Stanisław Piechota: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 28 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Stanisław
|given-name=Stanisław
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Stanisław Piechota.jpg
|birth_date=23 lutego 1940
|birth_date=23 lutego 1940
|birth_place=Ulina Mała
|birth_place=Ulina Mała
|death_date=13 grudnia 2022
|fields=górnictwo i geologia inżynierska, technika podziemnej eksploatacji złóż, budownictwo podziemne
|function=Prodziekan Wydziału Górniczego (1984-1987, 1987-1990)
|faculty=Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Rok_od=1984
|Rok_do=1987
}}{{Funkcja
|Stanowisko=Prodziekan
|Jednostka=Wydział Górniczy
|Rok_od=1987
|Rok_do=1990
}}
}}
Prof. dr hab. inż. '''Stanisław Piechota''' (1940-)  
Prof. dr hab. inż. '''Stanisław Piechota''' (1940-2022)  
'''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>'''


Dyscyplina/specjalności:nauki techniczne (górnictwo)
Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, technika podziemnej eksploatacji złóż, budownictwo podziemne


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 23 lutego 1940 roku w Ulinie Małej.  
Urodził się 23 lutego 1940 roku w Ulinie Małej. Zmarł 13 grudnia 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy ???? AGH.  
W 1964 roku rozpoczął prace ????? Wydziału Górniczego AGH.
W 1972 roku na podstawie pracy "Badania niektórych parametrów masowego urabiania i wypuszczania rudy Zn-Pb w rejonie olkuskim" napisanej w Instytucie Górnictwa Podziemnego WG uzyskał doktorat.
W 1982 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego. W 1993 roku otrzymał tytuł profesora.  


W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.


W roku akademickim 1964/64 prowadził zajęcia zlecone w Katedrze Górnictwa Ogólnego, a  w 1964 roku rozpoczął prace asystenta w Katedrze i Zakładzie Górnictwa Ogólnego [[Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] AGH.


W latach 1964-1966 był asystentem, w latach 1966-1972 starszym asystentem 1966–1972.


Przebieg pracy zawodowej na AGH: asystent-stażysta 1964, asystent 1964–1966, starszy asystent 1966–1972, adiunkt 1972–1984, docent 1984–1991, profesor nadzwyczajny 1991–1999, profesor zwyczajny od 1999; zastępca dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy 1983–1985, prodziekan Wydziału Górniczego 1984–1990, kierownik Zakładu Eksploatacji Rud 1985–1992, kierownik Pracowni Eksploatacji Złóż 1992–, zastępca kierownika Zakładu (ob. Katedry) Górnictwa Podziemnego od 1996 roku.
W 1972 roku na podstawie pracy "Badania niektórych parametrów masowego urabiania i wypuszczania rudy Zn-Pb w rejonie olkuskim" napisanej w Instytucie Górnictwa Podziemnego WG uzyskał doktorat. Następnie w latach 1972-1984 był adiunktem.
Członek: Senatu AGH 1992–1999; Komitetu Górnictwa PAN 1991–1992, Komisji ds. Obudowy Kotwiowej w Podziemnych Zakładach Górniczych (organ doradczy Prez. WUG) 1995–; Sekcji Górnictwa (T12A) KBN 2000–.
Badania: ocena parametrów wytrzymałościowych masywu skalnego; technologie górnicze stosowane w kopalniach podziemnych; współpraca obudowy kotwiowej z górotworem w warunkach obciążeń statycznych i dynamicznych.
Autor kilkudziesięciu prac oryginalnych, podręczników, skryptów i innych prac. Autor kilkudzisięciu prac projektowych, doświadczalnych, badawczych i ekspertyz. Promotor prac doktorskich.  


W 1982 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego.


W latach 1991-1999 był profesorem nadzwyczajnym. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.
W latach 1982-1985 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego i w latach 1984-1992 był kierownikiem Zakładu Eksploatacji Rud.
W latach 1984-1990 był prodziekan Wydziału Górniczego.
Od 1992 roku był kierownik Pracowni Eksploatacji Złóż.
Od 1996 roku był zastępcą kierownika Zakładu Górnictwa Podziemnego.
W latach 1972-1983 był sekretarzem Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. W latach 1992-1999 był członkiem Senatu AGH.
Autor ponad 120 prac publikacji, w tym podręczników i skryptów oraz patentów. Ponadto autor kilkudziesięciu prac projektowych, doświadczalnych, badawczych i ekspertyz.
Promotor kilku doktoratów.
Członek Komitetu Górnictwa PAN, Komitetu Górnictwa i Geologii przy Radzie Naukowej "Cuprium" we Wrocławiu, Głównej Komisji ds. Polityki Surowcowej przy ZG SITG, Komitetu Obudowy Kotwiowej w Podziemnych Zakładach Górniczych przy prezesie WUG, Zespołu Górnictwa, Geodezji i Transportu T-12 KBN, Naczelnej Organizacji Technicznej,  Sekcji T12A KBN (Komitecie Badań Naukowych), Rady Nauki przy Ministrze Edukacji, Uczelniano-Przemysłowym Zespole d/s Cynku i Ołowiu.
Ekspert Państwowej Komisji Akredytacyjnej.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Złota Odznaka "Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego", Odznaka Honorowy Zasłużony dla KGHM Polska Miedź SA,  Odznaka „Za prace społeczną i zawodową dla górnictwa ziemi krakowskiej”, stopień „Generalnego Dyrektora Górniczego I stopnia”.


