Roman Stefan Andrzejewski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
mNie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
Linia 7: Linia 7:
|birth_place=Berlin
|birth_place=Berlin
|death_date=1 czerwca 1998
|death_date=1 czerwca 1998
|fields=ochrona czystosci powietrza, przemysłowa gospodarka cieplna
|fields=ochrona czystości powietrza, przemysłowa gospodarka cieplna
|faculty=Wydział Metalurgiczny
|faculty=Wydział Metalurgiczny
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Aktualna wersja na dzień 09:03, 9 maj 2024

Roman Stefan Andrzejewski
Roman Andrzejewski.jpg
Nazwisko Andrzejewski
Imię / imiona Roman Stefan
Tytuły / stanowiska Dr hab. inż., prof. AGH
Data urodzenia 3 sierpnia 1916
Miejsce urodzenia Berlin
Data śmierci 1 czerwca 1998
Dyscyplina/specjalności ochrona czystości powietrza, przemysłowa gospodarka cieplna
Wydział Wydział Metalurgiczny


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Dr hab. inż., prof. AGH Roman Stefan Andrzejewski (1916–1998)

Dyscyplina/specjalności: ochrona czystości powietrza, przemysłowa gospodarka cieplna

Nota biograficzna

Urodził się 3 sierpnia 1916 roku w Berlinie. Zmarł 1 czerwca 1998 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W latach 1937-1939 był asystentem w Uniwersytecie Jagiellońskim.

W latach 1945-1946 był referentem energetycznym w Centralnym Zarządzie Przemysłu Hutniczego w Katowicach.

W latach 1946-1953 był głównym konstruktorem prokurentem Towarzystwa Budowy Pieców i Urządzeń Hutniczych "IGNIS" w Krakowie.

W 1946 roku ukończył Wydział Hutniczy Akademii Górniczej.

W latach 1951-1954 był kierownikiem Pracowni Techniki Cieplnej Biura Projektowego Przemysłu Mineralnego w Krakowie.

W 1946 roku rozpoczął pracę asystenta w Zakładzie Technologii Ciepła i Paliwa Wydziału Hutniczego AGH.

W latach 1952-1963 był kierownikiem Zakładu i Katedry Gospodarki Cieplnej Wydziału Metalurgicznego.

W 1957 roku na podstawie pracy "Wpływ przeciwciśnienia w piecu płomiennym na pracę palnika wysokoprężnego", której promotorem był profesor Adam Ludkiewicz, uzyskał stopień doktora.

W 1961 roku na podstawie rozprawy "Aktywowanie koksów gazami i jego rola w procesie spalania i zgazowania. Cz.1: Aktywowanie koksów dwutlenkiem węgla, tlenkiem węgla i azotem. Cz.2: Aktywowanie koksów gazami i jego rola w procesie spalania i zgazowania" uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W 1971 roku został profesorem AGH.

W latach 1962-1975 był kierownikiem Zespołu Fizyczno-Chemicznych Zanieczyszczeń Powietrza Zakładu Badań Naukowych ds. Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego PAN w Zabrzu.

Od 1975 roku był członkiem Rady Naukowej i kierownikiem Stacji Badawczej Instytutu Podstaw Inżynierii Środowiska PAN w Zabrzu.

Autor około 50 publikacji dotyczących pieców hutniczych, filtracji zanieczyszczonych gazów i wpływu zanieczyszczeń powietrza na materiały.

Był rzeczoznawcą SITPH i SIMP.

Był członkiem Rady Naukowej Instytutu Przemysłu Wiążących Materiałów Budowlanych oraz od 1982 roku członkiem Zespołu Doradców Sejmowych.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 109
  • Kto jest kim w Polsce 1984 : informator biograficzny. Red. L. Becela. Warszawa 1984, s. 21
  • Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Becela. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 31
  • [Skład Osobowy AGH … 1946/47]. Kraków 1946, s. 66, 81
  • [Skład Osobowy AGH … 1954/55]. Kraków 1955, s. 44, 111, 116-120, 131, 134, 142-149, 158, 160-163, 260
  • Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 163, 173, 179, 209, 227, 362, 629, 631, 655 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)

Inne