Zbigniew Nartowski

Zbigniew Nartowski
Nazwisko	Nartowski
Imię / imiona	Zbigniew
Tytuły / stanowiska	Dr inż.
Data urodzenia	15 listopada 1921
Miejsce urodzenia	Brześć
Data śmierci	25 października 2004
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	sieci elektryczne, prądy zwarciowe
Wydział	Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal 40-lecia Polski Ludowej

Dr inż. Zbigniew Nartowski (1921-2004)

Dyscyplina/specjalności: sieci elektryczne, prądy zwarciowe

Nota biograficzna

Urodził się 15 listopada 1921 roku w Brześciu nad Bugiem. Zmarł 25 października 2004 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1939 roku zdał maturę w Liceum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. W chwili wybuchu wojny znajdował się we Lwowie, gdzie uczestniczył w kursie przygotowawczym do egzaminu na politechnikę. Należał do Harcerskiej Ochotniczej Kompanii Obrony Lwowa. Po kapitulacji Lwowa wrócił do Jarosławia. Od 1943 roku należał do NOW w Jarosławiu. W październiku przeszedł do Armii Krajowej w ramach akcji scaleniowej. W maju 1944 zagrożony aresztowaniem wyjechał do Krakowa. W sierpniu 1944 wstąpił do Batalionu "Skała". W marcu 1945 roku został wcielony do Wojska Polskiego. Jesienią 1945 roku ujawnił się jako żołnierz AK.

W styczniu 1946 roku dostał się na Wydział Elektromechaniczny Akademii Górniczej, musiał jednak godzić studiowanie z odbywaniem służby wojskowej. W maju 1946 roku został zdemobilizowany. We wrześniu 1948 roku, jako student IV roku, rozpoczął pracę w Biurze Projektów Stacji 220 kV przy Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Krakowskiego w Krakowie. 30 czerwca 1959 roku uzyskał stopień inżyniera elektromechanika górniczego i magistra nauk technicznych. Nie był to jednak okres całkowicie wolny od problemów. O jego przynależności do AK przypomniał sobie Urząd Bezpieczeństwa i rozpoczęły się trwające ponad dwa lata systematyczne przesłuchania. Jako inżynier kontynuował pracę zawodową w Biurze Projektów Energetycznych Energoprojekt, oddział w Krakowie.

Pod koniec 1956 roku został kierownikiem Działu Studiów i Typizacji i funkcję tę pełnił do 1987 roku. Od 1987 roku był tam głównym specjalistą ds. Stacji.

W 1988 roku przeszedł na emeryturę, ale do końca 1991 roku pracował jeszcze w niepełnym wymiarze godzin.

Równocześnie z pracą zawodową prowadził także działalność dydaktyczną i naukową.

W latach 1955-1970 w AGH prowadził ćwiczenia i wykłady z zakresu urządzeń elektrycznych dla studentów studiów dziennych i wieczorowych. W latach 1957-1962 roku zatrudniony był na 1/2 etatu w Katedrze Urządzeń i Sieci Elektrycznych Wydziału Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej.

W 1971 roku na podstawie pracy "Wpływ struktury jednostek kondensatorowych na ich trwałość eksploatacyjną" na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

Autor i współautor około 150 publikacji w czasopismach krajowych i zagranicznych, w tym kilka książek oraz kilku norm.

Brał udział w pracach międzynarodowej organizacji CIGRE - Komitet Wielkich Sieci Elektrycznych. Od latach 1971-1987 był tam przedstawicielem Polski w Komitecie Studiów "Stacje". w 1977 roku został mianowany przewodniczącym Grupy Roboczej WG23.02 zajmującej się skutkami mechanicznymi działania prądów zwarciowych. Aktywnie działał w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich. Był członkiem Centralnej Komisji Norm i Przepisów SEP, komisji Normalizacyjnej przy Instytucie Energetyki.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Krzyż Partyzancki, Krzyż Armii Krajowej, Odznaka "Zasłużony dla Energetyki", Złota odznaka Honorowa NOT", Złota Odznaka "Za Pracę Społeczną Energetyki". Odznaki honorowe Stowarzyszenia Energetyków Polskich i Naczelnej Organizacji Technicznej oraz Medalem im. M. Pożarskiego i Medalem im. prof J. Groszkowskiego, Medalem Pamiątkowym im. St. Bielińskiego "Za wkład w rozwój Oddziału Krakowskiego SEP" i godnością Zasłużonego Seniora SEP. W 1987 roku został wpisany do Honorowej Księgi Zasłużony dla Górnictwa i Energetyki.

Źródła do biogramu

Książki

• [Skład Osobowy AGH … 1959/60]. Kraków 1959, s. 156
• [Skład Osobowy AGH … 1966-67]. Kraków 1967, s. 15
• Słownik biograficzny zasłużonych elektryków krakowskich. Cz. 1. Pod red. J. Strzałki. Kraków 2009, s. 136-141, [foto]
• Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 35, [foto]