Wacław Lesiecki: Różnice pomiędzy wersjami

Wacław Lesiecki
Nazwisko	Lesiecki
Imię / imiona	Wacław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. mgr inż.
Data urodzenia	16 marca 1905
Miejsce urodzenia	Poryck
Data śmierci	1 marca 1962
Dyscyplina/specjalności	maszyny górnicze
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1953–1956)
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej

Aktualna wersja na dzień 14:54, 15 lis 2022

Prof. zw. mgr inż. Wacław Lesiecki (1905–1962)

Dyscyplina/specjalności: maszyny górnicze

Nota biograficzna

Urodził się 16 marca 1905 roku w Porycku na Wołyniu. Zmarł 1 marca 1962 roku, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.

W 1927 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, które kilkakrotnie przerywał podejmując pracę zarobkową. 15 października 1934 roku - jako student IV roku - został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Górnictwa I, prowadzonym przez prof. Witolda Budryka. W styczniu 1938 roku, na podstawie pracy dyplomowej napisanej u prof. Budryka, uzyskał stopień inżyniera górniczego. W kwietniu 1938 roku wyjechał na Wołyń i zatrudnił się w kamieniołomie granitu w Klesowie, należącym do Związku Powiatów Śląskich. Tam zastała go II wojna światowa, a tereny te zostały zajęte przez ZSRR. Od kwietnia 1940 roku na polecenie władz objął kierownictwo laboratorium terenowego oraz prowadził na obszarze Wołynia prace poszukiwawcze złóż węgla kamiennego, brunatnego i glin do produkcji cementu. 20 stycznia 1941 roku objął stanowisko zastępcy kierownika kopalni w Krzemieńcu. Na polecenie Ministerstwa Przemysłu Węglowego miał z początkiem roku szkolnego 1942/1943 udać się na kurs aspirantów naukowych do Moskiewskiego Instytutu Górniczego. Wybuch wojny radziecko-niemieckiej uniemożliwił realizację tych planów. Chcąc uniknąć wyjazdu na przymusowe roboty do Niemiec, podjął pracę w firmie budowlano-drogowej H. Köhler w Krzemieńcu. Od sierpnia 1941 roku do stycznia 1944 roku zatrudniany był jako pracownik fizyczny. W lutym 1944 roku, po wyzwoleniu Wołynia przez wojska radzieckie, został zatrudniony jako kierownik techniczny kamieniołomu i cementowni w Zdołbunowie.

W grudniu 1944 roku powrócił do Polski. Zgłosił się do dyspozycji PKWN i został przydzielony do grup operacyjnych.

W 1945 roku powrócił do Krakowa i podjął pracę w macierzystym Zakładzie Górnictwa I Wydziału Górniczego w stopniu adiunkta, równocześnie prowadził wykłady z maszyn do urabiania skał. Współpracował przy odbudowie i organizacji AG. W 1947 roku habilitował się na Wydziale Górniczym AG, uzyskując tytuł docenta maszyn górniczych i eksploatacji kamieniołomów. W 1947 roku otrzymał nominację na zastępcę profesora i kierownika Zakładu Maszyn Górniczych. Początkowo prowadził wykłady z maszyn górniczych dla Wydziału Górniczego i Geologiczno-Mierniczego oraz transportu dla Wydziału Elektro-Mechanicznego. W 1949 roku został profesorem kontraktowym w Zakładzie i Katedrze Maszyn Górniczych na Wydziale Górniczym. W 1953 roku przeniósł się jako Kierownik Katedry Maszyn i Urządzeń Górniczych początkowo na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa, a później na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych. Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1953–1956) W 1954 roku otrzymał nominację na prof. nadzw., a w 1959 roku prof. zw. W latach 1960–1961 pełnił obowiązki opiekuna Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych AGH. Był też aktywnym członkiem Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Wniósł wkład w utworzenie laboratorium dydaktyczno-naukowego dla maszyn górniczych AGH.

Opublikował wiele prac związanych z mechanizacją górnictwa i maszynami górniczymi - 14 opracowań naukowych, 1 skrypt, 17 artykułów fachowych, 22 podręczniki, 4 komunikaty i 4 patenty.

