Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 38 wersji utworzonych przez 6 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Infobox scientist
{{Infobox scientist
| name = Eugeniusz Matula
|family-name=Matula
| family-name = Matula
|given-name=Eugeniusz
| given-name = Eugeniusz
|honorific-prefix=Doc. dr inż.
| additional-name =
|birth_date=25 października 1905
| honorific-prefix = Doc. dr inż.
|birth_place=Kołomyja
| honorific-suffix =
|death_date=22 marca 1988
| native_name =
|image=
| native_name_lang =
|fields=elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka
| image =
|faculty=Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
| image_size =
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej
| alt =
|name=Eugeniusz Matula
| caption =
| birth_date = 1906
| birth_place =  
| death_date = 1988
| death_place =
| resting_place =
| resting_place_coordinates =
| other_names =
| residence =
| citizenship =
| nationality =  
| fields = elektrotermia, elektroenergetyka
| function =
| workplaces =
| alma_mater =
| thesis_title =
| thesis_url =
| thesis_year =
| doctoral_advisor =
| academic_advisors =
| doctoral_students =
| notable_students =
| known_for =
| author_abbrev_bot =
| author_abbrev_zoo =
| influences =
| influenced =  
| awards = Krzyż Kawalerski OOP, nagrody resortowe
| signature =
| signature_alt =
| website =
| footnotes =
| spouse =
| children =  
}}
}}
Doc. dr inż. '''Eugeniusz Matula''' (1906–1988)
Doc. dr inż. '''Eugeniusz Matula''' (1905–1988)


Specjalność: elektrotermia, elektroenergetyka
Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka


Był absolwentem Politechniki Lwowskiej i jej asystentem w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1945 r. przybył do Katowic i pracował w hutach, m.in. „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach.
== Nota biograficzna ==
Urodził się 25 października 1905 roku w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 roku.


Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1946 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach. W 1972 r. otrzymał tytuł doktora nauk technicznych, a rok później nominację na docenta. W 1976 r. przeszedł na emeryturę.
Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.  


Był zastępcą prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–58), zastępcą przewodniczącego (1978–82) i przewodniczącym (1982–83) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Był redaktorem działowym w „Gospodarce Paliwami i Energią”, czynnie uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
W 1972 roku otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.


Źródło:
W 1945 roku przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 roku został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.
* Wiadomości Hutnicze 1988 nr 9. s. 237


Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na [[Wydział  Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
W 1964 roku przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH.  Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], [[Medal 40-lecia Polski Ludowej]], odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 225
==== Artykuły ====
* Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne. ''Wiadomości Hutnicze'' 1988, nr 9, s. 237
==== Inne ====
* Akta osobowe (AGH) - Matula Eugeniusz


{{DEFAULTSORT:Matula, Eugeniusz }}
{{DEFAULTSORT:Matula, Eugeniusz }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 11:25, 15 maj 2024

Eugeniusz Matula
Nazwisko Matula
Imię / imiona Eugeniusz
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 25 października 1905
Miejsce urodzenia Kołomyja
Data śmierci 22 marca 1988
Dyscyplina/specjalności elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka
Wydział Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1905–1988)

Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka

Nota biograficzna

Urodził się 25 października 1905 roku w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 roku.

Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.

W 1972 roku otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.

W 1945 roku przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 roku został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.

Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W 1964 roku przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.

Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT

Źródła do biogramu

Książki

  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 225

Artykuły

  • Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne. Wiadomości Hutnicze 1988, nr 9, s. 237

Inne

  • Akta osobowe (AGH) - Matula Eugeniusz
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Eugeniusz_Matula&oldid=84129”