Eugeniusz Matula: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 34 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Eugeniusz
|given-name=Eugeniusz
|honorific-prefix=Doc. dr inż.
|honorific-prefix=Doc. dr inż.
|birth_date=1906
|birth_date=25 października 1905
|death_date=1988
|birth_place=Kołomyja
|fields=elektrotermia, elektroenergetyka
|death_date=22 marca 1988
|faculty=Wydział Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki
|image=
|awards=Krzyż Kawalerski OOP, nagrody resortowe
|fields=elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka
|faculty=Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
|awards=Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej
|name=Eugeniusz Matula
|name=Eugeniusz Matula
|honorific-suffix=
|native_name=
|native_name_lang=
|image_size=
|alt=
|caption=
|resting_place=
|resting_place_coordinates=
|other_names=
|residence=
|citizenship=
|nationality=
|workplaces=
|alma_mater=
|thesis_title=
|thesis_url=
|thesis_year=
|doctoral_advisor=
|academic_advisors=
|doctoral_students=
|notable_students=
|known_for=
|varia=
|author_abbrev_bot=
|author_abbrev_zoo=
|influences=
|influenced=
|signature=
|signature_alt=
|website=
|footnotes=
|spouse=
|children=
}}
}}
Doc. dr inż. '''Eugeniusz Matula''' (1906–1988)
Doc. dr inż. '''Eugeniusz Matula''' (1905–1988)


Specjalność: elektrotermia, elektroenergetyka
Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka


== Życiorys ==
== Nota biograficzna ==
Urodził się w 1906 r. Zmarł w 1988 r.
Urodził się 25 października 1905 roku w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 roku.


W 1972 r. otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych, a rok później nominację na stanowisko docenta.
Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.  


Absolwent Politechniki Lwowskiej, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej. W 1945 r. przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutach, m.in. w hucie „Batory”. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach.
W 1972 roku otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.


Przez przeszło 10 lat był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1946 r. przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach. W 1976 r. przeszedł na emeryturę.
W 1945 roku przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 roku został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.


Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Był redaktorem działowym w „Gospodarce Paliwami i Energią”, czynnie uczestniczył w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.
Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na [[Wydział  Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej|Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej]] w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.  


== Odznaczenia i nagrody ==
W 1964 roku przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.
[[Krzyż Kawalerski OOP]], liczne nagrody resortowe


== Bibliografia ==
Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH.  Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.


=== Artykuły ===
==== Odznaczenia i nagrody ====
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Srebrny Krzyż Zasługi]], [[Medal 10-lecia Polski Ludowej]], [[Medal 40-lecia Polski Ludowej]], odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT


* Wiadomości Hutnicze 1988 nr 9. s. 237
== Źródła do biogramu ==
==== Książki ====
* Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 225


==== Artykuły ====
* Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne. ''Wiadomości Hutnicze'' 1988, nr 9, s. 237
==== Inne ====
* Akta osobowe (AGH) - Matula Eugeniusz


{{DEFAULTSORT:Matula, Eugeniusz }}
{{DEFAULTSORT:Matula, Eugeniusz }}
[[Category:Uczeni]]
[[Category:Biogramy]]

Aktualna wersja na dzień 11:25, 15 maj 2024

Eugeniusz Matula
Nazwisko Matula
Imię / imiona Eugeniusz
Tytuły / stanowiska Doc. dr inż.
Data urodzenia 25 października 1905
Miejsce urodzenia Kołomyja
Data śmierci 22 marca 1988
Dyscyplina/specjalności elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka
Wydział Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej

Doc. dr inż. Eugeniusz Matula (1905–1988)

Dyscyplina/specjalności: elektrotechnika, elektrotermia, elektroenergetyka

Nota biograficzna

Urodził się 25 października 1905 roku w Kołomyi. Zmarł 22 marca 1988 roku.

Absolwent Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera, następnie asystent w Zakładzie Fizyki Doświadczalnej.

W 1972 roku otrzymał stopień naukowy doktora nauk technicznych (Instytut Metalurgii Żelaza), a rok później nominację na stanowisko docenta.

W 1945 roku przybył do Katowic, gdzie podjął pracę w hutnictwie, m.in. w Hucie „Batory”. W 1946 roku został przeniesiony do Zjednoczenia Hutnictwa Żelaza i Stali w Katowicach, gdzie pracował jako inspektor w dziale elektrycznym, potem jako zastępca głównego energetyka.

Przez 10 lat (1955-1965) był etatowym wykładowcą elektrotechniki hutniczej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W 1964 roku przeniósł się na własną prośbę do Instytutu Metalurgii Żelaza w Gliwicach i objął kierownictwo pracowni pieców elektrycznych. W 1976 roku przeszedł na emeryturę, nadal biorąc udział w pracach badawczych i ekspertyzach.

Zastępca prezesa Oddziału SEP w Katowicach (1956–1958), zastępca przewodniczącego (1978–1982) i przewodniczący (1982–1983) Komitetu Elektrotermii Hutniczej przy SITPH. Redaktor działowy w czasopiśmie „Gospodarka Paliwami i Energią”, czynny uczestnik w pracach Polskiego Komitetu Elektrotermii i Komitetu Energetyki.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej, odznaki honorowe SEP i SITPH, Złota Odznaka Honorowa NOT

Źródła do biogramu

Książki

  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 225

Artykuły

  • Doc. dr inż. Eugeniusz Matula : wspomnienie pośmiertne. Wiadomości Hutnicze 1988, nr 9, s. 237

Inne

  • Akta osobowe (AGH) - Matula Eugeniusz
Źródło: „http://historia.agh.edu.pl/mediawiki/index.php?title=Eugeniusz_Matula&oldid=84129”