Andrzej Stefan Oberc: Różnice pomiędzy wersjami

Andrzej Stefan Oberc
[[File:{{{image}}}\|thumb\|center\|300px]]
Nazwisko	Oberc
Imię / imiona	Andrzej Stefan ;
Data urodzenia	7 października 1920
Miejsce urodzenia	Jasło
Data śmierci	24 sierpnia 1981
Miejsce śmierci	Wisła
Pełnione funkcje	Prorektor AGH (1955-1959)
Wydział	Wydział Geodezji Górniczej ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Wersja z 09:23, 21 wrz 2023

Andrzej Stefan Oberc (1920-1981) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:

Nota biograficzna

Urodził się 7 października 1920 roku w Jaśle. Zmarł 24 sierpnia 1981 roku w Wiśle.

W 1937 roku ukończył Państwowe Gimnazjum w Jaśle.

W 1937 roku rozpoczął studia geologiczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiował geologię pod kierunkiem prof. Wojciecha Rogali i wybitnego polskiego petrografa prof. J. Tokarskiego. Studia ukończył w czerwcu 1941 roku egzaminem dyplomowym.

W latach 1942–1944 pracował jako geolog kolejno w firmach Beskiden Erdóll Gewinnungs Geselschaft i Karpathen Óll.

W 1944 został aresztowany, przebywał w obozach pracy w Grybowie i w Stróżach. Po ucieczce pod koniec tego roku, ukrywał się aż do zakończenia wojny.

W kwietniu 1945 roku przyjechał do Krakowa i znalazł zatrudnienie u prof. J. Tokarskiego jako młodszy asystent Zakładu Gleboznawstwa. Następnie w maju wyjechał z grupą profesora S. Kulczyńskiego do Wrocławia biorąc udział w zabezpieczeniu po działaniach wojennych mienia Uniwersytetu Wrocławskiego.

We wrześniu 1945 roku powrócił do Krakowa, gdzie na Uniwersytecie Jagiellońskim nostryfikował dyplom geologa i na podstawie pracy „Geologia Przedgórza Karpat” w listopadzie uzyskał stopień magistra geologii i paleontologii. Od listopada 1946 roku pracował w charakterze starszego asystenta na Uniwersytecie Jagiellońskim i przez jeden rok był stypendystą Ministerstwa Oświaty. W czerwcu 1947 roku na podstawie pracy „Stratygrafia warstw krośnieńskich na podstawie ciężkich minerałów”.

W sierpniu 1947 roku rozpoczął pracę adiunkta w Zakładzie Petrografii Wydziału Geologiczno-Mierniczego Akademii Górniczej. W AGH pracował do 1 grudnia 1961 roku. W tym czasie pod kierunkiem prof. J. Tokarskiego prze szedł wszystkie stadia rozwoju pracownika nauki podejmując zróżnicowaną tematycznie działalność naukową, związaną głównie z petrografią i mineralogią.

W uznaniu dorobku naukowego w kwietniu 1954 roku mianowany został przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną samodzielnym pracownikiem nauki, a w maju nadano mu tytuł docenta. W roku akademickim 1954/55 został mianowany docentem etatowym w Katedrze Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W latach 1955-1959 był prorektorem AGH d/s Nauczania. Po zakończeniu kadencji prorektora pełnił jeszcze nadal te same funkcje jako pełnomocnik Rektora d/s młodzieży.

W swojej wzorowo prowadzonej działalności dydaktycznej utrzymywał żywy kontakt ze studentami oraz starał się nie zaniedbywać pracy naukowej.

W latach 1953/4 w czasie 5 tygodniowego pobytu w Chinach zebrał materiały dotyczące lessów z prowincji Szen-Si i Szan-Si, kontynuując tematykę podejmowaną uprzednio przez prof. J. Tokarskiego, znawcę tych skał osadowych.

Z dniem 1 grudnia 1961 roku rozpoczął pracę na samodzielne stanowisko w Politechnice Krakowskiej.

W 1975 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego.

Jednym z ważnych jego zagadnień badawczych było gruntoznawstwo i gleboznawstwo.

Opracowywał liczne mapy gruntowe. Zajmował się także geologią inżynierską, mineralogią oraz geologią złożową. Terytorialnie zajmował się głównie obszarem Karpat oraz okolicami Krakowa. Równocześnie krąg swoich zainteresowań poszerzył wykonując dla potrzeb konserwacji zabytków badania mineralogiczno-petrograficzne zapraw murarskich, tworzyw architektonicznych oraz dzieł sztuki.