W 1962 roku uhonorowano go tablicą pamiątkową wmurowaną na parterze pawilonu B-2. Ponadto Senat AGH na posiedzeniu 27 czerwca 1985 roku zaaprobował wniosek Rady Wydziału, by pawilonowi B-2 nadać imię prof. Wacława Lesieckiego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej. Posiadał Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego trzeciego stopnia.

Źródła do biogramu

Książki

Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 47,90-91, 207, 216, foto]
Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 102
Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 82
Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 224, [foto]
Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 55-56, [foto]
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 15. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2004, s. 77-79, [foto]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 196, [foto]
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 624 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 122-127, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)

Artykuły

Bęben A.: Profesor Wacław Lesiecki (1905-1962). Surowce i Maszyny Budowlane 2012, [nr] 3, s. 74-76, [foto]
Bęben A.: Profesor Wacław Lesiecki (1905-1962) : organizator i animator kształcenia w zakresie górnictwa odkrywkowego skalnego. Vivat Akademia : AGH 2012, nr 9, s. 49-51, [foto]
Bęben A.: Sylwetka Profesora Wacława Lesieckiego (1905-1962). Vivat Akademia : AGH 2008, nr 1, s. 21-22
Biuletyn Rektora [AGH] 1986 styczeń, luty, s. 5
Nekrolog prof. mgr. inż. Wacława Lesieckiego. Przegląd Górniczy 1962, nr 4, s. 249
"Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. Przegląd Górniczy 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396
Sieński H.: Profesor Wacław Lesiecki : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 22. Biuletyn AGH 2015, nr 88, s. 24-26, [foto]

