Henryk Marcak
Henryk Marcak | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Marcak | ||||||||
Imię / imiona | Henryk | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. dr hab. inż. | ||||||||
Data urodzenia | 1 grudnia 1939 | ||||||||
Miejsce urodzenia | Las
| ||||||||
Dyscyplina/specjalności | górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka, geofizyka górnicza, matematyka, geofizyka środowiska | ||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1984–1987) | ||||||||
Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
| ||||||||
Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi | ||||||||
|
Prof. dr hab. inż. Henryk Marcak (1939–)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, geofizyka, geofizyka górnicza, matematyka, geofizyka środowiska
Nota biograficzna
Urodził się 1 grudnia 1939 roku w Lesie koło Żywca.
W 1964 roku ukończył Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy AGH. Następnie w 1966 roku ukończył fizykę w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W 1964 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty w Zakładzie Geofizyki Ogólnej Katedry Geofizyki Geologicznej Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.
W latach 1966-1971 był kierownikiem Pracowni Metod Matematycznych w Instytucie Naftowym. W tym czasie prowadził wykłady zlecone w Katedrze Geofizyki Kopalnianej WG-P.
Pracował też w Instytucie Podstaw Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk.
W 1971 roku w PAN uzyskał stopień doktora.
W latach 1974-1980 był kierownikiem Zakładu Geofizyki Górniczej Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Stosowanej i Geologii Naftowej, a w latach 1980-1991 Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.
W 1979 roku na podstawie rozprawy "Statystyczne modele interpretacji wyników pomiarów geofizycznych z kopalń dla prognozowania stanu zagrożenia tąpaniami" na WG-P AGH uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W latach 1984–1987 był prodziekanem Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego.
W 1990 roku uzyskał tytuł profesora.
W latach 1991-1996 był kierownikiem Zakładu Geofizyki Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska.
Odbył staż naukowy w WNI w Moskwie, w latach 1980–1981 visiting scientist w CISRO Geomechanical Division w Melbourne, w latach 1991 i 1994 odbył warsztaty naukowe w CITP Triest.
Autor około 200 publikacji oraz wielu ekspertyz.
Promotor 6 prac doktorskich oraz recenzent prac doktorskich i habilitacyjnych.
Członek Komitetu Geofizyki PAN, Environmental and Engineering Geophysical Society, Near-Surface Gephysical Society, Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Górotworu, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa i Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Dyrektor Górniczy I stopnia, wielokrotnie Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złota i Srebrna Odznaka Honorowa SITPNiG, Srebrna Odznaka „Zasłużony dla Województwa Katowickiego”, Złota Odznaka "Za Zasługi dla Ochrony Środowiska", Złota Odznaka NOT, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH
Bibliografia publikacji
https://badap.agh.edu.pl/autor/marcak-henryk-002073
Źródła do biogramu
Książki
- Henryk Marcak. W: Manecki A.: Alfabet wspomnień o ludziach nauki i wydarzeniach lat minionych. Kraków 2015, s. 187
- Henryk Marcak. W: Manecki A.: Ludzie nauk o Ziemi i Kosmosie : z wydarzeniami lat minionych tle. Kraków 2023, s. 116
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 201
- [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s. 76
- [Skład Osobowy AGH … 1966/67]. Kraków 1967, s. 99
- [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 70
- [Skład Osobowy AGH … 1994]. Kraków 1994, s. 55, 397
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 222
- Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 84-85, [foto]
- Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1946-2016. Red. M. Manecki, E. Hycnar. Kraków 2016, s. 27, 100, 107
stan na dzień 09.05.2024