Wiesław Stanisław Blaschke: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 7: Linia 7:
|birth_place=Kraków
|birth_place=Kraków
|death_date=23 lutego 2021
|death_date=23 lutego 2021
|death_place=Kraków
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna
|faculty=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
|faculty=Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
Linia 17: Linia 18:
== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 10 czerwca 1941 roku w Krakowie. Zmarł 23 lutego 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Urodził się 10 czerwca 1941 roku w Krakowie. Zmarł 23 lutego 2021 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.


Był wykładowcą i nauczycielem akademickim związanym z AGH, Polską Akademią Nauk i Politechniką Śląską w Gliwicach.  
Był wykładowcą i nauczycielem akademickim związanym z AGH, Polską Akademią Nauk i Politechniką Śląską w Gliwicach.  
Linia 29: Linia 30:
W latach 1974-1976 był zastępcą dyrektora Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych Wydziału Górniczego.  
W latach 1974-1976 był zastępcą dyrektora Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych Wydziału Górniczego.  


W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda prognozowania ekonomicznych efektów grawitacyjnego wzbogacania węglakoksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki surowców mineralnych. W tym też roku kończy Studium  Doskonalenia Kadr Kierowniczych Akademii Ekonomicznej w Krakowie o specjalności ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.  
W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda prognozowania ekonomicznych efektów grawitacyjnego wzbogacania węgla koksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki surowców mineralnych. W tym też roku ukończył Studium  Doskonalenia Kadr Kierowniczych Akademii Ekonomicznej w Krakowie o specjalności ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.  


W AGH pracował do 1987 roku.  
Do 1987 roku był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]].


Przed odejściem z pracy w AGH był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych [[Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy|Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego]].  
W AGH pracował do 1987 roku.


W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.  
W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.  


Odbył krótkoterminowe staże zagraniczne i wizyty naukowe w: Australii, Bułgarii, Chinach, Czechach, Finlandii, Francji, Jugosławii, Niemczech, Peru, Rosji, RPA, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, USA, Węgrzech, Wietnamie, Wielkiej Brytanii.  
Odbył krótkoterminowe staże zagraniczne i wizyty naukowe w: Australii, Bułgarii, Chinach, Czechach, Finlandii, Francji, Jugosławii, Niemczech, Peru, Rosji, RPA, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, USA, Węgrzech, Wietnamie, Wielkiej Brytanii.  


W latach 1997-2003 był także doradcą prezesów Państwowej Agencji Węgla Kamiennego oraz Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa - instytucji odpowiedzialnych w owym czasie za przekształcenia sektora węglowego.  
W latach 1997-2003 był także doradcą prezesów Państwowej Agencji Węgla Kamiennego oraz Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa - instytucji odpowiedzialnych za przekształcenia sektora węglowego.  


W latach 90-tych, przez niespełna trzy lata, był też wiceprezesem katowickiego Węglozbytu.
W latach 90-tych, przez niespełna trzy lata, był też wiceprezesem katowickiego Węglozbytu.


Autor ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą). Zrecenzował około 130 projektów badawczych, 20 projektów rozwojowych, 12 projektów celowych i około 20 projektów końcowych. Recenzował prace doktorskie i habilitacyjne oraz opiniował wnioski na stanowiska i tytuł profesora. Recenzent ponad 100 artykułów naukowych zgłaszanych do specjalistycznych czasopism, a także recenzent książek i monografii.  
Autor ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą). Zrecenzował około 130 projektów badawczych, 20 projektów rozwojowych, 12 projektów celowych i około 20 projektów końcowych. Recenzował prace doktorskie i habilitacyjne oraz opiniował wnioski na stanowiska i tytuł profesora. Recenzent ponad 100 artykułów naukowych zgłaszanych do specjalistycznych czasopism, a także recenzent książek i monografii.  


Współpracował z przemysłem, na rzecz którego wykonał ponad 160 opracowań naukowo-badawczych. Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.  
Współpracował z przemysłem, na rzecz którego wykonał ponad 160 opracowań naukowo-badawczych. Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.  
Linia 53: Linia 54:
Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń. Współpracował z wieloma zagranicznymi ośrodkami naukowymi.   
Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń. Współpracował z wieloma zagranicznymi ośrodkami naukowymi.   


