Rafał Adam Pajda

Rafał Adam Pajda
Nazwisko	Pajda
Imię / imiona	Rafał Adam
Tytuły / stanowiska	Dr hab. inż., prof. nadzw.
Data urodzenia	1955
Data śmierci	2003
Dyscyplina/specjalności	ekonomia; ekonomika przemysłu, ekonomika surowców mineralnych, makroekonomia, mikroekonomia
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Zarządzania AGH (1999–2002)
Wydział	Wydział Zarządzania
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Zarządzania 1999 2002

Dr hab. inż., prof. nadzw. Rafał Adam Pajda (1955–2003)

Specjalność: ekonomia; ekonomika przemysłu, ekonomika surowców mineralnych, makroekonomia, mikroekonomia

Życiorys

Urodził się w 1955 roku. Zmarł w 2003 roku. Został pochowany w Krakowie na Cmentarzu Batowickim.

W latach 1974–1979 studiował w Instytucie Organizacji i Zarządzania Przemysłem AGH. Od 1 października 1977 roku jeszcze jako student V roku odbywał staż asystencki w Instytucie Nauk Społecznych AGH, gdzie następnie był asystentem i starszym asystentem. Staż przemysłowy odbył w Hucie Katowice. W 1986 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Wiertniczo-Naftowym AGH, a w 1994 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Ekonomii Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Od 1997 roku był profesorem nadzwyczajnym AGH.

Od 1999 do 2003 roku był kierownikiem Katedry Ekonomii i Gospodarki Zasobami Przyrody Wydziału Zarządzania AGH. W latach 1999-2002 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Zarządzania AGH. Był profesorem na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie.

W swojej działalności naukowej koncentrował się przede wszystkim na badaniach możliwości lokalnego wykorzystania małych złóż gazu ziemnego oraz węgla brunatnego, w późniejszych latach również na polityce gospodarczej oraz zagadnieniu ubóstwa społeczeństwa.

Był autorem kilku książek oraz ponad 70 publikacji naukowych. Uczestniczył w wielu konferencjach, wygłaszając referaty, będąc członkiem komitetów naukowych, programowych i organizacyjnych. Do jego najważniejszych osiągnięć należą: udział w programie Zielone Płuca Polski, koordynowanym w latach 1996–1997 przez ówczesne Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz program pod nazwą „Małe złoża węgla brunatnego”.

Był członkiem polskich oddziałów dwóch międzynarodowych organizacji: Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych (EAERE) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Edukacji w zakresie Biznesu (SIEC/ISBE).

Źródło:

• BIP AGH 2003 nr 120/121. s. 17, portr.
• Informator nauki polskiej 2000. T. 4b: Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2000. S. 677