Franciszek Jopek: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 52: Linia 52:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 8 października 1901 roku w Budziwóju k. Rzeszowa, zmarł 16 lutego 1970 roku  w Katowicach.  
Urodził się 8 października 1901 roku w Budziwoju k. Rzeszowa, zmarł 16 lutego 1970 roku  w Katowicach.  


W 1925 roku ukończył AG w Krakowie. W latach 1922–1926 był asystentem na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]], w Katedrze Górnictwa. Później pracował w kopalni w Mikołowie, w Janowie.  
Absolwent Gimnazjum Klasycznego w Rzeszowie. W 1925 roku ukończył AG w Krakowie. W latach 1922–1926 był asystentem na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]], w Katedrze Górnictwa I, kierowanej prze prof. H. Czeczotta. Później pracował w kopalni "Barbara" w Mikołowie i Giesche" w Janowie.  


W 1945 roku podjął pracę w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako dyrektor działu górniczego i zastępca dyr. technicznego. Równocześnie prowadził wykłady z organizacji podsadzki na AGH.
W 1945 roku podjął pracę w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako dyrektor działu górniczego i zastępca dyr. technicznego. Równocześnie w latach 1946-1947 prowadził wykłady z organizacji podsadzki na AGH. W latach 1950 - 1952 naczelny dyrektor Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Od lutego 1952 do lutego 1953 był pełnomocnikiem ministra w Dolnośląskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego a następnie do 1968 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Górnictwa.


Od 1925 roku zamieszczał artykuły w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” na tematy techniczne m.in. o urabianiu węgla z wyrębem i o rozwoju techniki ratowniczej w górnictwie. Zajmował się sprawami właściwego podsadzania wyrobisk i opracował na ten temat dwa podręczniki wydane w latach 1950–1951. Jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na potrzebę wyeksploatowania węgla, pozostawionego w filarach ochronnych i granicznych.
Od 1925 roku zamieszczał artykuły w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” na tematy techniczne m.in. o urabianiu węgla z wyrębem i o rozwoju techniki ratowniczej w górnictwie. Zajmował się sprawami właściwego podsadzania wyrobisk i opracował na ten temat dwa podręczniki wydane w latach 1950–1951. Jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na potrzebę wyeksploatowania węgla, pozostawionego w filarach ochronnych i granicznych.
Linia 64: Linia 64:
==== Książki ====
==== Książki ====
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red.  B. Orłowskiego. Katowice 1986,  s. 92, [foto]
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red.  B. Orłowskiego. Katowice 1986,  s. 92, [foto]
* Śląski słownik biograficzny. Pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego. Katowice 1979 s. 95-96


{{DEFAULTSORT:Jopek, Franciszek }}
{{DEFAULTSORT:Jopek, Franciszek }}
[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]

Wersja z 10:26, 28 kwi 2017

Franciszek Jopek
Franciszek Jopek.jpg
Nazwisko Jopek
Imię / imiona Franciszek
Tytuły / stanowiska Inż.
Data urodzenia 8 października 1901
Miejsce urodzenia Budziwój
Data śmierci 16 lutego 1970
Miejsce śmierci Katowice
Dyscyplina/specjalności inżynieria górnicza
Pełnione funkcje Asystent w Katedrze Górnictwa (1922-1926)
Wydział Wydział Górniczy



Inż. Franciszek Jopek (1901–1970)

Dyscyplina/specjalności: inżynieria górnicza

Nota biograficzna

Urodził się 8 października 1901 roku w Budziwoju k. Rzeszowa, zmarł 16 lutego 1970 roku w Katowicach.

Absolwent Gimnazjum Klasycznego w Rzeszowie. W 1925 roku ukończył AG w Krakowie. W latach 1922–1926 był asystentem na Wydziale Górniczym, w Katedrze Górnictwa I, kierowanej prze prof. H. Czeczotta. Później pracował w kopalni "Barbara" w Mikołowie i Giesche" w Janowie.

W 1945 roku podjął pracę w Centralnym Zarządzie Przemysłu Węglowego w Katowicach jako dyrektor działu górniczego i zastępca dyr. technicznego. Równocześnie w latach 1946-1947 prowadził wykłady z organizacji podsadzki na AGH. W latach 1950 - 1952 naczelny dyrektor Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Od lutego 1952 do lutego 1953 był pełnomocnikiem ministra w Dolnośląskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego a następnie do 1968 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Górnictwa.

Od 1925 roku zamieszczał artykuły w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym” na tematy techniczne m.in. o urabianiu węgla z wyrębem i o rozwoju techniki ratowniczej w górnictwie. Zajmował się sprawami właściwego podsadzania wyrobisk i opracował na ten temat dwa podręczniki wydane w latach 1950–1951. Jako jeden z pierwszych zwrócił uwagę na potrzebę wyeksploatowania węgla, pozostawionego w filarach ochronnych i granicznych.

Bibliografia

Książki

  • Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 92, [foto]
  • Śląski słownik biograficzny. Pod red. J. Kantyki i W. Zielińskiego. Katowice 1979 s. 95-96