Stanisław Takuski: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Takuski
Nazwisko	Takuski
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	19 maja 1921
Miejsce urodzenia	Jasienna
Data śmierci	21 października 1984
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1969–1972)
Wydział	Wydział Górniczy ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Aktualna wersja na dzień 12:21, 29 lis 2023

Prof. zw. dr hab. inż. Stanisław Takuski (1921–1984)

Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne

Nota biograficzna

Urodził się 19 maja 1921 roku w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej, zmarł 21 października 1984 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.

W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do II Państwowego Liceum Humanistycznego im. Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1941–1945 przebywał w więzieniach w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Auschwitz oraz w Mauthausen-Gusen.

W 1945 roku podjął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, które ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego w krakowskiej Akademii Handlowej (1950). W 1952 roku ukończył studia na kierunku anglistyka na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku na Wydziale Górniczym. Od marca 1960 do maja 1961 był dodatkowo zatrudniony w Krakowskim Przedsiębiorstwie Geologicznych Surowców Hutniczych.

W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.

W 1968 roku wszedł w skład Rady Techniczno-Ekonomicznej Zjednoczenia Budownictwa Kopalń Rud w Warszawie. Współpracował z przemysłem miedziowym. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił również wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud w Katedrze Górnictwa Rud i Soli, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.

Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.

Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert. Z jego inicjatywy odbyły się w latach 1976 i 1981 pierwsze w Polsce konferencje naukowe poświęcone problemom górnictwa rudnego.

Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, kilku patentów, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor trzynastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie związanych z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.

W dwudziestą rocznicę jego śmierci zorganizowano w dniach 9-10 grudnia 2004 roku w AGH konferencję naukową "Dwadzieścia lat w podziemnych technologiach górniczych".

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1972), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)

Źródła do biogramu

Książki

Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983, s. 1110
Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 42-267
Polski Słownik Biograficzny. T. 52/1, z. 212 : Świrski Łukasz - Tanner Bernard. Kraków 2017, s. 121-123
Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-1999. Kraków 1999, s. 119
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 369