Był członkiem wielu Komitetów Naukowych PAN I PAU, Coal Preparation Society of America oraz Coal Preparation Society of India, kolegiów redakcyjnych wielu czasopism naukowych,  fachowych, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Naczelnej Organizacji Technicznej, Polskiego Towarzystwa Przeróbki Kopalin, Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej, Polskiego Komitetu Światowych Kongresów Górniczych, Bractwa Gwarków Związku Górnośląskiego, Lions Clubs International – LC Kraków Stare Miasto, Rady  Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN i Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego, Rad Naukowych Wydziału Geologii i Ochrony Środowiska AGH, Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej, Ministerialnych Zespołów Roboczych i Ekspertów w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Ministerstwie Przemysłu i Handlu, Ministerstwie Gospodarki, Rad Nadzorczych w Państwowej Agencji Węgla Kamiennego, Fundacji Energetyka Polska, Eco-Carbon, CZW  Węglozbyt S.A., Węglokoks S.A.  
Był członkiem wielu Komitetów Naukowych PAN i PAU, Coal Preparation Society of America oraz Coal Preparation Society of India, kolegiów redakcyjnych wielu czasopism naukowych i fachowych, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Naczelnej Organizacji Technicznej, Polskiego Towarzystwa Przeróbki Kopalin, Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej, Polskiego Komitetu Światowych Kongresów Górniczych, Bractwa Gwarków Związku Górnośląskiego, Lions Clubs International – LC Kraków Stare Miasto, Rady  Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN i Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego, Rad Naukowych Wydziału Geologii i Ochrony Środowiska AGH, Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej, Ministerialnych Zespołów Roboczych i Ekspertów w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Ministerstwie Przemysłu i Handlu, Ministerstwie Gospodarki, Rad Nadzorczych w Państwowej Agencji Węgla Kamiennego, Fundacji Energetyka Polska, Eco-Carbon, CZW  Węglozbyt S.A., Węglokoks S.A.  


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====


[[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], wielokrotnie Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Edukacji, Nagroda im. Prof. W. Budryka, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH, Honoris Gratia, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Zasłużony dla Górnictwa, Odznaka Tysiąclecia, Zasłużony  działacz Ruchu Spółdzielczego, Zasłużony dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Zasłużony dla Górnictwa, Honorowa Odznaka SITG, Honorowa Odznaka NOT, Platynowy Laur „Propublico bono” przyznawany przez Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach, Honorowa Szpada Górnicza, Honorowy Kordzik Górniczy, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia, Dyplom Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Otrzymał też odznaczenia zagraniczne: Słowacja – Zazasluhy o Slovensku Banicku Spolocnost i Za zachovanie tradicii (Minister Gospodarki Słowacji) oraz Lions  Clubs  International-USA –Melvin Jones  Fellow, Diamond Challenge Award, Medal of Merit, Special Award  MedalKnife  of Strengh, Gold medal with mention (zespołowy) przyznany przez The Belgian and International Trade Fair for Technological Innovation, Gold medal with mention  (zespołowy) przyznany przez International Warsaw Invention Show-IWIS,
[[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], wielokrotnie Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Edukacji, Nagroda im. Prof. W. Budryka, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH, Honoris Gratia, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Zasłużony dla Górnictwa, Odznaka Tysiąclecia, Zasłużony  działacz Ruchu Spółdzielczego, Zasłużony dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Zasłużony dla Górnictwa, Honorowa Odznaka SITG, Honorowa Odznaka NOT, Platynowy Laur „Pro Publico Bono” przyznawany przez Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach, Honorowa Szpada Górnicza, Honorowy Kordzik Górniczy, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia, Dyplom Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Otrzymał też odznaczenia zagraniczne: Słowacja – Zazasluhy o Slovensku Banicku Spolocnost i Za zachovanie tradicii (Minister Gospodarki Słowacji) oraz Diamond Challenge Award, Medal of Merit, Special Award  Medal Knife of Strengh, Gold medal with mention (zespołowy) przyznany przez The Belgian and International Trade Fair for Technological Innovation, Gold medal with mention  (zespołowy) przyznany przez International Warsaw Invention Show-IWIS
 
==== Bibliografia publikacji ====


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 66: Linia 65:


* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 136
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 136
* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 23-26, [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 28
* [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 28
* [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 75, 180
* [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 75, 180
Linia 72: Linia 72:
==== Artykuły ====
==== Artykuły ====