Uczestniczył w wielu konferencjach krajowych i zagranicznych.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1967). W 1955 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[3]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].

Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego,

Odznaczenia i nagrody

Bibliografia publikacji

Źródła do biogramu

Książki

[Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 41, 43

Artykuły

Parachoniak W.: Andrzej Oberc 1920-1961. Roczniki Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1984, z. 3/4, s. 451-456, [foto]

Inne

Andrzej Oberc – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany] 23.09.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Oberc

stan na dzień 21.09.2023

@@ Linia 8: / Linia 8: @@
 |function=Prorektor AGH (1955-1959)
 |faculty=Wydział Geodezji Górniczej
+|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej
 }}
 {{Funkcja
@@ Linia 27: / Linia 28: @@
 W 1937 roku rozpoczął studia geologiczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiował geologię pod kierunkiem prof. Wojciecha Rogali i wybitnego polskiego petrografa prof. J. Tokarskiego. Studia ukończył w czerwcu 1941 roku egzaminem dyplomowym.
-W latach 1942–1944 pracował jako geolog kolejno w firmach Beskiden Erdoll Gewinnungs Geselschaft i Karpathen Oll.
+W latach 1942–1944 pracował jako geolog kolejno w firmach Beskiden Erdóll Gewinnungs Geselschaft i Karpathen Óll.
 W 1944 został aresztowany, przebywał w obozach pracy w Grybowie i w Stróżach. Po ucieczce pod koniec tego roku, ukrywał się aż do zakończenia wojny.
@@ Linia 40: / Linia 41: @@
 W uznaniu dorobku naukowego w kwietniu 1954 roku mianowany został przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną samodzielnym pracownikiem nauki, a w maju nadano mu tytuł docenta. W roku akademickim 1954/55 został mianowany docentem etatowym w Katedrze Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.
-W latach 1955-1959 był prorektorem AGH.
+W latach 1955-1959 był prorektorem AGH d/s Nauczania. Po zakończeniu kadencji prorektora  pełnił jeszcze nadal te same funkcje jako pełnomocnik Rektora d/s młodzieży.
+W swojej wzorowo prowadzonej działalności dydaktycznej utrzymywał żywy kontakt ze studentami oraz starał się nie zaniedbywać pracy naukowej.
-a od 1961 Politechniki Krakowskiej.  W 1975 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego. Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego[2].
+W latach 1953/4 w czasie 5 tygodniowego pobytu w Chinach zebrał materiały dotyczące lessów z prowincji Szen-Si i Szan-Si, kontynuując tematykę podejmowaną uprzednio przez prof. J. Tokarskiego, znawcę tych skał osadowych.
-Jednym z ważnych zagadnień badawczych A. Oberca było gruntoznawstwo i gleboznawstwo. Opracowywał liczne mapy gruntowe. Zajmował się także geologią inżynierską (zwłaszcza w zakresie hydrologii), mineralogią oraz geologią złożową. Terytorialnie zajmował się głównie obszarem Karpat oraz okolicami Krakowa.
+Z dniem 1 grudnia 1961 roku rozpoczął pracę na samodzielne stanowisko w Politechnice Krakowskiej.
+W 1975 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego.
+Jednym z ważnych jego zagadnień badawczych było gruntoznawstwo i gleboznawstwo.
+Opracowywał liczne mapy gruntowe. Zajmował się także geologią inżynierską, mineralogią oraz geologią złożową. Terytorialnie zajmował się głównie obszarem Karpat oraz okolicami Krakowa. Równocześnie krąg swoich zainteresowań poszerzył wykonując dla potrzeb konserwacji zabytków badania mineralogiczno-petrograficzne zapraw murarskich, tworzyw architektonicznych oraz dzieł sztuki.
+Uczestniczył w wielu konferencjach krajowych i zagranicznych.
 Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1967). W 1955 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[3]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].
-Brat księdza Aleksandra Oberca, odznaczonego medalem Sprawiedliwy wśród narodów świata oraz profesora geologii Józefa Oberca. Żona Maria była pisarką, a córka Anna Oberc była dyrektorką naczelną Filharmonii Krakowskiej. Jego bratankiem był Paweł Oberc, polski geofizyk.
@@ Linia 56: / Linia 65: @@
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
 ==== Bibliografia publikacji ====