Józef Antoni Dubiński

Z Historia AGH
Józef Antoni Dubiński
Jozef Dubinski.jpg
Nazwisko Dubiński
Imię / imiona Józef Antoni
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 5 grudnia 1945
Miejsce urodzenia Uście Solne k. Bochni


Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska, geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 2012
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitny wkład w rozwój geofizyki górniczej, a szczególnie sejsmologii kopalnianej, interdyscyplinarnych badań dotyczących podziemnego górnictwa węgla i rud miedzi oraz za osiągnięcia w zakresie działań na rzecz rozwoju kadry naukowej o najwyższych kwalifikacjach w naukach o Ziemi i naukach górniczych
Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. dr hab. inż. Józef Antoni Dubiński (1945-)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, inżynieria i ochrona środowiska, geofizyka górnicza, ochrona terenów górniczych

Nota biograficzna

Urodził się 5 grudnia 1945 roku w Uściu Solnym k. Bochni.

W 1963 roku podjął studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, w specjalności geofizyka stosowana, które ukończył w 1969 roku. Po ukończeniu studiów przez rok pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, a następnie w Międzyresortowym Instytucie Geofizyki Stosowanej AGH w Krakowie.

Od 1971 roku jego kariera naukowa i zawodowa związana jest z Głównym Instytutem Górnictwa w Katowicach. Doktor nauk technicznych 1978 roku, doktor habilitowany 1990 roku, tytuł profesora nauk technicznych 1995 roku. W 1997 roku ukończył podyplomowe studia menedżerskie w Szkole Głównej Handlowej w zakresie programu Master of Business Administration (MBA). Odbył kilka staży zagranicznych między innymi w Instytucie Geofizyki Ruhr — Uniwersytetu w Bochum (Niemcy) w 1985 roku, w USA — w zakresie problematyki pozyskiwania i utylizacji metanu z pokładów węgla, zorganizowany przez Ministerstwo Środowiska (EPA) 1992 roku.

Podstawowy nurt działalności naukowo-badawczej i wkład do światowej nauki górniczej związany jest przede wszystkim z geofizyką górniczą i geomechaniką, a w ostatnich latach problematyką gospodarki zasobami, przede wszystkim w odniesieniu do złóż węgla kamiennego i brunatnego, a także rozwojem czystych technologii wykorzystania tych nośników energii.

Zastępca Naczelnego Dyrektora Głównego Instytutu Górnictwa ds. Naukowo-Badawczych w latach 1991–2001. Od 2001, przez kolejne dwie kadencje (2006, 2011), Naczelny Dyrektor GIG, następnie Przewodniczący Rady Naukowej GIG. Główny Instytut Górnictwa to placówka naukowo-badawcza posiadająca uprawnienia do nadawania stopni naukowych w zakresie nauk technicznych w 2 dyscyplinach: górnictwo i geologia inżynierska oraz inżynieria środowiska.

Autor ponad 300 publikacji naukowych w tym wielu książek, artykułów naukowych i monografii, współautor kilkunastu patentów. Promotor 8 doktoratów, recenzent ponad 20 prac doktorskich, ok. 50 rozpraw habilitacyjnych oraz ponad 40 wniosków o nadanie tytułu profesora.

Był zapraszany do wygłoszenia licznych wykładów za granicą, między innymi w Chinach na Uniwersytecie Górniczym w Xuzhou oraz w Chińskim Instytucie Badawczym Węgla w Pekinie, w Chile (La Serena), Czechach (Ostrava), USA (Denver, Pittsburgh, Washington), RPA (Welkom) i Wietnamie (SaPa; Ha Long) oraz występował jako generalny sprawozdawca na IX Międzynarodowym Kongresie Mechaniki Skał w Paryżu 1999 roku i keynote speaker na XX i XXII Światowych Kongresach Górniczych w Teheranie (2005) i Istambule (2011).

Członek-korespondent Polskiej Akademii Nauk, członek zagraniczny Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, Wiceprzewodniczący Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk, członek Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych, członek Komisji i Sekcji Górnictwa i Energetyki Polskiej Akademii Umiejętności. Pełni funkcję Prezydenta Międzynarodowego Komitetu Organizacyjnego Światowych Kongresów Górniczych oraz Fundacji Bezpieczne Górnictwo im. prof. W. Cybulskiego. Doktor Honoris Causa Narodowego Uniwersytetu Górniczego w Dnietropietrowsku (Ukraina) 2010, Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie 2012.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Komandorski Orderu Wynalazczości Królestwa Belgii, Kryształowy Laur Umiejętności i Kompetencji – nagroda Regionalnej Izby Gospodarczej, wielokrotne odznaczenia państwowe i resortowe

Źródła do biogramu

Książki

  • Dubiński J.: studia na AGH początkiem mojej drogi naukowej. W: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie : jubileusz 100-lecia królowej nauk górniczo-hutniczych. Poczet Gwarków Śląskich, Z. 11. Katowice 2019, s. 359-368, [foto]
  • Informator nauki polskiej 2006. T. 4A : ludzie nauki A-O. [Warszawa] 2006, s. 171
  • Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : Kraków, 29 czerwca 2012. Kraków [2012], s. 70 [2], [foto]

Artykuły

  • Leśniak A.: Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH. Biuletyn AGH 2012, nr 56-57, s. 14-16
  • Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH : 29 czerwca 2012. Biuletyn AGH 2012, nr 56-57, s. 2, [foto]
  • Profesor Józef Antoni Dubiński Doktorem Honoris Causa AGH – 29 czerwca 2012. Vivat Akademia 2012, nr 9, s. 14. [foto]
  • [Protokół z Posiedzenia Senatu AGH... z dnia 30.05.2012], s. 1, 20–21, 103

Inne


stan na dzień 25.01.2023

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Józef_Antoni_Dubiński&oldid=75192”