* Blaschke B.: Historia rodu Blaschke : mgr inż.Stanisław K.Blaschke. ''Czasopismo Techniczne KTT. Kwartalnik Krakowskiego Towarzystwa Technicznego'' 2015, nr 162-165 (styczeń - grudzień), s. 11-13, [foto]
* Blaschke B.: Historia rodu Blaschke : mgr inż. Stanisław K. Blaschke. ''Czasopismo Techniczne KTT. Kwartalnik Krakowskiego Towarzystwa Technicznego'' 2015, nr 162-165 (styczeń - grudzień), s. 11-13, [foto]
* Markowski J.: Wspomnienie o profesorze dr. hab. inż. Wiesławie Blaschke (1941-2021). ''Przegląd Górniczy'' 2021, nr 1-3, s. 1, [foto]
* Markowski J.: Wspomnienie o profesorze dr. hab. inż. Wiesławie Blaschke (1941-2021). ''Przegląd Górniczy'' 2021, nr 1-3, s. 1, [foto]
* Ragus E., Lindner N.: Wiesław Blaschke (1941-2021). ''Przegląd Górniczy'' 2021, nr 1-3, s. 2-5, [foto]
* Ragus E., Lindner N.: Wiesław Blaschke (1941-2021). ''Przegląd Górniczy'' 2021, nr 1-3, s. 2-5, [foto]

Aktualna wersja na dzień 13:30, 16 paź 2023

Wiesław Stanisław Blaschke
Wieslaw S. Blaschke.jpg
Nazwisko Blaschke
Imię / imiona Wiesław Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 10 czerwca 1941
Miejsce urodzenia Kraków
Data śmierci 23 lutego 2021
Miejsce śmierci Kraków
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna
Wydział Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy


Odznaczenia i nagrody Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Wiesław Stanisław Blaschke (1941-2021)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, gospodarka surowcami mineralnymi, ekonomika pozyskiwania i przetwarzania paliw, polityka paliwowo-energetyczna

Nota biograficzna

Urodził się 10 czerwca 1941 roku w Krakowie. Zmarł 23 lutego 2021 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Był wykładowcą i nauczycielem akademickim związanym z AGH, Polską Akademią Nauk i Politechniką Śląską w Gliwicach.

W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

W 1963 roku rozpoczął pracę asystenta w Katedrze i Zakładzie Przeróbki Mechanicznej Kopalin Wydziału Górniczego AGH.

W 1971 roku na podstawie pracy „Metoda wyznaczania optymalnych parametrów wzbogacania węgla energetycznego” uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

W latach 1974-1976 był zastępcą dyrektora Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych Wydziału Górniczego.

W 1983 roku na podstawie rozprawy „Metoda prognozowania ekonomicznych efektów grawitacyjnego wzbogacania węgla koksowego” uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie przeróbki surowców mineralnych. W tym też roku ukończył Studium Doskonalenia Kadr Kierowniczych Akademii Ekonomicznej w Krakowie o specjalności ekonomika i organizacja zarządzania przedsiębiorstwem.

Do 1987 roku był kierownikiem Zakładu Gospodarki Surowcami Energetycznymi Instytutu Surowców Energetycznych Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego.

W AGH pracował do 1987 roku.

W 2000 roku uzyskał tytuł profesora nauk technicznych.

Odbył krótkoterminowe staże zagraniczne i wizyty naukowe w: Australii, Bułgarii, Chinach, Czechach, Finlandii, Francji, Jugosławii, Niemczech, Peru, Rosji, RPA, Słowacji, Szwecji, Ukrainie, USA, Węgrzech, Wietnamie, Wielkiej Brytanii.

W latach 1997-2003 był także doradcą prezesów Państwowej Agencji Węgla Kamiennego oraz Państwowej Agencji Restrukturyzacji Górnictwa - instytucji odpowiedzialnych za przekształcenia sektora węglowego.

W latach 90-tych, przez niespełna trzy lata, był też wiceprezesem katowickiego Węglozbytu.

Autor ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą). Zrecenzował około 130 projektów badawczych, 20 projektów rozwojowych, 12 projektów celowych i około 20 projektów końcowych. Recenzował prace doktorskie i habilitacyjne oraz opiniował wnioski na stanowiska i tytuł profesora. Recenzent ponad 100 artykułów naukowych zgłaszanych do specjalistycznych czasopism, a także recenzent książek i monografii.

