Stanisław Skoczylas: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Skoczylas
Nazwisko	Skoczylas
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	1 marca 1875
Miejsce urodzenia	Wieliczka
Data śmierci	8 stycznia 1968
Miejsce śmierci	Londyn
Dyscyplina/specjalności	maszyny górnicze
Pełnione funkcje	Rektor AG (1928–1930)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Order Polonia Restituta

Wersja z 09:38, 4 lut 2016

Prof. zw. inż. Stanisław Skoczylas (1875–1968)

Specjalność: maszyny górnicze

Nota biograficzna

Urodził się 1 marca 1875 r. w Wieliczce, zmarł 8 stycznia 1968 r. w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Studiował górnictwo i hutnictwo w Leoben w Austrii. Po 1918 r. objął Dyrekcję Salin w Krakowie, a następnie został mianowany dyrektorem Państwowych Zakładów Salinarnych w Małopolsce. Od 1923 r. związany z AG, jako prof. zwyczajny objął kierownictwo Katedry Maszyn Górniczych. Dziekan Wydziału Górniczego (1924–1926), prodziekan Wydziału Górniczego (1926-1927), prorektor AG (1927/28 oraz 1930/31), dwie kadencje Rektor Akademii (1928–1930).

Od 1931–1935 r. pełnił funkcję Senatora R.P., a w latach 1933–1935 r. pełnił równocześnie funkcję wiceprezydentem Krakowa i profesora AG.

W czasie wojny znalazł się w Anglii, gdzie od 1941 roku zajął się szkoleniem polskich studentów w Polish University College of London. Był jednym z organizatorów Polskiego Komitetu Rady Akademickiej Studiów Technicznych - RAST w 1942 roku. W ramach Rady włączył się w tok nauczania studentów AG przebywających w wojsku a kierowanych na studia głównie w Birmingham. Nie powrócił do kraju.

Przeszedł na emeryturę w wieku 91 lat (1966 r.).

Odznaczenia i nagrody

Order Polonia Restituta III klasy

Bibliografia

BIP 1995 nr 19–20. s. 24–25
Z Dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. s. 626
BIP 1994 nr 5. s. 6, 11
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2004. S. 324
Wychowankowie Akademii Górniczej w Krakowie na obczyźnie. Oprac. Władysław H. Folkierski, Jan Leja, Czesław B. Twardowski. Londyn: Stowarzyszenie Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, 2001, s. 5, 33, 45, 46-47, 61-62, portr.

@@ Linia 85: / Linia 85: @@
 Urodził się 1 marca 1875 r. w Wieliczce, zmarł 8 stycznia 1968 r. w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
-Studiował górnictwo i hutnictwo w Leoben w Austrii. Po 1918 r. objął Dyrekcję Salin w Krakowie, a następnie został mianowany dyrektorem Państwowych Zakładów Salinarnych w Małopolsce. Od 1923 r. związany z AG, jako prof. zwycz. objął kierownictwo Katedry Maszyn Górniczych. Dziekan [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] (1924–1926), prodziekan Wydziału Górniczego (1926-1927), prorektor AG (1927/28 oraz 1930/31), dwie kadencje Rektor Akademii (1928–1930).
+Studiował górnictwo i hutnictwo w Leoben w Austrii. Po 1918 r. objął Dyrekcję Salin w Krakowie, a następnie został mianowany dyrektorem Państwowych Zakładów Salinarnych w Małopolsce. Od 1923 r. związany z AG, jako prof. zwyczajny objął kierownictwo Katedry Maszyn Górniczych. Dziekan [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] (1924–1926), prodziekan Wydziału Górniczego (1926-1927), prorektor AG (1927/28 oraz 1930/31), dwie kadencje Rektor Akademii (1928–1930).
 Od 1931–1935 r. pełnił funkcję Senatora R.P., a w latach 1933–1935 r. pełnił równocześnie funkcję wiceprezydentem Krakowa i profesora AG.
-W czasie wojny znalazł się w Angli, gdzie od 1941 r. zajął się szkoleniem polskich studentów w Polish University College w Londynie. Tam też od 1942 r., w ramach Rady Akademickiej Studentów Technicznych - RAST, włączył się w tok nauczania studentów AG przebywających w wojsku a kierowanych na studia głównie w Birmingham.
+W czasie wojny znalazł się w Anglii, gdzie od 1941 roku zajął się szkoleniem polskich studentów w Polish University College of London. Był jednym z organizatorów Polskiego Komitetu Rady Akademickiej Studiów Technicznych - RAST w 1942 roku. W ramach Rady włączył się w tok nauczania studentów AG przebywających w wojsku a kierowanych na studia głównie w Birmingham. Nie powrócił do kraju.
 Przeszedł na emeryturę w wieku 91 lat (1966 r.).