Józef Wojnar: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 8: Linia 8:
|death_date=1 marca 1990
|death_date=1 marca 1990
|death_place=Kraków
|death_place=Kraków
|fields=organizacja przemysłu naftowego
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, organizacja przemysłu naftowego
|faculty=Wydział Wiertniczo-Naftowy
|faculty=Wydział Wiertniczo-Naftowy
|awards=Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
|awards=Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi
Linia 20: Linia 20:
W 1928 roku ukończył studia w Oddziale Naftowym Politechniki Lwowskiej. W 1954 roku uzyskał tytuł profesora.
W 1928 roku ukończył studia w Oddziale Naftowym Politechniki Lwowskiej. W 1954 roku uzyskał tytuł profesora.


Po wojnie zajął się organizacją przemysłu naftowego. W latach 1947-1948 pełnił funkcję dyrektora technicznego Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych. Był założycielem, a w latach 1948 - 1969 dyrektorem Instytutu Naftowego w Krakowie.  
Po wojnie zajął się organizacją przemysłu naftowego. W latach 1947-1948 pełnił funkcję dyrektora technicznego Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych. Był założycielem, a w latach 1948-1969 dyrektorem Instytutu Naftowego w Krakowie.  


W roku akademickim 1948 - 1949 rozpoczął wykłady z urządzeń elektrycznych w przemyśle naftowym na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej. Od 1967 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Organizacji w Wiertnictwie i Kopalnictwie Naftowym na [[Wydział Wiertniczo-Naftowy|Wydziale Wiertniczo-Naftowym]]. W 1970 roku zrezygnował z pracy w Instytucie Naftowym i przeszedł na pełny etat profesora AGH (do czasu przejścia na emeryturę w 1972 roku).
W roku akademickim 1948-1949 rozpoczął wykłady z urządzeń elektrycznych w przemyśle naftowym na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]] Akademii Górniczej. Od 1967 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Organizacji w Wiertnictwie i Kopalnictwie Naftowym na [[Wydział Wiertniczo-Naftowy|Wydziale Wiertniczo-Naftowym]]. W 1970 roku zrezygnował z pracy w Instytucie Naftowym i przeszedł na pełny etat profesora AGH (do czasu przejścia na emeryturę w 1972 roku).
   
   
Autor skryptów i ponad 100 prac naukowych.  
Autor skryptów i ponad 100 prac naukowych.  


Był współtwórcą i w latach 1945 - 1969 redaktorem naczelnym miesięcznika „Nafta” organizatorem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego i wiceprezesem w latach 1946 - 1948 członkiem  Naczelnej Organizacji Technicznej, Komitetu Górnictwa PAN, Centralnego Urzędu Geologii i innych organizacji i rad naukowych.  
Był współtwórcą i w latach 1945-1969 redaktorem naczelnym miesięcznika „Nafta” organizatorem i wiceprezesem w latach 1946-1948 Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego. Był członkiem  Naczelnej Organizacji Technicznej, Komitetu Górnictwa PAN, Centralnego Urzędu Geologii i innych organizacji i rad naukowych.  


== Odznaczenia i nagrody ==
== Odznaczenia i nagrody ==

Wersja z 13:04, 8 sty 2016

Józef Wojnar
Jozef Wojnar.jpg
Nazwisko Wojnar
Imię / imiona Józef
Tytuły / stanowiska Prof. mgr inż.
Data urodzenia 28 czerwca 1902
Miejsce urodzenia Krościenko Niżne
Data śmierci 1 marca 1990
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, organizacja przemysłu naftowego
Wydział Wydział Wiertniczo-Naftowy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi

Prof. mgr inż. Józef Wojnar (1902–1990)

Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska, organizacja przemysłu naftowego

Urodził się 28 czerwca 1902 roku w Krościenku Niżnym (powiat Krosno). Zmarł 1 marca 1990 roku w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim.

W 1928 roku ukończył studia w Oddziale Naftowym Politechniki Lwowskiej. W 1954 roku uzyskał tytuł profesora.

Po wojnie zajął się organizacją przemysłu naftowego. W latach 1947-1948 pełnił funkcję dyrektora technicznego Centralnego Zarządu Przemysłu Paliw Płynnych. Był założycielem, a w latach 1948-1969 dyrektorem Instytutu Naftowego w Krakowie.

W roku akademickim 1948-1949 rozpoczął wykłady z urządzeń elektrycznych w przemyśle naftowym na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej. Od 1967 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonomiki i Organizacji w Wiertnictwie i Kopalnictwie Naftowym na Wydziale Wiertniczo-Naftowym. W 1970 roku zrezygnował z pracy w Instytucie Naftowym i przeszedł na pełny etat profesora AGH (do czasu przejścia na emeryturę w 1972 roku).

Autor skryptów i ponad 100 prac naukowych.

Był współtwórcą i w latach 1945-1969 redaktorem naczelnym miesięcznika „Nafta” organizatorem i wiceprezesem w latach 1946-1948 Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego. Był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, Komitetu Górnictwa PAN, Centralnego Urzędu Geologii i innych organizacji i rad naukowych.

Odznaczenia i nagrody

Order Sztandaru Pracy II klasy, Medal X-lecia PRL, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Generalny Dyrektor Górniczy II-stopnia, inne.

Źródło:

  • Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1356. Seria Wiertnictwo Nafta Gaz. — 1990, z. 7. s. 169–170.
  • Przegląd Górniczy 1996 nr 9. s. 29.
  • Akademia Górnicza w Krakowie. Skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1948/1948. Kraków 1948 s. 24.
  • Wielka księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004 s. 399.