==== Bibliografia publikacji ====
==== Bibliografia publikacji ====
https://badap.agh.edu.pl/autor/piechota-stanislaw-001713


== Źródła do biogramu ==
== Źródła do biogramu ==
Linia 37: Linia 72:
==== Książki ====
==== Książki ====


* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 94, 247, 248 [Skład Osobowy AGH … 1966/67]. Kraków 19????, s. ??????
* Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 139
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 273-274
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 94, 247, 248  
• Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 481, [foto]
* [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 197
 
* [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s. 35
 
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 273-274
==== Artykuły ====
* Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 481, [foto]
 
*


==== Inne ====
==== Inne ====


*
* Prof. Stanisław Piechota [online] [przeglądany 19.12.2022]. Dostępny w: https://www.agh.edu.pl/aktualnosci/detail/prof-stanislaw-piechota
* Stanisław Piechota : Nekrologi : Dziennik Polski [online] [przeglądany 20.12.2022]. Dostępny w: https://dziennikpolski24.pl/nekrologi/19-12-2022,cpo.html
* Wspomnienie ś.p. prof. Dr. hab. inż. Stanisława Piechoty- Członka Honorowego SW AGH  [online] [przeglądany 9.01.2023]. Dostępny w: https://swagh.agh.edu.pl/?p=5813


{{DEFAULTSORT:Piechota, Stanisław}}
{{DEFAULTSORT:Piechota, Stanisław}}


[[Category:Biogramy]]
[[Category:Biogramy]]
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 9.12.2020</span>'''''

Aktualna wersja na dzień 11:06, 24 sty 2023

Stanisław Piechota
Stanisław Piechota.jpg
Nazwisko Piechota
Imię / imiona Stanisław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 23 lutego 1940
Miejsce urodzenia Ulina Mała
Data śmierci 13 grudnia 2022
Dyscyplina/specjalności górnictwo i geologia inżynierska, technika podziemnej eksploatacji złóż, budownictwo podziemne
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego (1984-1987, 1987-1990)
Wydział Wydział Górnictwa i Geoinżynierii


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19841987
ProdziekanWydział Górniczy19871990

Prof. dr hab. inż. Stanisław Piechota (1940-2022)

Dyscyplina/specjalności: górnictwo i geologia inżynierska, technika podziemnej eksploatacji złóż, budownictwo podziemne

Nota biograficzna

Urodził się 23 lutego 1940 roku w Ulinie Małej. Zmarł 13 grudnia 2022 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W 1963 roku ukończył Wydział Górniczy AGH.

W roku akademickim 1964/64 prowadził zajęcia zlecone w Katedrze Górnictwa Ogólnego, a w 1964 roku rozpoczął prace asystenta w Katedrze i Zakładzie Górnictwa Ogólnego Wydziału Górniczego AGH.

W latach 1964-1966 był asystentem, w latach 1966-1972 starszym asystentem 1966–1972.

W 1972 roku na podstawie pracy "Badania niektórych parametrów masowego urabiania i wypuszczania rudy Zn-Pb w rejonie olkuskim" napisanej w Instytucie Górnictwa Podziemnego WG uzyskał doktorat. Następnie w latach 1972-1984 był adiunktem.

W 1982 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1991-1999 był profesorem nadzwyczajnym. W 1999 roku otrzymał tytuł profesora.

W latach 1982-1985 był zastępcą dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy Wydziału Górniczego i w latach 1984-1992 był kierownikiem Zakładu Eksploatacji Rud.

W latach 1984-1990 był prodziekan Wydziału Górniczego.

Od 1992 roku był kierownik Pracowni Eksploatacji Złóż.

Od 1996 roku był zastępcą kierownika Zakładu Górnictwa Podziemnego.

W latach 1972-1983 był sekretarzem Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. W latach 1992-1999 był członkiem Senatu AGH.

Autor ponad 120 prac publikacji, w tym podręczników i skryptów oraz patentów. Ponadto autor kilkudziesięciu prac projektowych, doświadczalnych, badawczych i ekspertyz.

Promotor kilku doktoratów.

Członek Komitetu Górnictwa PAN, Komitetu Górnictwa i Geologii przy Radzie Naukowej "Cuprium" we Wrocławiu, Głównej Komisji ds. Polityki Surowcowej przy ZG SITG, Komitetu Obudowy Kotwiowej w Podziemnych Zakładach Górniczych przy prezesie WUG, Zespołu Górnictwa, Geodezji i Transportu T-12 KBN, Naczelnej Organizacji Technicznej, Sekcji T12A KBN (Komitecie Badań Naukowych), Rady Nauki przy Ministrze Edukacji, Uczelniano-Przemysłowym Zespole d/s Cynku i Ołowiu.

Ekspert Państwowej Komisji Akredytacyjnej.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka "Zasłużony dla Górnictwa RP", Złota Odznaka "Zasłużony w Rozwoju Województwa Katowickiego", Odznaka Honorowy Zasłużony dla KGHM Polska Miedź SA, Odznaka „Za prace społeczną i zawodową dla górnictwa ziemi krakowskiej”, stopień „Generalnego Dyrektora Górniczego I stopnia”.

Bibliografia publikacji

https://badap.agh.edu.pl/autor/piechota-stanislaw-001713

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 139
  • Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 94, 247, 248
  • [Skład Osobowy AGH … 1963/64]. Kraków 1964, s. 197
  • [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s. 35
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 273-274
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 481, [foto]

Inne

Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Stanisław_Piechota&oldid=75027”