Stanisław Włodzimierz Majewski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|death_date=29 czerwca 1955 | |death_date=29 czerwca 1955 | ||
|death_place=Katowice | |death_place=Katowice | ||
|fields= | |fields=historia górnictwa i hutnictwa | ||
|faculty=Wydział Górniczy | |faculty=Wydział Górniczy | ||
|image= | |||
|name=Stanisław Włodzimierz Majewski | |name=Stanisław Włodzimierz Majewski | ||
}} | }} | ||
Inż. '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' ( | Inż. '''Stanisław Włodzimierz Majewski''' (1878-1955) | ||
Dyscyplina/specjalności: | Dyscyplina/specjalności: historia górnictwa i hutnictwa | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
| Linia 22: | Linia 23: | ||
Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze. | Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze. | ||
Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach | Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919-1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa. | ||
W latach | W latach 1938-1939 oraz 1950-1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie. | ||
Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic. | Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic. | ||
Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał | Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych. | ||
Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego | Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, a także kilku podręczników i skryptów, m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa. | ||
W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. | W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. | ||
Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. | Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. | ||
| Linia 36: | Linia 37: | ||
== Źródła do biogramu == | == Źródła do biogramu == | ||
==== Książki ==== | ==== Książki ==== | ||
* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284 | |||
* Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130 | * Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130 | ||
Aktualna wersja na dzień 12:22, 1 mar 2023
| Stanisław Włodzimierz Majewski | |
|---|---|
| Nazwisko | Majewski |
| Imię / imiona | Stanisław Włodzimierz |
| Tytuły / stanowiska | Inż. |
| Data urodzenia | 1 listopada 1878 |
| Miejsce urodzenia | Nowy Sącz |
| Data śmierci | 29 czerwca 1955 |
| Miejsce śmierci | Katowice |
| Dyscyplina/specjalności | historia górnictwa i hutnictwa |
| Wydział | Wydział Górniczy
|
Inż. Stanisław Włodzimierz Majewski (1878-1955)
Dyscyplina/specjalności: historia górnictwa i hutnictwa
Nota biograficzna
Urodził się 1 listopada 1878 roku w Nowym Sączu. Zmarł 29 czerwca 1955 roku w Katowicach.
W latach 1899-1904 studiował na Wydziale Górniczym i Hutniczym Akademii Górniczej w Leoben (Austria), ukończył też Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Lwowskiego.
Po zakończeniu studiów pracował w galicyjskich kopalniach soli, a w 1910 roku założył Towarzystwo "Kali" we Lwowie, które prowadziło eksploatację soli potasowych i do 1913 roku był jego dyrektorem. Prowadził także własne biuro miernicze.
Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do armii austriackiej, następnie służył w Wojsku Polskim. Po wojnie w latach 1919-1923 pełnił funkcję naczelnika wydziału solnego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Do czasu przejścia na emeryturę w 1939 roku pracował w Wyższym Urzędzie Górniczym w Katowicach jako naczelnik, a potem jako zastępca prezesa.
W latach 1938-1939 oraz 1950-1951 wykładał historię górnictwa i metalurgii w Akademii Górniczej w Krakowie.
Był również wykładowcą w Szkole Górniczej w Tarnowskich Górach, przeniesionej w 1933 roku do Katowic.
Okres okupacji spędził w Krakowie, gdzie pracował w Monopolu Solnym i wykładał w szkole górniczej. Opracował wówczas memoriał dla konspiracyjnej organizacji polskich inżynierów górniczych w sprawie zorganizowania po wojnie "stanu górniczego". Po wyzwoleniu zorganizował w Katowicach Państwową Szkołę Górniczą i do 1948 roku był jej dyrektorem. Do 1950 roku był zastępcą kuratora państwowych pól górniczych, a potem do 1954 roku pracował w Głównym Instytucie Paliw Naturalnych.
Autor licznych artykułów z zakresu historii górnictwa i hutnictwa oraz górnictwa solnego, a także kilku podręczników i skryptów, m.in. podręcznika "Solnictwo" i skryptu wykładów historii górnictwa. W latach 1928-1933 redagował miesięcznik „Technik”, a następnie „Kalendarz Górniczo-Hutniczy”, organizował biblioteki dla górników. Przetłumaczył na język polski dzieło Agricoli „O starożytnych i nowych kopalniach ksiąg dwoje” oraz memoriał E.L.G. Abta „W sprawie kopalnictwa rud ołowiu i srebra na Górnym Śląsku”. Niektóre jego prace, jak np. "Encyklopedia kopalń" i "Powszechna historia górnictwa", pozostały w maszynopisach.
Źródła do biogramu
Książki
- Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 100, 284
- Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1984, s. 130
Artykuły
- Stanisław Majewski. [Oprac.] (dr Kipta). Przegląd Geologiczny 1955, z. 11, s. 541
- "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. Przegląd Górniczy 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396-397