@@ Linia 5: / Linia 5: @@
 |image=Waclaw_Lesiecki.jpg
 |birth_date=16 marca 1905
-|birth_place=Poryck na Wołyniu
+|birth_place=Poryck
 |death_date=1 marca 1962
 |fields=maszyny górnicze
 |function=Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa  AGH (1953–1956)
 |faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
-|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Dziesięciolecia PL
+|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 10-lecia Polski Ludowej
 |name=Wacław Lesiecki
-|honorific-suffix=
-|native_name=
-|native_name_lang=
 |image_size=10721
-|alt=
+}}{{Funkcja
-|caption=
-|resting_place=
-|resting_place_coordinates=
-|other_names=
-|residence=
-|citizenship=
-|nationality=
-|workplaces=
-|alma_mater=
-|thesis_title=
-|thesis_url=
-|thesis_year=
-|doctoral_advisor=
-|academic_advisors=
-|doctoral_students=
-|notable_students=
-|known_for=
-|varia=
-|author_abbrev_bot=
-|author_abbrev_zoo=
-|influences=
-|influenced=
-|signature=
-|signature_alt=
-|website=
-|footnotes=
-|spouse=
-|children=
-}}
-{{Funkcja
 |Stanowisko=Dziekan
 |Jednostka=Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa
@@ Linia 54: / Linia 21: @@
 Prof. zw. mgr inż. '''Wacław Lesiecki''' (1905–1962)
-Specjalność: maszyny górnicze
+Dyscyplina/specjalności: maszyny górnicze
 == Nota biograficzna ==
+Urodził się 16 marca 1905 roku w Porycku na Wołyniu. Zmarł 1 marca 1962 roku, pochowany w Krakowie na Cmentarzu Rakowickim.
-Urodził się 16 marca 1905 roku w Porycku na Wołyniu. Zmarł 1 marca 1962 r., pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim.
+W 1927 roku rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, które kilkakrotnie przerywał podejmując pracę zarobkową. 15 października 1934 roku - jako student IV roku - został zatrudniony jako asystent w Zakładzie Górnictwa I, prowadzonym przez prof. Witolda Budryka. W styczniu 1938 roku, na podstawie pracy dyplomowej napisanej u prof. Budryka, uzyskał stopień inżyniera górniczego. W kwietniu 1938 roku wyjechał na Wołyń i zatrudnił się w kamieniołomie granitu w Klesowie, należącym do Związku Powiatów Śląskich. Tam zastała go II wojna światowa, a tereny te zostały zajęte przez ZSRR. Od kwietnia 1940 roku na polecenie władz objął kierownictwo laboratorium terenowego oraz prowadził na obszarze Wołynia prace poszukiwawcze złóż węgla kamiennego, brunatnego i glin do produkcji cementu. 20 stycznia 1941 roku objął stanowisko zastępcy kierownika kopalni w Krzemieńcu. Na polecenie Ministerstwa Przemysłu Węglowego miał z początkiem roku szkolnego 1942/1943 udać się na kurs aspirantów naukowych do Moskiewskiego Instytutu Górniczego. Wybuch wojny radziecko-niemieckiej uniemożliwił realizację tych planów. Chcąc uniknąć wyjazdu na przymusowe roboty do Niemiec, podjął pracę w firmie budowlano-drogowej H. Köhler w Krzemieńcu. Od sierpnia 1941 roku do stycznia 1944 roku zatrudniany był jako pracownik fizyczny. W lutym 1944 roku, po wyzwoleniu Wołynia przez wojska radzieckie, został zatrudniony jako kierownik techniczny kamieniołomu i cementowni w Zdołbunowie.
-Studiował na Wydziale Górniczym AG. W trakcie studiów pracował jako asystent w Zakładzie Górnictwa I na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]]. W 1938 r. ukończył studia i wyjechał na Wołyń. Początkowo pracował w kamieniołomach następnie w różnych przedsiębiorstwach budowlanych i wydobywczych. W 1945 r. powrócił do Krakowa i podjął pracę w macierzystym Zakładzie Górnictwa I w stopniu adiunkta, równocześnie prowadził wykłady z maszyn do urabiania skał. Współpracował przy odbudowie i organizacji AGH. W 1947 r. habilitował się na Wydziale Górniczym AG, uzyskując tytuł docenta maszyn górniczych i eksploatacji kamieniołomów. W 1947 r. otrzymał nominację na zast. profesora i kierownika Zakładu Maszyn Górniczych. Początkowo prowadził wykłady z maszyn górniczych dla Wydziału Górniczego i Geologiczno-Mierniczego oraz transportu dla Wydz. Elektro-Mechanicznego. W 1949 r. został prof. kontraktowym w Zakładzie i Katedrze Maszyn Górniczych na Wydziale Górniczym. W 1953 r. przeniósł się jako Kierownik Katedry Maszyn i Urządzeń Górniczych poczatkowo na [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]], a później na [[Wydział maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]]. Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa  AGH (1953–1956)  W 1954 r. otrzymał nominację na prof. nadzw., a w 1959 r. prof. zw. W latach 1960–1961 pełnił obowiązki opiekuna Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych AGH.
+W grudniu 1944 roku powrócił do Polski. Zgłosił się do dyspozycji PKWN i został przydzielony do grup operacyjnych.
