Tadeusz Wróblewski
| Tadeusz Wróblewski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Wróblewski | ||||||||
| Imię / imiona | Tadeusz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 22 września 1908 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Lwów | ||||||||
| Data śmierci | 1 listopada 1972 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | budownictwo, budownictwo lądowe, inżynieria lądowa, inżynieria wodna, tłumacz i lektor języka angielskiego | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydział Geodezji Górniczej (1966-1969) | ||||||||
| Wydział | Wydział Geodezji Górniczej
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Medal 10-lecia Polski Ludowej | ||||||||
| |||||||||
Dr inż. Tadeusz Wróblewski (1908-1972)
Dyscyplina/specjalności: budownictwo, budownictwo lądowe, inżynieria lądowa, inżynieria wodna, tłumacz i lektor języka angielskiego
Nota biograficzna
Urodził się 22 września 1908 roku we Lwowie. Zmarł 1 listopada 1972 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Do szkoły podstawowej uczęszczał w Krakowie. W latach 1921-1928 uczęszczał do Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego w Bochni, gdzie otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1928-1932 był elewem Szkoły Podchorążych w Warszawie. Następnie pracował w I Batalionie Mostów Kolejowych WP w Krakowie na stanowisku dowódcy kompanii. Równocześnie w latach 1933-1939 na Wydziale Humanistycznym UJ studiował filologię angielską i uzyskał tam absolutorium.
W 1939 roku brał czynny udział w kampanii wrześniowej, a następnie poprzez obóz internowanych w Rumunii przedostał się do Francji. Tam wstąpił do formującej się Armii Polskiej i do końca maja 1940 roku był słuchaczem Ecole Militaire D'aplication du Génie w Vorsalle. Po upadku Francji ewakuował się do Wielkiej Brytanii. Do 1943 roku służył jako tłumacz w jednostkach technicznych Armii Polskiej. W latach 1943-1946 był wykładowcą języka angielskiego w Centrum Wyszkolenia Saperów w Szkocji. W tym też czasie ukończył kurs języka angielskiego w All Souls College w Oxfordzie oraz zdał egzamin z języka angielskiego przed Komisją Uniwersytetu w Cambridge. W 1946 roku rozpoczął studia na Politechnice w Londynie, gdzie zaliczył dwa lata na Wydziale Inżynierii Lądowej.
We wrześniu 1947 roku powrócił do Polski i w Krakowie zapisał się na trzeci rok studiów na Wydziale Inżynierii - Wydziałów Politechnicznych - Akademii Górniczej. Równocześnie został zatrudniony jako wykładowca języka angielskiego (1947-1953).
24 października 1947 roku po złożeniu pracy magisterskiej, ukończył rozpoczęte przed wojną studia na UJ.
Studia politechniczne ukończył 24 czerwca 1950 roku uzyskując tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego.
1 sierpnia 1950 roku rozpoczął pracę inżyniera, kierownika Budowy w Dyrekcji Budowy AGH.
Od 1 września 1951 roku przeszedł do pracy w szkolnictwie wyższym i kontynuował ją do końca życia. Najpierw był starszym asystentem w Katedrze i Zakładzie Górnictwa Ogólnego Wydziału Geodezji Górniczej. W 1953 roku został adiunktem, w 1961 roku powołany został na stanowisko wykładowcy, a rok później starszego wykładowcy.
Od 1954 roku był też lektorem języka angielskiego w Studium Języków Obcych UJ.
W 1962 roku na podstawie pracy "Analiza pracy niektórych kafarów w hutach polskich" uzyskał stopień doktora.
W latach 1966-1969 był kierownikiem Zawodowego Studium Zaocznego i prodziekanem Wydziału Geodezji Górniczej.
Autor 4 publikacji, w tym 3 skryptów z inżynierii lądowej i budownictwa, które przez szereg lat stanowiły podstawową pomoc do nauczania w AGH przedmiotów dotyczących budownictwa.
Odznaczenia i nagrody
Medal 10-lecia Polski Ludowej, Croix de Combatans Volontairs, Refense Medal,
Źródła do biogramu
Książki
- Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 78-79, [foto]
- Rys historyczny Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska. [Red. Z. Niedojadło et al.]. Kraków 2001, s. 29-31, 32-53
- [Skład Osobowy AGH … 1950/51]. Kraków 1951, s. 11, 63
- [Skład Osobowy AGH … 1951/52]. Kraków 1952, s. 43, 47, 121
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion Elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne. Kraków 1979, s. 227
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 407, [foto]
Artykuły
- Gocał J.: Etapy rozwoju Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska AGH w latach 1951-2006. Geodezja : półrocznik AGH 2006, T. 12, z. 2/1, s. 35-55, [foto]