Stefan Ziemba: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
(Utworzył nową stronę „{{Infobox scientist | name = Stefan Ziemba | image = ziemba.jpg | family-name = Ziemba | given-name = Stefan | additional-name = | honorific-prefix = Prof. zw...”)
 
Nie podano opisu zmian
Linia 13: Linia 13:
| alt =  
| alt =  
| caption =  
| caption =  
| birth_date = 1907
| birth_date = 1907–1994
| birth_place =  
| birth_place =  
| death_date = 1994
| death_date =  
| death_place =  
| death_place =  
| resting_place =  
| resting_place =  
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz inne odznaczenia państwowe i resortowe.
| awards = Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz inne odznaczenia państwowe i resortowe.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
}}
}}
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stefan Ziemba''' (1907-1994)
Prof. zw. dr hab. inż. '''Stefan Ziemba''' (1907–1994)


Specjalność: mechanika, budowa maszyn
Specjalność: mechanika, budowa maszyn


Urodził się w 1907 roku w Jaworznie, zmarł w 1994 roku w Warszawie. Studiował na UJ (1926-1933), oraz na Wydziale Górniczym AG (1932-1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958). Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933-1939) oraz po wojnie (1944-1946). W czasie tworzenia się WAT w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.
Urodził się w 1907 roku w Jaworznie, zmarł w 1994 roku w Warszawie. Studiował na UJ (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym AG (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958). Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946). W czasie tworzenia się WAT w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.


Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.  
Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.


Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970). Za działalność naukową był uhonorowany wieloma odznaczeniami.
Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970). Za działalność naukową był uhonorowany wieloma odznaczeniami.


Źródło:
Źródło:
* BIP 1994 nr 6-7. s. 11
* BIP 1994 nr 6–7. s. 11
* BIP 1994 nr 5. s. 18
* BIP 1994 nr 5. s. 18
* Kto jest kim w Polsce. s. 845-846
* Kto jest kim w Polsce. s. 845–846




{{DEFAULTSORT:Ziemba, Stefan }}
{{DEFAULTSORT:Ziemba, Stefan }}
[[Category:Uczony]]
[[Category:Uczony]]

Wersja z 17:19, 16 gru 2013

Stefan Ziemba
Nazwisko Ziemba
Imię / imiona Stefan
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 1907–1994


Dyscyplina/specjalności mechanika, budowa maszyn



Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi oraz inne odznaczenia państwowe i resortowe.
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Hutniczy19501951

Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Ziemba (1907–1994)

Specjalność: mechanika, budowa maszyn

Urodził się w 1907 roku w Jaworznie, zmarł w 1994 roku w Warszawie. Studiował na UJ (1926–1933), oraz na Wydziale Górniczym AG (1932–1938); dr (1949), dr hab. (1950), prof. nadzw. (1952), prof. zw. (1958). Na Akademii pracował początkowo jako asystent następnie adiunkt mechaniki i wytrzymałości materiałów u Prof. Władysława Taklińskiego (1933–1939) oraz po wojnie (1944–1946). W czasie tworzenia się WAT w 1952 r. przeszedł do pracy w niej na stanowisku profesora.

Od 1962 r. członek korespondent PAN, a od 1969 r. członek zwyczajny. Od 1968 r. do 1977 r. był profesorem Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN. Inicjator krajowych badań w dziedzinie mechaniki nieliniowej, tarcia i zużycia.

Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1969 r.), Politechniki Poznańskiej (1978) i Politechniki w Bratysławie (1970). Za działalność naukową był uhonorowany wieloma odznaczeniami.

Źródło:

  • BIP 1994 nr 6–7. s. 11
  • BIP 1994 nr 5. s. 18
  • Kto jest kim w Polsce. s. 845–846