach 1954-1965 pracował jako asystent i adiunkt, następnie jako docent w latach 1965–1971. W 1966 zostaje kierownikiem Zakładu Metalurgii Ogólnej w Katedrze Metalurgii Stali.
 W latach 1968–1999 kierownik Zakładu Fizykochemicznych Podstaw Metalurgii Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej AGH. Od 1967-1969 Prodziekan Wydziału Metalurgicznego. W latach 1962–1972 v-ce dyrektor Instytutu Metalurgii, od 1972–1978 prorektor AGH ds. Badań Naukowych i Współpracy z Przemysłem. Od 1975-1978 pełnił funkcję I-ego Zastępcy Rektora AGH. Od 1978-1986 kierownik Studium Doktoranckiego Podstawy Procesów Metalurgii Żelaza.
 Od września 1999 roku na emeryturze.