Andrzej Stefan Oberc
| Andrzej Stefan Oberc | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||
| Nazwisko | Oberc | ||||||||
| Imię / imiona | Andrzej Stefan | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Dr hab., prof. PK | ||||||||
| Data urodzenia | 7 października 1920 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Jasło | ||||||||
| Data śmierci | 24 sierpnia 1981 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Wisła | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geologia, petrografia, geologia surowców skalnych, geologia inżynierska | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor AGH (1955-1959) | ||||||||
| Wydział | Wydział Geodezji Górniczej
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej | ||||||||
| |||||||||
Dr hab., prof. PK Andrzej Stefan Oberc (1920-1981) biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: geologia, petrografia, geologia surowców skalnych, geologia inżynierska
Nota biograficzna
Urodził się 7 października 1920 roku w Jaśle. Zmarł 24 sierpnia 1981 roku w Wiśle.
W 1937 roku ukończył Państwowe Gimnazjum w Jaśle.
W 1937 roku rozpoczął studia geologiczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiował geologię pod kierunkiem prof. Wojciecha Rogali i wybitnego polskiego petrografa prof. J. Tokarskiego. Studia ukończył w czerwcu 1941 roku egzaminem dyplomowym.
W latach 1942–1944 pracował jako geolog kolejno w firmach Beskiden Erdóll Gewinnungs Geselschaft i Karpathen Óll.
W 1944 został aresztowany, przebywał w obozach pracy w Grybowie i w Stróżach. Po ucieczce pod koniec tego roku, ukrywał się aż do zakończenia wojny.
W kwietniu 1945 roku przyjechał do Krakowa i znalazł zatrudnienie u prof. J. Tokarskiego jako młodszy asystent Zakładu Gleboznawstwa. Następnie w maju wyjechał z grupą profesora S. Kulczyńskiego do Wrocławia biorąc udział w zabezpieczeniu po działaniach wojennych mienia Uniwersytetu Wrocławskiego.
We wrześniu 1945 roku powrócił do Krakowa, gdzie na Uniwersytecie Jagiellońskim nostryfikował dyplom geologa i na podstawie pracy „Geologia Przedgórza Karpat” w listopadzie uzyskał stopień magistra geologii i paleontologii. Od listopada 1946 roku pracował w charakterze starszego asystenta na Uniwersytecie Jagiellońskim i przez jeden rok był stypendystą Ministerstwa Oświaty. W czerwcu 1947 roku na podstawie pracy „Stratygrafia warstw krośnieńskich na podstawie ciężkich minerałów”.
W sierpniu 1947 roku rozpoczął pracę adiunkta w Zakładzie Petrografii Wydziału Geologiczno-Mierniczego Akademii Górniczej. W AGH pracował do 1 grudnia 1961 roku. W tym czasie pod kierunkiem prof. J. Tokarskiego prze szedł wszystkie stadia rozwoju pracownika nauki podejmując zróżnicowaną tematycznie działalność naukową, związaną głównie z petrografią i mineralogią.
W uznaniu dorobku naukowego w kwietniu 1954 roku mianowany został przez Centralną Komisję Kwalifikacyjną samodzielnym pracownikiem nauki, a w maju nadano mu tytuł docenta. W roku akademickim 1954/55 został mianowany docentem etatowym w Katedrze Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.
W latach 1955-1959 był prorektorem AGH d/s Nauczania. Po zakończeniu kadencji prorektora pełnił jeszcze nadal te same funkcje jako pełnomocnik Rektora d/s młodzieży.
W swojej wzorowo prowadzonej działalności dydaktycznej utrzymywał żywy kontakt ze studentami oraz starał się nie zaniedbywać pracy naukowej.
W latach 1953/4 w czasie 5 tygodniowego pobytu w Chinach zebrał materiały dotyczące lessów z prowincji Szen-Si i Szan-Si, kontynuując tematykę podejmowaną uprzednio przez prof. J. Tokarskiego, znawcę tych skał osadowych.
Z dniem 1 grudnia 1961 roku rozpoczął pracę na samodzielne stanowisko w Politechnice Krakowskiej.
W 1975 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego.
Jednym z ważnych jego zagadnień badawczych było gruntoznawstwo i gleboznawstwo.
Opracowywał liczne mapy gruntowe. Zajmował się także geologią inżynierską, mineralogią oraz geologią złożową. Terytorialnie zajmował się głównie obszarem Karpat oraz okolicami Krakowa. Równocześnie krąg swoich zainteresowań poszerzył wykonując dla potrzeb konserwacji zabytków badania mineralogiczno-petrograficzne zapraw murarskich, tworzyw architektonicznych oraz dzieł sztuki.
Uczestniczył w wielu konferencjach krajowych i zagranicznych.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1967). W 1955 otrzymał Medal 10-lecia Polski Ludowej[3]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4].
Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego, Związku Nauczycielstwa Polskiego, Komisji Nauk Mineralogicznych PAN, Komisji Nauk Geologicznych PAN, Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego, Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego.
Aktywnie współpracował z wieloma instytucjami i organizacjami naukowymi, m.in. z Instytutem Naftowym, Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Złota Odznaka ZNP
Źródła do biogramu
Książki
- Andrzej Oberc. W: Manecki A.: Ludzie nauk o Ziemi i Kosmosie : z wydarzeniami lat minionych tle. Kraków 2023, s. 142-143
- [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1947/48]. Kraków 1947, s. 41, 43
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 253, [foto]
Artykuły
- Parachoniak W.: Andrzej Oberc 1920-1961. Roczniki Polskiego Towarzystwa Geologicznego 1984, z. 3/4, s. 451-456, [foto]
Inne
- Andrzej Oberc – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany] 23.09.2023]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Oberc