Zdzisław Wittek: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
(Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Wittek | |family-name=Wittek | ||
|given-name=Zdzisław | |given-name=Zdzisław | ||
|honorific-prefix=Doc. dr inż. | |honorific-prefix=Doc. dr inż. | ||
|birth_date=3 lutego 1917 | |birth_date=3 lutego 1917 | ||
Linia 8: | Linia 7: | ||
|death_date=3 grudnia 1983 | |death_date=3 grudnia 1983 | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|image= | |||
|fields=metalurgia, odlewnictwo żeliwa | |fields=metalurgia, odlewnictwo żeliwa | ||
|function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1972-1974) | |function=Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1972-1974) | ||
Linia 19: | Linia 19: | ||
|Rok_do=1974 | |Rok_do=1974 | ||
}} | }} | ||
Doc. dr inż. '''Zdzisław Wittek''' ( | Doc. dr inż. '''Zdzisław Wittek''' (1917-1983) | ||
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo żeliwa | Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo żeliwa | ||
Linia 33: | Linia 33: | ||
W 1970 roku został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Odlewnictwa Żeliwa, gdzie pracował do chwili odejścia na emeryturę w 1980 roku. | W 1970 roku został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Odlewnictwa Żeliwa, gdzie pracował do chwili odejścia na emeryturę w 1980 roku. | ||
Był jednym ze współorganizatorów [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]] | Był jednym ze współorganizatorów [[Wydział Odlewnictwa|Wydziału Odlewnictwa]]. Brał czynny udział w powstaniu Odlewni Doświadczalnej, której był kierownikiem w latach 1956-1959. W latach 1972-1974 pełnił funkcję prodziekana wydziału, a w latach 1975-1978 - zastępcy kierownika Zespołu Odlewniczo-Metalurgicznego ITiMO AGH. W latach 1977-1980 był kierownikiem Studium Podyplomowego o tematyce: Nowoczesne technologie w odlewnictwie staliwa i żeliwa. | ||
Uczestniczył w pracach nad zagadnieniami nowych technologii, wdrażania żeliwa wysokojakościowego, doboru żeliwa na odlewy aparatury chemicznej, procesów wytapiania żeliwa oraz nowych metod kontroli ciekłego żeliwa i odlewów żeliwnych. | Uczestniczył w pracach nad zagadnieniami nowych technologii, wdrażania żeliwa wysokojakościowego, doboru żeliwa na odlewy aparatury chemicznej, procesów wytapiania żeliwa oraz nowych metod kontroli ciekłego żeliwa i odlewów żeliwnych. | ||
Linia 39: | Linia 39: | ||
Autor i współautor 11 książek i skryptów, a także ponad 20 publikacji zamieszczonych w czasopismach technicznych oraz ponad 30 niepublikowanych prac naukowo-badawczych. | Autor i współautor 11 książek i skryptów, a także ponad 20 publikacji zamieszczonych w czasopismach technicznych oraz ponad 30 niepublikowanych prac naukowo-badawczych. | ||
Członek STOP (Stowarzyszenie Techniczne Odlewników Polskich) 1951-1983, | Członek STOP (Stowarzyszenie Techniczne Odlewników Polskich) 1951-1983, przewodniczący Koła STOP przy Wydziale Odlewnictwa AGH. | ||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== |
Aktualna wersja na dzień 07:35, 21 sie 2023
Zdzisław Wittek | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Wittek | ||||||||
Imię / imiona | Zdzisław | ||||||||
Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. | ||||||||
Data urodzenia | 3 lutego 1917 | ||||||||
Miejsce urodzenia | Kraków | ||||||||
Data śmierci | 3 grudnia 1983 | ||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
Dyscyplina/specjalności | metalurgia, odlewnictwo żeliwa | ||||||||
Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Odlewnictwa AGH (1972-1974) | ||||||||
Wydział | Wydział Odlewnictwa
| ||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski | ||||||||
|
Doc. dr inż. Zdzisław Wittek (1917-1983)
Dyscyplina/specjalności: metalurgia, odlewnictwo żeliwa
Nota biograficzna
Urodził się 3 lutego 1917 roku w Krakowie. Zmarł 3 grudnia 1983 roku w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie, który ukończył 9 marca 1948 roku. 1 września 1947 roku podjął pracę w charakterze asystenta wolontariusza w Katedrze Odlewnictwa.
W 1948 roku został starszym asystentem, a w 1953 roku adiunktem Zakładu Odlewnictwa Żeliwa w Katedrze Odlewnictwa AGH. Na podstawie rozprawy "Badania nad wpływem napięcia powierzchniowego ciekłego żeliwa na jego lejność" 29 marca 1963 roku uzyskał stopień dr. nauk technicznych. W 1970 roku został powołany na stanowisko docenta w Katedrze Odlewnictwa Żeliwa, gdzie pracował do chwili odejścia na emeryturę w 1980 roku.
Był jednym ze współorganizatorów Wydziału Odlewnictwa. Brał czynny udział w powstaniu Odlewni Doświadczalnej, której był kierownikiem w latach 1956-1959. W latach 1972-1974 pełnił funkcję prodziekana wydziału, a w latach 1975-1978 - zastępcy kierownika Zespołu Odlewniczo-Metalurgicznego ITiMO AGH. W latach 1977-1980 był kierownikiem Studium Podyplomowego o tematyce: Nowoczesne technologie w odlewnictwie staliwa i żeliwa.
Uczestniczył w pracach nad zagadnieniami nowych technologii, wdrażania żeliwa wysokojakościowego, doboru żeliwa na odlewy aparatury chemicznej, procesów wytapiania żeliwa oraz nowych metod kontroli ciekłego żeliwa i odlewów żeliwnych.
Autor i współautor 11 książek i skryptów, a także ponad 20 publikacji zamieszczonych w czasopismach technicznych oraz ponad 30 niepublikowanych prac naukowo-badawczych.
Członek STOP (Stowarzyszenie Techniczne Odlewników Polskich) 1951-1983, przewodniczący Koła STOP przy Wydziale Odlewnictwa AGH.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złota Odznaka ZNP, Złota Honorowa Odznaka STOP, odznaki honorowe towarzystw naukowych
Źródła do biogramu
Książki
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 201
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 1. Red. nacz. Tadeusz Skarzyński Warszawa 1989, s. 163-164
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 396
Artykuły
- Podrzucki C.: Doc. dr inż. Zdzisław Wittek. Przegląd Odlewniczy 1984, nr 4, s. 152