Artykuły

Barchański B.: Przed ponad stu laty urodził się profesor Stanisław Takuski (1921-1984). Vivat Akademia : AGH 2022, nr 25, s. 37-45, [foto]
Kicki J.: Wspomnienie o Profesorze Stanisławie Takuskim (1921-1984). Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH 2004, z. 4/1, s. 13-15, [foto]
Piechota S.: Wspomnienie o profesorze Stanisławie Takuskim. Zeszyty Naukowe AGH ; nr 1134. [Seria] Górnictwo 1987, z. 131, s. 7-9, [foto]
Profesor Stanisław Takuski (1921-1984). Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH 2004, z. 4/1, okł., [foto]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{Infobox scientist
-| name = Stanisław Takuski
+|family-name=Takuski
-| image = takuski.jpg
+|given-name=Stanisław
-| family-name = Takuski
+|honorific-prefix=Prof. zw. dr hab. inż.
-| given-name = Stanisław
+|image=Stanislaw_Takuski.jpg
-| additional-name =
+|birth_date=19 maja 1921
-| honorific-prefix = Prof. zw. dr hab. inż.
+|birth_place=Jasienna
-| honorific-suffix =
+|death_date=21 października 1984
-| native_name =
+|death_place=Kraków
-| native_name_lang =
+|fields=eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
-| image = takuski.jpg
+|function=Prodziekan Wydziału Górniczego AGH (1969–1972)
-| image_size = 10454
+|faculty=Wydział Górniczy
-| alt =
+|awards=Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
-| caption =
+|name=Stanisław Takuski
-| birth_date = 1921
+|image_size=10454
-| birth_place =
+}}{{Funkcja
-| death_date = 1984
+|Stanowisko=Prodziekan
-| death_place =
+|Jednostka=Wydział Górniczy
-| resting_place =
+|Rok_od=1969
-| resting_place_coordinates =
+|Rok_do=1972
-| other_names =
-| residence =
-| citizenship =
-| nationality =
-| fields = eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
-| workplaces =
-| alma_mater =
-| thesis_title =
-| thesis_url =
-| thesis_year =
-| doctoral_advisor =
-| academic_advisors =
-| doctoral_students =
-| notable_students =
-| known_for =
-| author_abbrev_bot =
-| author_abbrev_zoo =
-| influences =
-| influenced =
-| awards = Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP.
-| signature =
-| signature_alt =
-| website =
-| footnotes =
-| spouse =
-| children =
 }}
-Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Takuski''' (1921-1984)
+Prof. zw. dr hab. inż. '''Stanisław Takuski''' (1921–1984)
-Specjalność: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
+Dyscyplina/specjalności: eksploatacja złóż rud, budownictwo podziemne
-Urodził się w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej. W latach 1933-1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Po zdaniu matury lata młodzieńcze (1940-1945) przeżył w więzieniach hitlerowskich w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Oświęcimiu oraz w Mathausen-Gusen. Studia na Wydziale Górniczym AGH ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego na Akademii Handlowej (1950) i anglistykę na Wydziale Filologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.
+== Nota biograficzna ==
-Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku aktywnie współpracując z Krakowskim Przedsiębiorstwem Geologicznym. Wpółpracował z przemysłem miedziowym; przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.
+Urodził się 19 maja 1921 roku w Jasiennej na ziemi nowosądeckiej, zmarł 21 października 1984 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim.
-Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.
+W latach 1933–1939 uczęszczał do gimnazjum, a następnie do II Państwowego Liceum Humanistycznego im. Bolesława Chrobrego w Nowym Sączu, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1939 roku. Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1941–1945 przebywał w więzieniach w Nowym Sączu i Tarnowie oraz w obozach w Auschwitz oraz w Mauthausen-Gusen.
-Wiele podróżował m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert.
+W 1945 roku podjął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczej, które ukończył w 1951 roku, wcześniej kończąc studia w zakresie planowania przemysłowego w krakowskiej Akademii Handlowej (1950). W 1952 roku ukończył studia na kierunku anglistyka na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
-Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor dwunastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie mających nic wspólnego z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych - poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie "Filomata" w 1978 roku.
+Pracę w AGH rozpoczął w 1951 roku na [[Wydział Górniczy|Wydziale Górniczym]]. Od marca 1960 do maja 1961 był dodatkowo zatrudniony w Krakowskim Przedsiębiorstwie Geologicznych Surowców Hutniczych.
-Był cenionym i lubianym dydaktykiem, człowiekiem niezwykle pogodnym, gotowym do współpracy i pomocy, życzliwym dla ludzi.
+W 1961 roku obronił pracę doktorską. Doktor habilitowany 1966, profesor nadzwyczajny 1972, profesor zwyczajny 1979.
-Źródło:
+W 1968 roku wszedł w skład Rady Techniczno-Ekonomicznej Zjednoczenia Budownictwa Kopalń Rud w Warszawie. Współpracował z przemysłem miedziowym. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Uczelniano-Przemysłowego Zespołu ds. Cynku i Ołowiu. Pełnił również wiele funkcji organizacyjnych, m.in. kierownika Zakładu Górnictwa Rud w Katedrze Górnictwa Rud i Soli, pełnomocnika Rektora ds. Praktyk Zagranicznych Studentów, prodziekana Wydziału Górniczego, zastępcy dyrektora Instytutu Górnictwa Podziemnego i Bezpieczeństwa Pracy.
-* Górnictwo i Geoinżynieria 2004 z. 4/1. s. 13-15
-* Górnictwo i Geoinżynieria 2004 z. 4/1. okł., portr.
-* Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983. S. 1110
-* Kronika Wydziału Górniczego 1919-1999. Kraków 1999. S. 119
+Jego zainteresowania naukowe dotyczyły zagadnień chemicznej stabilizacji piasków oraz wyciskania i zwalczania pęcznienia spągów oraz stabilizacji, cementacji i uszczelniania górotworu oraz szeroko rozumianej eksploatacji złóż. Był zwolennikiem badań in situ prowadzonych w kopalniach jako najbliższych rozwiązaniom praktycznym, zmieniającym dotychczasowy stan techniki i technologii.
+Wiele podróżował, m.in. do Ghany, Jordanii, Libii, Brazylii, Indonezji, Hiszpanii, USA, gdzie wykładał bądź pracował jako ekspert. Z jego inicjatywy odbyły się w latach 1976 i 1981 pierwsze w Polsce konferencje naukowe poświęcone problemom górnictwa rudnego.
+Autor lub współautor kilkudziesięciu publikacji, kilkunastu skryptów i podręczników, kilku patentów, wielu opracowań naukowo-badawczych i ekspertyz dla przemysłu. Promotor trzynastu prac doktorskich i kilkudziesięciu prac magisterskich i inżynierskich. Autor kilku pozycji publikowanych w wydawnictwach nie związanych z górnictwem, a wśród nich jednej z najciekawszych — poświęconej kompleksowi budowli seweriańskich w Leptis Magna, opublikowanej w czasopiśmie „Filomata” w 1978 roku.
+W dwudziestą rocznicę jego śmierci zorganizowano w dniach 9-10 grudnia 2004 roku w AGH konferencję naukową "Dwadzieścia lat w podziemnych technologiach górniczych".
+==== Odznaczenia i nagrody ====
+[[Złoty Krzyż Zasługi]] (1972), [[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]] (1973), [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]] (1982)
+== Źródła do biogramu ==
+====Książki====
+* Informator nauki polskiej 1983. T. 2 : Indeksy. Warszawa 1983, s. 1110
+* Mazurkiewicz M.: Jak zostałem profesorem czyli pół wieku w AGH. Kraków 2016, s. 42-267
+* Polski Słownik Biograficzny. T. 52/1, z. 212 : Świrski Łukasz - Tanner Bernard. Kraków 2017, s. 121-123
+* Wacławik J.: Kronika Wydziału Górniczego [AGH] 1919-1999. Kraków 1999, s. 119
+* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 369
+====Artykuły====
+*  Barchański B.: Przed ponad stu laty urodził się profesor Stanisław Takuski (1921-1984). ''Vivat Akademia : AGH'' 2022, nr 25, s. 37-45, [foto]
+* Kicki J.: Wspomnienie o Profesorze Stanisławie Takuskim (1921-1984). ''Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH'' 2004, z. 4/1, s. 13-15, [foto]
+* Piechota S.: Wspomnienie o profesorze Stanisławie Takuskim. ''Zeszyty Naukowe AGH'' ; nr 1134. [Seria] ''Górnictwo'' 1987, z. 131, s. 7-9, [foto]
+* Profesor Stanisław Takuski (1921-1984). ''Górnictwo i Geoinżynieria : kwartalnik AGH'' 2004, z. 4/1, okł., [foto]
 {{DEFAULTSORT:Takuski, Stanisław }}
-[[Category:Uczony]]
+[[Category:Biogramy]]