Julian Bolesław Kamecki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
|family-name=Kamecki
|family-name=Kamecki
|given-name=Julian
|given-name=Julian Bolesław
|additional-name=Bolesław
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab.
|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab.
|image=Julian_Kamecki.jpg
|image=Julian_Kamecki.jpg
|birth_date=1909
|birth_date=18 stycznia 1909
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|death_date=1955
|death_date=23 kwietnia 1955
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją
|fields=elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją
Linia 47: Linia 46:
|spouse=
|spouse=
|children=
|children=
}}
{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Hutniczy
}}
}}
Prof. zw. dr hab. '''Julian Bolesław Kamecki''' (1909–1955)
Prof. zw. dr hab. '''Julian Bolesław Kamecki''' (1909–1955)
Linia 52: Linia 55:
Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją
Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją


Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.
== Życiorys ==
 
Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.


Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Kat. Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii — objął wykłady chemii fizycznej na Wydziale Hutniczym, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydz. Hutniczego AGH, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego, czł. Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa, prowadził wykłady na Wydz. Hutniczym i Geologicznym AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.
Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Kat. Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii — objął wykłady chemii fizycznej na [[Wydział Hutniczy|Wydziale Hutniczym]] AG, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Hutniczego AGH, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego, czł. Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa, prowadził wykłady na Wydziale Hutniczym i [[Wydział Geologiczny|Geologicznym]] AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.


Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.
Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.


Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.
== Odznaczenia i nagrody ==
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Zwycięstwa i Wolności]]


Źródło:
Źródło:

Wersja z 13:53, 26 wrz 2014

Julian Bolesław Kamecki
Julian Kamecki.jpg
Nazwisko Kamecki
Imię / imiona Julian Bolesław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Data urodzenia 18 stycznia 1909
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 23 kwietnia 1955
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Hutniczego
Wydział Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19471948


Prof. zw. dr hab. Julian Bolesław Kamecki (1909–1955)

Specjalność: elektrochemia, termochemia, ochrona metali przed korozją

Życiorys

Urodził się 18 stycznia 1909 r. w Krakowie. Zmarł 23 kwietnia 1955 r. w Krakowie i tam też pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Studia chemiczne w UJ i fizyczne w AG. Dr filozofii UJ (1934), habilitacja, po której uzyskał „veniam legendi” z chemii nieorganicznej i fizycznej UJ (1939). W wyniku tzw. Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu w Sachsenhausen i w Dachau.

Początkowo pracował jako asystent i st. asystent w UJ w Kat. Chemii Nieorganicznej. Od 1945 r. w AG jako docent Katedry Chemii Fizycznej i Elektrochemii — objął wykłady chemii fizycznej na Wydziale Hutniczym AG, prof. zwyczajny od 1946 r., kierownik Kat. Chemii Fizycznej i Elektrochemii (1946–1955), równocześnie pracował w Politechnice Gdańskiej. Pełnił funkcję prodziekana Wydziału Hutniczego AGH, przewodniczącego Krakowskiego Oddziału i członka Zarządu Głównego Polskiego Tow. Chemicznego, czł. Komisji Korozyjnej PKN, brał udział w pracach I Kongresu Nauki Polskiej, współpracował z Instytutem Odlewnictwa, prowadził wykłady na Wydziale Hutniczym i Geologicznym AGH, w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach.

Autor ok. 100 prac z zakresu kinetyki chemicznej, elektrochemii, termochemii, potencjometrii, konduktometrii, oraz dwóch patentów. W latach 1945–1955 zajmował się nauką o korozji metali, poświęcił zagadnieniu ochrony przed korozją kilka prac o fosforanowaniu i chromianowaniu cynku a także i stali.

Członek koresp. PAU, przew. Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Zwycięstwa i Wolności

Źródło:

  • Biogramy uczonych polskich. Cz. 3. Wrocław 1986. S. 151–153
  • Uczeni Polscy XIX-XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 144–145
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 106–109
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 19. Warszawa 2008. S. 51–53