-Opublikował wiele prac związanych z mechanizacją górnictwa i maszynami górniczymi. Wygłosił wiele odczytów na zjazdach, konferencjach i naradach. Miał poważne osiągniecia w dziedzinie konstrukcji maszyn górniczych. Wniósł wielki wkład w utworzenie laboratorium dydaktyczno-naukowego dla maszyn górniczych AGH.
+W 1945 roku powrócił do Krakowa i podjął pracę w macierzystym Zakładzie Górnictwa I [[ Wydział Górniczy|Wydziału Górniczego]] w stopniu adiunkta, równocześnie prowadził wykłady z maszyn do urabiania skał. Współpracował przy odbudowie i organizacji AG. W 1947 roku habilitował się na Wydziale Górniczym AG, uzyskując tytuł docenta maszyn górniczych i eksploatacji kamieniołomów. W 1947 roku otrzymał nominację na zastępcę profesora i kierownika Zakładu Maszyn Górniczych. Początkowo prowadził wykłady z maszyn górniczych dla Wydziału Górniczego i Geologiczno-Mierniczego oraz transportu dla Wydziału Elektro-Mechanicznego. W 1949 roku został profesorem kontraktowym w Zakładzie i Katedrze Maszyn Górniczych na Wydziale Górniczym. W 1953 roku przeniósł się jako Kierownik Katedry Maszyn i Urządzeń Górniczych początkowo na [[Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa|Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa]], a później na [[Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych|Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych]]. Dziekan Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1953–1956)  W 1954 roku otrzymał nominację na prof. nadzw., a w 1959 roku prof. zw. W latach 1960–1961 pełnił obowiązki opiekuna Katedry Historii Techniki i Nauk Technicznych AGH. Był też aktywnym członkiem Stowarzyszenia Wychowanków AGH. Wniósł wkład w utworzenie laboratorium dydaktyczno-naukowego dla maszyn górniczych AGH.
-Po śmierci profesora Lesieckiego Jego Imieniem nazwano pawilon B-2, w którego hallu wmurowano tablicę pamiątkową.
+Opublikował wiele prac związanych z mechanizacją górnictwa i maszynami górniczymi -
+opracowań naukowych, 1 skrypt, 17 artykułów fachowych, 22 podręczniki, 4 komunikaty i 4 patenty.
+W 1962 roku uhonorowano go tablicą pamiątkową wmurowaną na parterze pawilonu B-2. Ponadto Senat AGH na posiedzeniu 27 czerwca 1985 roku zaaprobował wniosek Rady Wydziału, by pawilonowi B-2 nadać imię prof. Wacława Lesieckiego.
 ==== Odznaczenia i nagrody ====
-Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Dziesięciolecia PL
+[[Złoty Krzyż Zasługi]], [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]]. Posiadał Stopień Generalnego Dyrektora Górniczego trzeciego stopnia.
+== Źródła do biogramu ==
+====Książki====
+* Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 47,90-91, 207, 216, foto]
+* Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 102
+* Materiały Informacyjne [nr 4]. Komisja Propagandowa Komitetu Obchodu 50-lecia AGH. Kraków 1969, s. 82
+* Materiały konferencji: Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki, Kraków, czerwiec 2002 [AGH]. Eds. Z. W. Engel, S. Wolny. Kraków 2002, s. 224, [foto]
+* Non omnis moriar… : groby profesorów AGH Cmentarz Rakowicki. [Z. 1]. Oprac. H. Sieński. Kraków 2018, s. 55-56, [foto]
+* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 15. Red. J. Piłatowicz. Warszawa 2004, s. 77-79, [foto]
+* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 196, [foto]
+* Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919-1967. Oprac. J. Sulima-Samujłło oraz zespół aut. Kraków 1970, s. 624 (Wydawnictwa Jubileuszowe 1919-1969)
+* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 122-127, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo- Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
-Źródło:
+====Artykuły====
-* Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1965. Kraków 1965. S. 122–126, portr.
-* Vivat Akademia : periodyk Akademii Górniczo-Hutniczej dla Absolwentów AGH 2008 nr 1. s. 21–22
-* Słownik biograficzny techników polskich. Z. 15. Warszawa 2004. S. 77–79
+* Bęben A.: Profesor Wacław Lesiecki (1905-1962). ''Surowce i Maszyny Budowlane'' 2012, [nr] 3, s. 74-76, [foto]
+* Bęben A.: Profesor Wacław Lesiecki (1905-1962) : organizator i animator kształcenia w zakresie górnictwa odkrywkowego skalnego. ''Vivat Akademia : AGH'' 2012, nr 9, s. 49-51, [foto]
+* Bęben A.: Sylwetka Profesora Wacława Lesieckiego (1905-1962). ''Vivat Akademia : AGH'' 2008, nr 1, s. 21-22
+* ''Biuletyn Rektora'' [''AGH''] 1986 styczeń, luty, s. 5
+* Nekrolog prof. mgr. inż. Wacława Lesieckiego. ''Przegląd Górniczy'' 1962, nr 4, s. 249
+* "Salamandra" - pamięci Kolegów Górników. ''Przegląd Górniczy'' 1986, T. 42, nr 11-12, s. 396
+*[[Media:Tablice - Waclaw Lesiecki. Biuletyn AGH nr 88.pdf|Sieński H.: Profesor Wacław Lesiecki : tablice - pamięć wiecznie żywa - część 22. ''Biuletyn AGH'' 2015, nr 88, s. 24-26, [foto]]]
 {{DEFAULTSORT:Lesiecki, Wacław }}
 [[Category:Biogramy]]