Współpracował z przemysłem, na rzecz którego wykonał ponad 160 opracowań naukowo-badawczych. Od 1989 roku uczestniczył w pracach związanych z transformacją kopalń, współkierował zespołem przygotowującym analizę stanu oraz koncepcję zmian systemowych i organizacyjnych w górnictwie węgla kamiennego. Był współautorem pierwszych założeń celów restrukturyzacyjnych, z reguły nie uczestniczył jednak w tworzeniu oficjalnych programów restrukturyzacyjnych, nie zgadzając się z ich zapisami - głównie w częściach ekonomicznych. Rozwiązania jego zespołu, dotyczące stanowienia cen węgla, zostały w 1990 roku wprowadzone w życie decyzją ministra finansów.

Jako ekspert zajmował się m.in. dostosowaniem krajowego górnictwa do funkcjonowania w Unii Europejskiej, problemami opłacalności eksportu węgla, organizacją handlu węglem, tworzeniem kombinatów górniczo-przetwórczych, zagadnieniami opłacalności wzbogacania węgla, opiniowaniem projektów nowych zakładów przeróbczych.

Ekspert w dziedzinie ekonomiki górnictwa i gospodarki surowcami mineralnymi, ważna postać okresu transformacji polskich kopalń węgla kamiennego do gospodarki wolnorynkowej, współautor wielu opracowań wykorzystanych w procesach restrukturyzacji górnictwa.

Pracował w wielu zespołach eksperckich rozwiązujących problemy cen węgla i oceniających szczegółowe plany restrukturyzacji kopalń. Współpracował z wieloma zagranicznymi ośrodkami naukowymi.

Był członkiem wielu Komitetów Naukowych PAN i PAU, Coal Preparation Society of America oraz Coal Preparation Society of India, kolegiów redakcyjnych wielu czasopism naukowych i fachowych, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Naczelnej Organizacji Technicznej, Polskiego Towarzystwa Przeróbki Kopalin, Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej, Polskiego Komitetu Światowych Kongresów Górniczych, Bractwa Gwarków Związku Górnośląskiego, Lions Clubs International – LC Kraków Stare Miasto, Rady Naukowej Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN i Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego, Rad Naukowych Wydziału Geologii i Ochrony Środowiska AGH, Wydziału Górnictwa i Geologii Politechniki Śląskiej, Ministerialnych Zespołów Roboczych i Ekspertów w Ministerstwie Ochrony Środowiska, Ministerstwie Przemysłu i Handlu, Ministerstwie Gospodarki, Rad Nadzorczych w Państwowej Agencji Węgla Kamiennego, Fundacji Energetyka Polska, Eco-Carbon, CZW Węglozbyt S.A., Węglokoks S.A.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, wielokrotnie Nagroda Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Edukacji, Nagroda im. Prof. W. Budryka, wielokrotnie Nagroda Rektora AGH, Honoris Gratia, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Zasłużony dla Górnictwa, Odznaka Tysiąclecia, Zasłużony działacz Ruchu Spółdzielczego, Zasłużony dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Zasłużony dla Górnictwa, Honorowa Odznaka SITG, Honorowa Odznaka NOT, Platynowy Laur „Pro Publico Bono” przyznawany przez Regionalną Izbę Gospodarczą w Katowicach, Honorowa Szpada Górnicza, Honorowy Kordzik Górniczy, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia, Dyplom Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Otrzymał też odznaczenia zagraniczne: Słowacja – Zazasluhy o Slovensku Banicku Spolocnost i Za zachovanie tradicii (Minister Gospodarki Słowacji) oraz Diamond Challenge Award, Medal of Merit, Special Award Medal Knife of Strengh, Gold medal with mention (zespołowy) przyznany przez The Belgian and International Trade Fair for Technological Innovation, Gold medal with mention (zespołowy) przyznany przez International Warsaw Invention Show-IWIS

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 136
  • Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. Z. 5 - 2022. Oprac. H. Sieński. Kraków 2022, s. 23-26, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 28
  • [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 75, 180
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 28-29, [foto]

Artykuły

  • Blaschke B.: Historia rodu Blaschke : mgr inż. Stanisław K. Blaschke. Czasopismo Techniczne KTT. Kwartalnik Krakowskiego Towarzystwa Technicznego 2015, nr 162-165 (styczeń - grudzień), s. 11-13, [foto]
  • Markowski J.: Wspomnienie o profesorze dr. hab. inż. Wiesławie Blaschke (1941-2021). Przegląd Górniczy 2021, nr 1-3, s. 1, [foto]
  • Ragus E., Lindner N.: Wiesław Blaschke (1941-2021). Przegląd Górniczy 2021, nr 1-3, s. 2-5, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Wiesław_Stanisław_Blaschke&oldid=81218”