Stanisław Gorczyca
| Stanisław Gorczyca | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Gorczyca | ||||||||
| Imię / imiona | Stanisław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 10 czerwca 1925 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Przeciszów | ||||||||
| Data śmierci | 16 października 2000 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor AGH 1981–1987 | ||||||||
| Wydział | Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej | ||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1994 | ||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne zasługi w dziedzinie nauk technicznych, a zwłaszcza za rozwój metaloznawstwa teoretycznego opartego na stosowanej teorii dyslokacji, krystalografii przemian fazowych i mikroskopii elektronowej oraz za zasługi dla rozwoju Akademii Górniczo-Hutniczej | ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, Złota Odznaka SITPH NOT, nagroda PIASA, Oraz odznaczenia regionalne i resortowe. | ||||||||
| |||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Gorczyca (1925–2000)
Specjalność: metaloznawstwo, inżynieria materiałowa, obróbka cieplna
Życiorys
Urodził się w Przeciszowie k. Oświęcimia 10 czerwca 1925 roku. Zmarł 16 października 2000 roku. Związany z AGH 1945-1995. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej (1950). W 1946 r. rozpoczął pracę w Zakł. Metalografii i Obróbki Cieplnej Wydziału Hutniczego. Staż naukowy odbył w Uniw. Harvarda w Cambridge. Doktorat (1959), dr hab. (1967), prof. (tytuł)(1973), następnie prof. zwycz. (1979). Pracował kolejno na wszystkich stanowiskach od zastępcy asystenta aż do kierownika Zakładu (obecnie Zakładu Metaloznawstwa i Metalurgii Proszków). W latach 1972–1978 pełnił funkcję Z-cy Dyrektora Instytutu Metalurgii AGH ds. metaloznawstwa i fizyki ciała stałego, Prorektor AGH 1981-1987. W 1994 r. otrzymał wyróżnienie Doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej.
Do 1958 r. zajmował się głównie klasycznymi zagadnieniami metaloznawczymi a w szczególności strukturą stali odkształconych oraz rekrystalizacją. W 1960 r. zorganizował i kierował Pracownią Mikroskopii Elektronowej w Katedrze Metalografii AGH.
Autor ok. 200 rozpraw, artykułów, monografii. Zapoczątkował w Polsce (od 1961 roku) wykłady z zakresu podstaw teoretycznych i zastosowania teorii dyslokacji oraz mikroskopii elektronowej.
Wiceprzewodniczący Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego, przewodniczący Głównej Rady Technicznej SITPH. Członek Rad Naukowych Instytutu Metalurgii Żelaza, Instytutu Metaloznawstwa i Przeróbki Plastycznej AGH, Instytutu Chemii i Fizyki Metali Uniwersytetu Śląskiego, Instytutu Metalurgii w Gliwicach, Instytutu Materiałoznawstwa Politechniki Krakowskiej.
Dzięki niemu zapoczątkowano, kontynuowaną nadal, współpracę z ponad 20 instytucjami akademickimi i badawczymi na świecie.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Srebrna i Złota Odznaka SITPH, Srebrna i Złota Odznaka NOT, odznaczenia regionalne. W 1998 r. nagroda PIASA — „Tadeusz Sendzimir Applied Science Award” przyznana przez Polish Institute of Arts and Science w USA.
Źródło
- BIP 1995 nr 18. s. 16–18
- BIP 1998 nr 53. s. 2 okł.
- BIP 1994 nr 5. s. 17
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 189
- BIP 2001 nr 86. s. 18
- Na podstawie materiałów Sekretariatu Prorektora AGH
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 101